ในฐานะที่เราเกิดมาเป็นมนุษย์ เคยคิดกันบ้างไหมว่า ที่ทำงานมันควรจะเป็นสถานที่ที่มองหาความสุขได้ อบอุ่นใจ สบายใจได้บ้าง ไม่ใช่เอาแต่แข่งขัน แก่งแย่งชิงดี ลำเอียง รักไม่เท่ากันเพียงเพราะชอบคนนี้ไม่ชอบคนนี้ เปลี่ยนขาวให้เป็นดำ ทำถูกให้เป็นผิด ถ้าจะบอกว่าทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ได้ประโยชน์แต่ไม่ได้ความจริงใจจากใครมันก็ไม่มีค่า หลอกตัวเองไปวันๆบ้ายศบ้าตำแหน่งจนเหยียดความเป็นมนุษย์ของคนอื่น หักหลังผู้มีพระคุณไม่สนว่าใครเป็นใคร กอบโกยจนมีเงินทองมากมายแต่มีคนคอยสาปแช่งในใจตลอดชีวิต ชั่วชีวิตจะมีความสุข จะนอนตายตาหลับได้และไปสบายจริงๆเหรอ ชอบจริงๆเหรอคนไปงานศพก็ไปกันแบบตามมารยาทแต่ในใจยิ้ม หรือไม่แม้กระทั่งทำบุญกรวดน้ำให้

คนส่วนใหญ่อยู่ในวัยทำงานแล้วแต่ยังขาดวุฒิภาวะกันมาก เพื่อนคบเพราะประโยชน์มันมีความสุขจริงๆเหรอ เช่น คบเพราะรวยถ้าวันหนึ่งจน คนก็เลิกคบ คบเพราะหน้าตาดีถ้าวันหนึ่งหนังเหี่ยว ชรา หน้าตาไม่ดีเหมือนเดิมก็เลิกคบงี้เหรอ บางคน30+ 40+ เป็นพ่อคนแม่คนแล้ว ยังหาพวกใช้วิธีหมาหมู่เล่นงานกลั่นแกล้งคนที่อ่อนประสบการณ์กว่า *ถ้าใครไม่ถูกใจก็ให้เป็นคนผิดไปซะทุกเรื่อง เห็นใครดีกว่า เด่นกว่า ก็หาพวกมาเล่นงานให้เค้าอยู่กันไม่ได้ ไม่ได้คิดเลยเหรอว่ากรรมจะตามสนอง ไม่ใช่ตอนนี้ก็ต้องเจอในสักวัน

บางคนหนีร้อนมาพึ่งเย็นกลับกลายเป็นหนีเสือปะจระเข้ 

บางคนอยู่บ้านแล้วทุกข์ใจมาก อยากมาเจอสังคมที่ทำงานดีๆ เพราะงานต้องทำทุกวัน วันทำงานมีมากกว่าวันหยุด บางคนใช้เวลาไปกับที่ทำงานมากกว่าที่บ้านด้วยซ้ำ แต่พอที่ทำงานเหมือนนรก ก็เหมือนคนขาดที่พึ่งทางใจ หาทางออกด้วยวิธีฆ่าตัวตาย

ทุกวันนี้พิษภัยในสังคมก็เยอะมากพอแล้ว อย่าให้สังคมการทำงานกลายเป็นนรก มีแต่พิษและหาความสุขไม่เจออีกเลย

ความรักความเมตตาหาไม่ได้เลยในโลกการทำงานปัจจุบัน เลิกเถอะอย่าฆ่าคนด้วยวิธีสกปรกตามใจตัวเองและพวก มันทำให้โลกใบนี้ไม่น่าอยู่ ทั้งๆที่เราสามารถทำมันให้น่าอยู่ได้ แต่ไม่คิดที่จะทำมัน

สังคมการทำงานหลายๆที่มักจะเอาคนที่ยังดูมีประโยชน์บางส่วนไว้ใช้งานและในขณะเดียวกันก็สามารถทำลาย กีดกัน สร้างความแตกแยกให้คนในองค์กรเรื่อยมา หลายๆคนมักยกย่องกลุ่มคนที่หลงตัวเอง เหยียดคนอื่น ตัวเองดีที่สุดในจักรวาล ไม่มีความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ กว่าองค์กรจะรูููู้้้้ตวอีกทีก็สายเกินกว่าจะแก้ไข

โดยส่วนตัวเป็นคนมีเซ้นส์ และรู้ทันในเรื่องของการชอบหน้าหรือไม่ชอบหน้ากันในแวดวงการทำงาน รับรู้และมองออกเลยว่าคนนี้มันไม่ชอบเรา ต่อให้เราจะไม่คิดร้ายกับใคร ไม่ชอบมีปัญหากับใคร จะอยู่เฉยๆ จะทำดี หรือช่วยงานมัน หรือทำประโยชน์ให้กับองค์กร มันก็ไม่ชอบเราอยู่ดี เรามองคนออกพอสมควร

ชีวิตของคนบางคนน่าเสียดาย เสียดายทั้งเงินและเวลาที่ครอบครัวซัพพอร์ตตั้งใจส่งเสียมาอยู่ในสังคมที่ดีๆ เพื่อมาเจอกับสังคมทำงานที่โคตรแย่และห่วยแตก ทำให้คนที่เค้าตั้งใจมาทำงานจริงๆหลายคนท้อแท้จนไม่อยากมีชีวิตอยู่เพื่อมาเจอกับสิ่งเลวร้ายแบบนี้อีกต่อไป

แม้แต่ตัวเราเองที่คิดว่าจิตใจตัวเองแข็งแกร่งพอแล้วยังมีเสียงก้องอยู่ในหัว มีแต่คำว่า "อยากตายๆไปไม่ต้องมารับรู้" "ไม่อยากมีชีวิตอยู่เพื่อมาจมอยู่กับความทุกข์แบบเดิมๆ"