สวัสดีค่ะ ช่วงนี้กำลังรู้สึกผิดหวังกับตัวเองมากๆเลยค่ะ จบเกียรตินิยมอันดับ1 ตอนจบมาก็ไฟแรงมากๆอยากได้บริษัทดัง ระดับที่บอกใครเขาก็ต้องตื่นเต้น แล้วก็ได้จริงๆค่ะ เป็นบริษัทระดับที่พ่อแม่อวดคนได้3บ้าน7บ้าน เงินเดือนก็ดีเกินกว่าเด็กจบใหม่จะได้รับจริงๆค่ะ

แต่พอเข้าไปก็รู้สึกว่าตัวเองเก่งไม่พอค่ะ พี่ๆในแผนกทุกคนเก่งอังกฤษหมดเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราจบใหม่หรือเราโง่ภาษาอังกฤษ มันจะมีคำศัพท์ที่เขาใช้กันในออฟฟิศเราก็ไม่รู้เลย ช่วงเดือน2เดือนแรกๆ  ฟังพี่ๆเขาพูดไม่รู้เรื่องเลยค่ะ เหมือนหลุดไปอีกโลกนึง ประชุมเยอะนาน บางทีประชุมทั้งวัน  มากจนรู้สึกตัวเองเป็นพวกสมาธิสั้นไปเลยค่ะ ต้องพยายามตั้งสมาธิรู้สึกเหมือนจะหลับมากๆในช่วงแรกๆ

แล้วสุดท้ายก็ไม่ผ่านโปรค่ะ หัวหน้าบอกว่าเพอฟอร์แมนซ์เรายังไม่ดีพอต่อบริษัท ตอนนั้นเสียใจมากๆ ช่วงก่อนจะประกาศผ่านหรือไม่ผ่านโปรก็เครียดมากๆ แอบร้องไห้ทุกวันเพราะรู้ตัวว่าตัวเองค่อนข้างเรียนรู้งานช้า หัวไม่ไวเท่าคนอื่น กลับบ้านมาพยายามทวนสิ่งที่รู้ไปแล้ว แต่ก็ยังเก่งไม่พอค่ะ

พอสมัครงานใหม่ ก็พยายามจะเอาบริษัทเล็กๆ แต่ไม่รู้ว่าทำไม บริษัทเล็กๆไม่ค่อยรับเลยค่ะ ตอนสัมภาษณ์บริษัทเล็ก เขาชอบทักว่าเกรดสูง เกรียรตินิยม จบมอนี้ถือว่าเก่งเลยหนิ ทำไมถึงมาเลือกที่นี่หล่ะ มันจริงมั้ยคะที่ว่าบริษัทเล็กๆจะไม่รับคนโปรไฟล์เกียรตินิยมจบมอพอจะมีชื่อเสียง หรือแค่เราสัมภาษณ์ไม่เข้าตากรรมการเฉยๆ

ตอนนี้เลยรู้สึกยืนอยู่ตรงกลาง จะเข้าบริษัทเล็กเขาก็ไม่รับ บริษัทใหญ่ก็ความสามารถไม่ถึง กดดัน  ตอนนี้ก็มีแต่บริษัทระดับมีชื่อเรียกสัมภาษณ์ค่ะอาจจะเพราะบุญเก่า เกรดเฉลี่ย และชื่อเสียงมหาลัย แต่ก็กลัวซ้ำรอยเดิมมากๆเลยค่ะ กลัวว่าจะเก่งไม่พอแบบที่เป็นกับบริษัทแรก

ตอนนี้เหมือนไฟท์บังคับว่าควรพัฒนาตัวเองให้เก่งให้สมกับโปรไฟล์ไม่ให้ดูไม่ตรงปกจนเกินไป แต่เราก็รู้สึกว่า การเรียนเก่ง กับ ทำงานเก่ง มันคนละสกิลมากๆค่ะ ตอนเรียนเราเก่งท่องหนังสือมากๆเรียนไม่รู้เรื่องกลับไปทวนซ้ำๆก็ทำได้เอง มีเวลามากพอ  แต่พอทำงานเหมือนเราขาดสิ่งที่เรียกว่าไหวพริบไปค่ะ จนกลายเป็นคนเรียนรู้ช้า เวลาไม่ค่อยมีให้ทวนเท่าไหร่เหนื่อยกว่าตอนเรียนสิ่งใหม่ๆประดังประเดเข้ามาทุกวัน 

ตอนนี้เริ่มเข้าใจแล้วค่ะว่าคนที่ผิดหวังมันเป็นแบบไหน แต่ก็ไม่อยากจมอยู่กับความคิดนี้นานๆ

พี่ๆที่ผ่านประสบการณ์มามากแล้ว หรือเคยเป็นแบบหนู มีอะไรจะแนะนำมั้ยคะ ขอบคุณค่ะ