ตอนนี้ผมอายุ17ปี 10เดือนใกล้จะ18เเล้ว เเต่ผมสูงเเค่164เองเเละสูงเท่านี้มาตั้งเเต่ตอนอายุ15เเล้ว พูดกันตามตรงผมเป็นคนที่ชอบนอนดึกกินอาหารเเบบไม่เลือก ไม่ออกกำลังกายเลย พออายุ17ก็เริ่มมาห่วงเรื่องสายตารอบข้างผมอยู่ม.6สูง164ในขณะที่เพื่อนๆสูง175+กันเเล้วไม่เว้นเเม้เเต่รุ่นน้อง ผมเคยไปเยี่ยมชมมหาลัยที่นึงกับทางโรงเรียน มีน้องม.3ไปด้วย อาจารย์ที่ม.ดึงผมมาเทียบกันกับน้องเเล้วบอกอยู่ม.3สูงกว่าพี่ม.6อีก เขาคงพูดหยอกเล่นๆในตอนที่เขาพูดเเล้วหันไปหาครูที่มากับผมเเล้วเขาก็ขำ ในใจผมก็คือดิ่งลงไปเเล้ว มันเป็นปมด้อยมาก ผมเลยเริ่มออกกำลังกาย(6เดือนเเล้ว) เเต่ก็ยังกินอาหารเเบบไม่เลือก เเละเวลานอนก็ปรับมาเร็วกว่าเดิมเเต่ก็นับว่ายังดึกอยู่ ตอนนี้เริ่มมีกล้ามเเล้วเเต่ส่วนสูงก็ยังไม่ขยับ(อาจเป็นเพราะกรรมพันธุ์ด้วย พ่อผมสูง168 เเม่ผมสูง154) ผมเลยตั้งใจจะพยายามให้มากกว่าเดิมทั้งกินเเต่อาหารที่มีประโยชน์นอนก่อน3ทุ่มครึ่ง จะเปลี่ยนจากเเค่ยกเวทมาเริ่มโหนบาร์ควบคู่กันไป ผมเลยอยากจะถามทุกคนว่ามันยังพอมีโอกาสสูงอีกไหมครับสักนิดก็ยังดี (อาจจะยาวไปมากขอโทษนะครับ อยากระบายความในใจด้วยส่วนนึง😢)