คือเรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นผู้หญิงที่คบผู้หญิง เราคบกันแฟนตั้งแต่เรียนมหาลัย จนเรียนจบออกมา เราขอกลับบ้านเเละเลิกลากันไป2ปีแต่ระยะเวลา2ปีเราไม่เคยมีแฟนใหม่ แต่มีคนคุยบ้างตามประสาคนโสด แต่แฟนเขามีแฟนใหม่ไปแล้ว แต่พอพักหลังมา เรากลับมาคบกัน เราทำงานwfhไปหาแฟน(ที่กทม)บ้างกลับ้าน(ขอนแก่น)มาช่วยพ่อทำไร่บ้าง เราไปหาก็ทำข้อตกลงกันเราลูกสาวคนเดียวอาจจะต้องไปกลับอยู่ กทม สักเดือน กลับบ้านสักเดือน ก็ตกลงแรกๆไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่ช่วงที่เรากลับบ้านแฟนก็ชอบประชดพอเราไม่ว่างไม่ได้รับพอคลอกลับไปก็พูดว่า"จริงๆดขาก็อยู่คนเดียวได้แล้ว"คือเราก็พยายามง้องอลกันไปกลับตามประสา แต่เกือบทุกครั้งที่เรากลับบ้านแฟนเรามักจะคุยกับแฟนเก่า พอจับได้ก็บอกกูเครียดเรื่อง กูไปรึกษา ไอ้เราก็แบบเหอะ เอาเถอะ ขอนะ อย่าทำอีก แฟนก็รับปากนะว่าจะไม่ทำ พูดว่าเขาจะทำให้เธอสบายใจ เขาสัญญา เราก็เออออ ขอแค่อย่าทำอีก
พอต่อมาจับได้เรื่องเดิม ก็มาโมโหใส่ว่าที่เมื่อก่อนโทรคุยกับ ผช ผช ทักมา เรื่องนี้ตั้งแต่ๆๆๆก่อนที่จะคบกันก่อนเข้ามหาลัยก่อนที่จะคบกันแล้ว แล้วเราก็มี ผช ทักมาจริงแต่เราก็ไม่เคยไปยุ่งไปคุย เราเคยบอกแฟนว่าอย่าพูดเรื่องแฟนเก่าได้ปะเรื่องเมื่อก่อน กูแค่คุยแต่ได้กัน อย่าทำให้ต้องรู้สึกไม่ดี เรื่องนี้ก็จบไป แต่ก็มีงอแงงอลกันเป็นเรื่องปกติของเรา แฟนจะชอบพูดว่าที่บ้านเราไม่ชอบ บอกว่าที่บ้านเราไม่รู้เรื่องของแฟน คือเราลูกสาวคนเดียวไปอยู่กะแฟนเดือนสองเดือนทำไมจะไม่รู้ เราบอกหมด แต่ที่บ้านเขาไม่มาก้าวก่ายให้เราตัดสินใจเอง แต่แม่ขอให้กลับบ้านบ้างช่วงเทศกาลขอให้อยู่พร้อมหน้ากันเหมือนทุกปี ซึ่งเราชวนแฟนมากลับบ้านมาสิหยุดยาวเราจองเครื่องจ่ายให้มาสิ นางก็บอกไม่พร้อมกลัว เดะรอก่อน เราก็เคยพูดไปว่าพอกับคนอื่นยังไปได้นี่เราไม่ยอมมาเอะอะให้เราไปหาอย่างเดียวและเราขับรถ400กว่ากิโลเลยนะ แฟนบอกก็เขาไม่ว่างนู้นนี่นั้นอะๆๆงั้นเข้าใจ เราก็พยายามรักษาใจทั้งสองฝ่ายทั้งที่บ้านและแฟน และล่าสุดเมื่อวานเราก็ทะเลาะกับแฟนเรื่องไม่เป็นเรื่องตามเคยประชดเหมือนเดิมบล็อค เฟสไลน์ไอจี ตามเดิม เราก็โทรบอร์ไปก็ง้อแหละ บอกว่าปลดบล็อคเขานะ เดะเปิดเดอะโกสให้ฟังนะ ละนอนพร้อมกัน แต่แฟนเรากลับบอกว่า จริงๆแล้วไม่ได้รักกูแค่อยู่คนเดียวไม่ได้ เราก็เลย โอเคร เราก็วางสายไป เช้ามาเราก็ใจเเข็งไม่ยอมทักไปและช่วง11โมง แฟนโทรมาบอกว่า ตาจะเสีย ซึ่งตาอยู่ที่ภาคเหนือ แล้วมาถามเราว่าเราลางานได้ไหม คือแฟนก็แพลนว่า ถ้าเราลางานได้คือ เราขับรถจากขอนแก่น-เหนือ รอเลย เดี๋ยวแฟนจะนั่งเครื่องตามไป หรือจะมา กทม แล้วไปเหนือด้วยกัน เราก็บอกไปว่าเดี๋ยวคุยกับหัวหน้าก่อนนะ พออีกสักบ่ายสองโมงนิดๆเราทักไปบอกว่า
เรา: ลางานไม่ได้นะ แล้วพ่อกับแม่ละ แล้วเธอไปยังไง
แฟน:ขอบคุณมาก
ประโยคนี้เลยทำให้เรารู้ว่าการเลิกกันแล้วถ้าออกมาได้อย่ากลับไปอีก มันจริงๆนะ
เราทำงานดึกละเลิกงานเช้า ถ้าเราขับรถขึ้นเหนือไปแล้วตายไปคนที่จะไปรับศพเราคือพ่อแม่พี่ชายเราเท่านั้น
ฝากถึง"วันนึงเราพาแกไปสอบไปส่งแกถึงครึ่งทางแล้วสุดท้ายนี้แกไปต่อเองนะ สำหรับเราแค่นี้ก็ที่สุดแล้ว"
สำหรับกระทู้นี้ ขอกำลังใจหน่อยค่ะ