เรื่องคือมีอยู่ว่า เราโดนผช.ที่ทำงานด้วยกันเข้ามาหาเรื่องค่ะ เหมือนจะเข้ามาต่อยถ้าจังหวะนั้นไม่มีคนอยู่กับเราด้วย คือบริษัทเราจะทำงานแยกออฟฟิศกันค่ะ แล้วก็จะมีออฟฟิศที่ไว้สำหรับปริ้นงานปริ้นเอกสารโดนเฉพาะ ซึ่งเรากับเขาทำงานคนละห้องกันค่ะ แต่ไม่เคยคุยไม่เคยยุ่งกันเลยค่ะ ก็จะมีเจอหน้ากันบ้างสวนกันบ้างเวลาต้องปริ้นเอกสาร ซึ่งวันที่เกิดเรื่อง เราจำเป็นต้องย้ายพวกเอกสารและของต่างๆไปไว้ที่ห้องเขาค่ะ และเนื่องจากเราอยู่คนเดียวไม่มีใครช่วยยกของ เราก็เลยจำเป็นต้องยกทีละนิดเพื่อย้ายของไปในห้องที่เขาทำงานอยู่ ซึ่งวันนั้นคนอื่นเขาลางานกันค่ะ ในห้องเลยแค่เขาอยู่ค่ะ และเราเองก็ขนของเข้าๆออกๆทั้งวัน ประมาณห้าหกรอบได้ค่ะ รอบสุดท้ายที่เรานำของเขาไปไว้ เราก็เดินออกมาปกติไม่ได้อะไรค่ะ แต่เขาตะโดนด่าตามหลังเรามา ว่าน้องเข้นู่นนี่ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ นึกว่าเป็นเสียงของห้องอื่น เราก็เดินเข้าห้องเราปกติ อีกแป้บนึงก็ได้ยินเสียงเขาปิดประตูแบบกระแทกแรงมากค่ะ ตอนนั้นก็ตกใจนิดนึง แต่ตกใจกว่า เพราะเขาเดินตามเรามา แล้วจะพุ่งเข้ามาหาเราค่ะ ดีที่มีพนักงานอีกคนเข้ามาทันเลยมากันไว้ค่ะ เขาก็เดินเข้ามาตะโกนใส่ค่ะ ด่าเราไอเหี- ไอส- ว่าเราไปชักสีหน้าใส่เขาหลายรอบค่ะ ถามเราว่าเป็นอะไรมากมั้ย ตอนนั้นเราตกใจมากค่ะ เพราะส่วนตัวไม่เคยเจออะไรแบบนี้ และไม่คิดว่าตัวเองจะเจออะไรแบบนี้ด้วยค่ะ เพราะนิสัยส่วนตัวของเราเป็นคนไม่ชอบยุ่งอะไรกับใครค่ะ ด้วยความที่เราเป็นพนักงานผญ.คนเดียว ที่อายุแค่18-19 ในหมู่พนักงานผช.ที่อายุ35+ ซึ่งเป็นรุ่นพ่อรุ่นลุงเราเลยค่ะ เราเองก็ค่อนข้างระวังตัวมากด้วยซ้ำ ตอนนั้นเขาก็เหมือนคนหัวเสียแล้วคลั่งสุดๆอะค่ะ เข้ามาหาเรื่องเราว่าเราไปชักสีหน้าใส่เขา ซึ่งเราก็ตอบกลับไปว่าเราไม่ได้อะไรกับเขาเลย เราแค่เข้าๆออกๆเพราะต้องจัดเก็บของ แต่เขาก็เหมือนโมโหมากๆค่ะ พูดแทรกในขณะที่เรากำลังอธิบาย เหมือนคนสติหลุดอะค่ะ ถามย้ำๆ ว่าทำไม ห้ะ ทำไม เหมือนจะเอาเรื่องเราให้ได้อะค่ะ พอเราอธิบายจบเขาก็พลุ่งพล่านออกไป สบถใส่เราแล้วก็ปิดประตูกระแทกอีกรอบจนประตูเกือบหลุดเลยค่ะ เรากลัวมากตอนนั้น เพราะลักษณะท่าทางเขาเหมือนคนที่คลั่งขั้นสุดอะค่ะ เราเองก็ไม่แน่ใจว่าจังหวะสายตาเราเผลอไปสบตาเขาตอนไหน เขาถึงคิดว่าเราไปชักสีหน้าใส่เขาค่ะ เราใส่แมสตลอดเวลาซ้ำ เพราะเวลาเราเข้าออก โต๊ะหนักงานทุกคนจะอยู่ตรงกับประตู เวลาเปิดเข้าไปก็จะเป็นจังหวะวางสายตาพอดีค่ะ แต่เรามั่นใจว่าไม่ได้ไปชักสีหน้า หรือไปจ้องหน้าอะไรเขาเลยค่ะ ตกใจมาก จนร้องไห้จนสะอื้นเหมือนจะขาดใจเลยค่ะ เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เลย จนเราคิดว่าเราผิดอะไรหรือเปล่า หรือสายตาเรามันแรงหรอ แต่ตาเราก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว และเราจะใส่คอนแทคอยู่ตลอดเวลา ตาแห้งมากๆจนเคืองตาแล้วติดนิสัยชอบกระพริบตาถี่แรงๆค่ะ หรือเพราะเหตุผลนี้หรอ เราไม่เข้าใจมากๆ แล้วก็งงมากๆค่ะ แล้วประเด็นคือเรากับเขาไม่เคยยุ่งไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำค่ะ ทำไมเขาถึงพุ่งเขามาเหมือนจะต่อยเราแบบนั้น ตอนนั้นกลัวมากเลยค่ะ เราคิดไปต่างๆนาๆ ว่าถ้าไม่มีคนอยู่ด้วยเรทจะเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ก็ยังกลัวอยู่เลยค่ะ กลัวว่าถ้าเผลอไปสบตาใครเขาอีก เราจะโดนแลบนี้มั้ย หรือเขาที่เข้ามาหาเรื่องเราจะเข้ามาทำอะไรเรามั้ย ถ้าจังหวะเราเผลอๆปล้วอยู่คนเดียวอีก ควรทำยังไงดีคะ เราอายุน้อยสุดในที่ทำงาน และตัวเขาเองก็เป็นผช.ที่อายุเท่ากับรุ่นพ่อเราเลยค่ะ40+แล้ว ทุกคนคิดยังไงบ้างคะ กับการที่เขาเข้ามาเรื่องเด็กผญ.อย่างเรา หรือเพราะเราผิดหรอคะ ที่สายตาเราเผลอไปสบตาเขา ตอนนี้เราก็เครียดมากเลยค่ะ เพราะเล่าให้ใครฟังเขาก็พูดกันแค่ว่าอย่าไปคิดมาก เขาคงไม่ทำอะไรเราหรอก จะไปกลัวทำไม แต่เราคิดอีกอย่าง เพราะเราเป็นคนที่เจอกับตัวเอง เรารู้สึกได้ว่ามันถึงขั้นนั้นได้อะค่ะ เรากลัวมาก แต่ผู้ใหญ่คนอื่นก็ปล่อยผ่านไป เพาะไม่อยากให้เป็นปัญหาใหญ่โต แต่คือเราเครียดอะค่ะ เรากลัวไปหมด ตันไปหมดทุกทางเลยค่ะ กลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีก