ไม่มีอะไรหรอกค่ะโพสต์นี้ แค่น้อยใจโชคชะตาตัวเองเฉยๆ เด็กที่โดนแกล้งโดนเหยียดบลูลี่ตั้งแต่ประถมยันม.ปลาย เด็กที่มันพยายามเข้าไปคุยเข้าไปทำความรู้จักเพื่อนใหม่แต่โดนไล่ตลอด เพราะคุยไม่เก่ง เพราะเงียบเกินไป เขาเลยไม่คุยด้วย เราก็ไม่รุ้ต้องทำไงให้ทุกคนพอใจให้ทุกคนชอบ เลยออกมาอยู่คนเดียวแบบนี้ แรกๆก็ดีค่ะ สบายใจ ไม่ต้องไปแคร์ว่าใครคิดยังไงกับเรา ไม่ต้องโดนไล่ตลอด ไม่ต้องโดนคำพูดแรงๆจากเพื่อน พอนานไปมันก็เหงา เบื่อ เซ็ง จนทุกวันนี้ก็เบื่อมากค่ะ ทั้งเหงาทั้งเบื่อ ไม่รู้จะทำไรให้หายเบื่อ งานอดิเรกที่ชอบที่เคยทำก็เบื่อ เห้ออ ชีวิตแบบได๋