ผมมีเพื่อนสมัยมัธยมอยู่คนหนึ่งที่เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน แล้วสนิทกันมาก สนิทมากแบบจนสามารถเล่าทุกอย่างให้เขาฟังได้เลย แล้วผมก็รู้สึกดีมาก จนบางครั้งผมก็แอบคิดไปไกล และรู้สึกว่าชอบเขา แต่ผมก็ไม่ค่อยได้อะไรมาก เพราะผมก็รู้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว
จนช่วงจบมัธยม และกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยผมกับเขาก็ยังได้เจอกันและสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม และตอนนี้เขาก็เหมือนจะไม่มีแฟน ผมก็เริ่มที่จะเข้าหามากขึ้น คุยกันไปรู้สึกดีไป จนมีวันหนึ่งผมกับเขาได้ไปกินเลี้ยงและไปเที่ยวด้วยกัน และตอนนั้นมันเป็นความรู้สึกที่โคตรดี มันเหมือนไม่ใช่แค่เพื่อน เพราะเขาก็เหมือนเริ่มเข้าหาผมเหมือนกัน หรือผมอาจแค่คิดไปเอง เพราะเหตุการณ์ครั้งนั้น ผมกับเขาคือได้อยู่ใกล้ชิดมาก และผมก็พยายามทำใจแล้วลองจับมือเขาดู เขาก็ให้ผมจับ สรุปท้ายคืนนั้นผมกับเขาก็จับมือกันเดินเที่ยวงาน ตอนนั้นในใจผมก็คิดแล้วแหละว่าเขาก็น่าจะมีใจเหมือนกัน หลังจากนั้นผมกับเขาก็คุยกันเหมือนไม่ใช่เพื่อนกัน โทรหากันทุกวัน คุยกันมากกว่าเพื่อน จนมาอาทิตย์นี้ ก็ได้ไปกินเลี้ยงกันเหมือนเดิม และผมก็ได้เจอเขา แล้วเขาก็เหมือนเข้าหาผมเล่นกับผมจนเหมือนฟิวแฟน มีทั้งจับมือ มีทั้งกอด และตอนขับรถไปซื้อของด้วยกันเขาก็มาซุกหลังผม จนทำให้ผมรู้สึกดีมากกว่าเดิม จนเช้าวันต่อมา ผมได้ตัดสินใจถามเขาตรงๆว่า ที่ทำแบบนี้ คิดแค่เพื่อนจริงๆหรอ
เขาก็ได้ตอบว่า แล้วจะให้คิดไง ใจผมตอนนั้นตื่นเต้นและลุ้นกับคำตอบมาก จนผมได้ถามเขาต่อว่า ถามใจเธอดูสิ ว่าคิดแค่เพื่อนจริงไหม สุดท้ายเขาก็ให้คำตอบผมมาว่า ก็ถ้าไม่เพื่อนจะให้คิดอะไร ก็เพื่อนไง คำตอบที่ได้ตอนนั้นผมทำให้ดิ่งไปเลย
แล้วผมก็ได้ต่อว่า มันจะไม่มีมากกว่านี้เลยหรอ และคำตอบที่ผมได้ยินอีกคือ ไว้วันไหนเราเลิกชอบอีกคนแล้วจริงๆ เราอาจจะคิดมากกว่านี้ก็ได้ หลังจากนั้นก็ไม่มีการสนทนากันอีก แล้วมันทำให้ผมได้รู้ว่าเป็นคำตอบที่ชัดเจนที่สุดแล้ว

ผมอยากจะถามเพื่อนๆพี่ๆว่าผมควรทำไงต่อ ผมเพราะกับเขาเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันเจอกันบ่อยและนัดสังสรรค์กันบ่อยมาก #ขอคำปรึกษาทีครับ