ผมคบกับแฟนมา3ปี ยังไม่ได้มั่นหมายหรือแต่งานกันครับ มาหากันอาทิตย์ละครั้ง มีอะไรหลายๆอย่างไม่เข้ากัน
1.วิธีชีวิต
ผมเป็นแค่ชาวสวน ต้องตื่นเช้าทุกวัน เวลาทำงานผมทำคนเดียว เหงาสุดๆแต่ก็เข้าใจ
แฟนทำงานในเทศบาล มีวันหยุด ช่วงวันหยุดคือนอนถึงเที่ยงก็ไม่ตื่น เวลาทำงานก็มีเพื่อนร่วมงันแวะเวียกมาคุยเล่นตลอด
2.ความชอบ
ผมชอบอยู่บ้าน(ถ้าอธิบายคงยาวประมาณว่าฟิลคลั้งรักครับ) มีอารมณ์ทางเพศที่มากพอสมควรและมีความชอบทางเพศก็แปลกๆคืออยากมีเซ็กทางประตูหลัง(ผมชอบผู้หญิงครับ)
กินอะไรนอกบ้านบ้างนานๆที ไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบผู้คนพลุกพล่าน(รู้สึกอึดอัด) ไม่ชอบศัลยกรรม(ถ้าไม่ขัดสนในการใช้ชีวิตผมก็ไม่ได้ต่อต้านขนาดนั้นครับ)
แฟนชอบสังคม ดูหมอลำ ชอบเที่ยว เริ่มก้าวเข้าคลีนิกเสริมความงามทีละน้อย อารมณ์ทางเพศน้อย(ประเภทไม่มีก็ก็ไม่ต้องการ)บางครั้งผมจะทำก็ไม่อยากให้ทำ ไม่ชอบการตื่นเช้า
ผมรู้สึกอึดอัด รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ถ้าจะเปลี่ยนให้เข้ากันทั้ง2ฝ่าย มันก็ต้องเปลี่ยนแบบแทบจะพลิกชีวิต ผมพยายามพูดกับแฟนเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่เขาไม่สนใจ ผมคิดว่าถ้ายื้อต่อไปแบบนี้มันมีแต่จะเสียเวลา ตอนนี้ยังมีระยะห่างให้คิดถึงใฟ้เกรงใจกัน ถ้าได้อยู่ด้วยกันจริงๆแล้วผมเชื่อว่าต้องจบด้วยการเลิกราแน่นอน จนเมื่อไม่นานมานี้แฟนยอมคุยกับผม เลยตกลงกันว่าแยกทางกัน
แต่ความรู้สึกรักยังอัดอยู่เต็มหัวใจ เดิมทีผมเป็นคนเจ้าชู้ จัดการความรู้สึกไม่ยาก แต่เคสนี้มันมีอะไรต่างออกไปเยอะครับ เลยจัดการความรู้สึกตัวเอง
ไม่ได้
ทัศนคติส่วนตัวผมคือต้องการแฟนที่เป็นเหมือนช่างซ่อม ตัวผมเป็นเหมือนรถ อยากช่วงคอยซ่อมคอยดูแล รถถึงจะวิ่งถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัย
เราจะจัดการความรู้สึกเรายังไงดีครับ ถึงจะมูฟออนได้
1.วิธีชีวิต
ผมเป็นแค่ชาวสวน ต้องตื่นเช้าทุกวัน เวลาทำงานผมทำคนเดียว เหงาสุดๆแต่ก็เข้าใจ
แฟนทำงานในเทศบาล มีวันหยุด ช่วงวันหยุดคือนอนถึงเที่ยงก็ไม่ตื่น เวลาทำงานก็มีเพื่อนร่วมงันแวะเวียกมาคุยเล่นตลอด
2.ความชอบ
ผมชอบอยู่บ้าน(ถ้าอธิบายคงยาวประมาณว่าฟิลคลั้งรักครับ) มีอารมณ์ทางเพศที่มากพอสมควรและมีความชอบทางเพศก็แปลกๆคืออยากมีเซ็กทางประตูหลัง(ผมชอบผู้หญิงครับ)
กินอะไรนอกบ้านบ้างนานๆที ไม่ชอบเที่ยว ไม่ชอบผู้คนพลุกพล่าน(รู้สึกอึดอัด) ไม่ชอบศัลยกรรม(ถ้าไม่ขัดสนในการใช้ชีวิตผมก็ไม่ได้ต่อต้านขนาดนั้นครับ)
แฟนชอบสังคม ดูหมอลำ ชอบเที่ยว เริ่มก้าวเข้าคลีนิกเสริมความงามทีละน้อย อารมณ์ทางเพศน้อย(ประเภทไม่มีก็ก็ไม่ต้องการ)บางครั้งผมจะทำก็ไม่อยากให้ทำ ไม่ชอบการตื่นเช้า
ผมรู้สึกอึดอัด รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ถ้าจะเปลี่ยนให้เข้ากันทั้ง2ฝ่าย มันก็ต้องเปลี่ยนแบบแทบจะพลิกชีวิต ผมพยายามพูดกับแฟนเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่เขาไม่สนใจ ผมคิดว่าถ้ายื้อต่อไปแบบนี้มันมีแต่จะเสียเวลา ตอนนี้ยังมีระยะห่างให้คิดถึงใฟ้เกรงใจกัน ถ้าได้อยู่ด้วยกันจริงๆแล้วผมเชื่อว่าต้องจบด้วยการเลิกราแน่นอน จนเมื่อไม่นานมานี้แฟนยอมคุยกับผม เลยตกลงกันว่าแยกทางกัน
แต่ความรู้สึกรักยังอัดอยู่เต็มหัวใจ เดิมทีผมเป็นคนเจ้าชู้ จัดการความรู้สึกไม่ยาก แต่เคสนี้มันมีอะไรต่างออกไปเยอะครับ เลยจัดการความรู้สึกตัวเอง
ไม่ได้
ทัศนคติส่วนตัวผมคือต้องการแฟนที่เป็นเหมือนช่างซ่อม ตัวผมเป็นเหมือนรถ อยากช่วงคอยซ่อมคอยดูแล รถถึงจะวิ่งถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัย