แต่งงานอยู่สิงคโปร์มา 20 ปีลูกคนโตได้อายุ 18 ลูกคนเล็กได้อายุ 15 ชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยมีความสุขสามีแม้แต่ให้ของขวัญชิ้นหนึ่งก็ยังไม่เคยมี และเป็นผู้ชายที่ห่วยแตกมากไม่เคยเป็นหัวหน้าครอบครัวเล่นพนันออนไลน์ตลอดอารมณ์ร้ายและไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง เงินจะกินจะใช้ไม่มี ไม่เคยหาเงินเข้าบ้านเลย อาศัยอยู่กับคุณย่า ช่วงนั้นลูกได้7ขวบ เราตัดสินใจออกไปทำงาน คิดอย่างเดียวในหัวคือ เราอยู่แบบนี้ไม่ได้อยู่แบบไม่มีอนาคตแบบนี้ไม่ได้ ตั้งใจเก็บเงินสักก้อน ห่อเงินก้อนนั้นกลับมาเริ่มต้นใหม่ที่ไทย ตอนนี้จะเป็นปีแล้วค่ะ แต่เราคิดถึงลูก คิดถึง! เคยถามลูกว่าเห็นด้วยไหมที่แม่กลับไป ลูกคนโตก็บอกว่าถ้าแม่ไม่มีความสุขแม่ก็ไป หนูโตแล้ว หนูดูแลตัวเองได้ เราคิดถูกแล้วใช่ไหมคะ?