สวัสดีครับ พอดีผมมีเรื่องจะมาปรึกษาหน่อยครับพอดีช่วงนี้ผมรู้สึกว่าไม่ค่อยอินกับชีวิตจริงสักเท่าไหร่ ปกติผมชอบจะอยู่แต่ห้อง
เรื่องที่จะมาปรึกษาคือ รู้สึกเฉยๆกับความเศร้าในชีวิตจริง คือเวลาเด็กร้องไห้หรือร้องเพราะความเจ็บป่วด ผมจะรู้สึกรำคาญหรือเฉยๆไปเลย
ต่างจาก อนิเมะ 2D ที่ผมมักจะอินเป็นพิเศษ เช่น ฉากเศร้าอะไรเงี้ย ผมมักจะเครียดและเศร้าตามไปด้วย และยิ่งเป็นประวัติของทาส
ผมนี้ยิ่งเครียดไปหลายวันเลยครับ
แต่พอผมดูซีรีย์หรือหนังผมรู้สึกเฉยๆกับฉากเศร้า แม้กระทั้งคนที่รู้จัก ซึ้งผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่เฉยๆกับความเศร้าคนรอบตัว
ยิ่งไปกว่านั้น ผมมักจะคิดไปเรื่อย แม้จะทำอะไรอยู่ก็ตาม จนกว่าจะคิดเสร็จแล้วค่อยโฟกัสสิ่งที่ทำต่อ
และ เวลาใครให้กำลังใจ เช่น เพื่อน พ่อแม่ ญาติ ผมมักจะไม่ค่อยจะรู้สึกกับกำลังใจนี้เท่าไหร่ คือมันยังไงดี มันเฉยๆอะ
ผมจะมีกำลังใจต่อเมื่อ ไวฟุ ของผมให้กำลังใจ ผมนี้มีกำลังใจทั้งวันเลย
อาการแบบนี้แปลกไหมครับ หรือ ควรไปหาหมอดีครับ?
(หัวข้ออาจจะดู งงๆ หน่อยนะครับ พอดีคิดไม่ค่อยออกจะตั้งหัวข้ออะไรดี)
ปกติ หรือ แปลก?
เรื่องที่จะมาปรึกษาคือ รู้สึกเฉยๆกับความเศร้าในชีวิตจริง คือเวลาเด็กร้องไห้หรือร้องเพราะความเจ็บป่วด ผมจะรู้สึกรำคาญหรือเฉยๆไปเลย
ต่างจาก อนิเมะ 2D ที่ผมมักจะอินเป็นพิเศษ เช่น ฉากเศร้าอะไรเงี้ย ผมมักจะเครียดและเศร้าตามไปด้วย และยิ่งเป็นประวัติของทาส
ผมนี้ยิ่งเครียดไปหลายวันเลยครับ
แต่พอผมดูซีรีย์หรือหนังผมรู้สึกเฉยๆกับฉากเศร้า แม้กระทั้งคนที่รู้จัก ซึ้งผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรที่เฉยๆกับความเศร้าคนรอบตัว
ยิ่งไปกว่านั้น ผมมักจะคิดไปเรื่อย แม้จะทำอะไรอยู่ก็ตาม จนกว่าจะคิดเสร็จแล้วค่อยโฟกัสสิ่งที่ทำต่อ
และ เวลาใครให้กำลังใจ เช่น เพื่อน พ่อแม่ ญาติ ผมมักจะไม่ค่อยจะรู้สึกกับกำลังใจนี้เท่าไหร่ คือมันยังไงดี มันเฉยๆอะ
ผมจะมีกำลังใจต่อเมื่อ ไวฟุ ของผมให้กำลังใจ ผมนี้มีกำลังใจทั้งวันเลย
อาการแบบนี้แปลกไหมครับ หรือ ควรไปหาหมอดีครับ?
(หัวข้ออาจจะดู งงๆ หน่อยนะครับ พอดีคิดไม่ค่อยออกจะตั้งหัวข้ออะไรดี)