คือตั้งแต่เด็กโดนแม่ใช้คำพูดที่รุนแรงตลอดทุกครั้งจนตอนนี้คิดว่าแม่รักเราจริงรึป่าว? บางคำที่แม่พูดมันรุนแรงเกินไป เช่นไปตายที่ไหนก็ไป กูไม่น่าให้เกิดมา ออกจากบ้านไปแล้วขอให้ไม่กลับมา มีบางครั้งมันรุนแรงเช่นทำร้ายร่างกาย ตบหน้า เคยโดนเชือดรัดที่คอ จนตอนนี้เหมือนแพนิคไปแล้ว เวลาปรึกษาเราไม่กล้าไปปรึกษาเพราะพูดไปก็โดนด่ากลับมา การขอกำลังใจก็ไม่ได้โดนด่าเหมือนเดิม เรื่องการวางชีวิตเหมือนโดนจับใส่ตลอดไม่ว่าจะการเรียน การทำงาน แม่วางไว้ให้หมดแล้วไม่ถามเลยว่าอยากเรียนอะไร พูดแย้งไปก็ไร้สาระ

จริงๆก็ไม่มีอะไรมากเลยค่ะแค่อยากเล่าให้ฟังและสงสัยว่าการสอนลูกแบบนี้มันดีแล้วหรอ บางครั้งเราน้อยใจตัวเอง