บันทึกที่ 1

ในสมัยเรียน เด็กหลายคนยังคงมีความคิดที่ยังอยากสนุก ขนาดความรักยังเป็นเรื่องสนุกสนาน
จุดเริ่มต้นของการชอบผู้หญิงของเรา!!! มันเริ่มจาก....เพื่อนยุ.....เพื่อนเรามีไม่มากเนื่องจากพอขึ้น ม.ต้น ก็ทยอยไปเรียนที่อื่นกันหมด ห้องเรามี ผู้ญ ทั้งหมด 7คน เราเป็นคนที่เรียนดีที่สุด5555  ผู้ญ จะแบ่งเ็น 2 กลุ่ม กลุ่มเราและกลุ่มที่ไม่ถูกกัน กลุ่มเรามี 3คนและแน่นอนต้องเ็นกลุ่มเด็กเรียนส่วนอีกกลุ่มจะเป้นกลุ่มที่ชอบกวนตีน มีนิสัยเกเร เรียนก็ไม่ค่อยจะเรียน และที่แปลกสำหรับเราในตอนนั้นคือ กลุ่มนี้มีนิสัยห้าว ราวกับเด็ก ผช. ชอบแซวน้อง ผญ. จนเราเรียกกลุ่มมันว่าทอมเถื่อนจนวันหนึ่งมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราและกลุ่มมันต้องมาร่วมชะตากรรมกัน มันเป็นเรื่องที่ตอนนั้นเราซีเรียสมาก ในคาบเรียนคณิตศาสตร์ ครูสั่งการบ้านแล้ววันนั้นจำได้ดี เราทำเสร็จแล้ว!!! พอเข้าแถวเสร็จขึ้นห้อง สมุดหายยยยยย มารู้ทีหลังว่าอิกลุ่มทอมเถื่อนเอาของเราไปลอก แล้วลอกไม่ทัน มันก็เลยเอาไปซ่อน สรุปคือโดนครูทำโทษทั้งห้อง (ไม่มีใครทำการบ้านเลย)ตอนแรกเรานึกว่าเราลืมเอาสมุดมา แต่พอจบคาบเรียน อิกลุ่มทอมมันเอาสมุดการบ้านมาคืนเรา (จากนั้นด่ากันทั้งวัน) เป็นแบบนี้เกือบทุกคาบเรียน ลอกกันทุกๆวิชาเรียน จากนั้นไม่นานกลุ่มเรากับกลุ่มมันก็มารวมกัน งงเหมือนกันว่าไปญาติดีกับพวกมันตอนไหนก่อนนนนนวันเวลาผ่านไป ด้วยความที่เรารวมกลุ่มกันแล้ว นิสัยเราก็มักจะเปลี่ยนตามไปกับพวกมัน มันชอบแซวสาวๆ น้องๆ ผญ. เลยทำให้คนมองเราในแนวเดียวกันว่า กลุ่มเราชอบ ผญ. แต่ก็มีอีกส่วนที่ทำให้เรามีความเป็นแมน นั้นคือ เราเป็นนักกีฬาของโรงเรียน(ฟุตซอล) อย่างเท่.......  ในตอนนั้น หน้าตาเราก็ถือว่าดีในระดับนึ่ง... มี เพื่อน มี ผช. และมี ผญ. หลายคนที่มาชอบเรา ในตอนนั้นเราไม่รู้หรอกอะไรคือความรัก รู้แต่สนุกไปวันๆ.......จนวันหนึ่ง เรากินข้าวที่โรงอาหารกับกลุ่มเพื่อน เพื่อนผู้ชายคนนึ่งถามขึ้นมาว่า เจเองไม่คิดจะมีแฟนบ้างหรอว่ะ(เจ คือ เราเอง) เราก้ตอบไปว่าไม่อยากมี แต่อันที่จริงเราก็มีคุย แต่คุยก็หลายคน(เพราะในตอนนั้นไม่รู้จักความรักไม่รู้ว่าอะไรคือความรัก555) เพื่อนที่เป็นทอมก็เสริมขึ้นมาว่า...เจ มันไม่ชอบ ผช.หรอก ไม่ต้องหวังในขณะนั้นเราก็มองไปเห็นน้อง ผญ.คนนึ่ง หน้าตาน่ารัก เลยชี้บอกไปว่าเราชอบน้องคนนั้น ดูสิน่ารักดี....น้องชื่อ ปอ .... จริงๆตอนนั้นเราแค่พูดเล่นๆกับเพื่อนเท่านั้น แต่กลุ่มเรามันเถื่อน เพื่อทอมคนนึ่งเดินไปบอกกับน้องคนนั้น เรียกเสียงอย่างดัง น้องๆๆๆๆๆ....เพื่อนพี่ชอบอะ ขอเบอร์หน่อยสิน้องหันมาทำหน้างงๆ เหมือนจะตอบกลับว่า เป็นอะไรอะเราอย่างอาย แต่ความรู้สึกอายแบบมีความสุข ได้แกล้งน้องเขา ได้ด่าเพื่อน ได้กระทืบเพื่อน เรื่องจากนั้นกลายเป็นว่าเราเจอน้องคนนี้บ่อยมากขึ้น จากที่ไม่ค่อยได้เจอ เจอทีไรก็ยิ้ม ขำตลอด เพราะอิเพื่อนจะค่อยแซว ค่อยยุตลอด จากนั้นอิเพื่อนบอกเราว่า ก็จีบน้องเขาดิ เนี๊ยยยย น้องเขาก็ชอบนะ จากที่กูดู เราก็....หรอว่ะตอนนั้นก็เล่นๆกันไป แซวหนักขึ้น เราก็บ้าจี้ไปกับพวกมัน มันท้าให้ไปขอเบอร์น้องเขา เราก็ไป พระเจ้าน้องดันให้เบอร์มาด้วย5555 เอาละตอนนั้นก้ยังไม่เชื่อคิดว่าเบอร์ปลอม สมัยนั้นใช้โทรศัพท์ PCT สัญญาณแบบหลังเขามากอะเราโทรหาน้องเขาตามเบอรืที่ให้มา อ่าวววววติดดดดดด เราก็เริ่มคุยถามไถ่ นั้นน้อง ปอ หรือป่าวนี่พี่เจนะ จำได้ไหม น้องก็อ่อๆๆๆๆๆ แล้วเราดันบอกน้องไปว่า พี่ขอโทษด้วยนะ เพื่อนพี่มันชอบแซว ขอโทษที่ทำให้อาย เพื่อนพี่มันชอบพูดเสียงดัง....น้องบอกน้องเข้าใจวันนั้นผ่านไปเราก็ไม่ได้โทรหาน้อง ปอ เลย เจอที่โรงเรียน ก็ยิ้มให้กันเป็นธรรมดา เพื่อนก็เหมือนเดิมแซวทุกครั้ง บอกน้อง ปอ ว่าเรา คิดถึงบ้างละ ชอบบ้างล รักบ้างละ เป็นแบบนี้จนเราชิน ผ่านมาเรื่อยๆ เรารู้สึกว่าน้อง ปอ เป็นเรื่องที่อยุ่ในชีวิตประจำวันไปแล้ว น้องอายุห่างกับเรา 2-3 ปี น้องเป็นคนน่ารัก เป็นเด็กเรียนเก่ง เป็นหัวหน้าห้อง ผิวขาว ตาตี่ ตัดผมทรงนักเรียน ไว้หน้าม้า ปากนิด จมูกหน่อย ดูรวมแล้วน่ารักมากนานวันเหมือนกับเราและน้อง ต้องเจอกันทุกวัน ด้วยความยุแยงของเพื่อน ทำให้เราเริ่มคิดแต่เรื่องของ น้อง ปอ ไม่นานเราก็โทรไปหาน้องอีก เราก็พูดแบบจะจีบอะ ในตอนนั้นไม่รู้ใจคิดอะไร แต่ที่แน่ๆเพื่อนมันบอกไว้ ว่าถ้าจีบคนนี้ได้กูนับถือเลย.....นั้นไง ไอ้เราก็ชอบพนันสะด้วย (แต่จริงๆก็ชอบน้องเขาด้วยแหละ) ไม่นานก็เริ่มคุยกันบ่อยขึ้น จนน้องมีโทรศัพท์ส่วนตัว ทีนี้คุยกันทั้งคืน จริงๆสมัยนั้นเวลาคุยกันก็มีแค่ ทำอะไรอยุ่ กินอะไรรึยัง นอนรึยัง วันนี้ไปไหน นอนกี่โมง คิดถึงไหม วันนี้มานั้งกินข้าวด้วยกันสิ วันนี้เดี๋ยวซื้อขนมไปให้......เราเริ่มคุยกับ น้อง ปอ แบบจริงจังโดยไม่รู้ตัว เพื่อก็ยังคงเหมือนเดิม ยังคงแซวเหมือนเดิม โดยที่ไม่รุ้ว่าน้องกับเรา คุยกันไปมากกว่านั้นแล้ว