บันทึกที่ 2
.....ช่วงเวลาวัยรุ่น เรามักคิดเสมอว่าการมาโรงเรียนเป็นเรื่องน่าเบื่อ แต่สำหรับเราแล้ว น่าสนุกต่างหาก
หลังจากเราได้คุยกับน้อง ปอ มาสักพักใหญ่ๆ ข่าวที่คบกันคุยกันก็เป็นเรื่องดังในโรงเรียน พี่ๆ เพื่อนๆ รวมถึงครูที่ รร. เริ่มพูดถึงเราและน้อง ปอ (แต่พูดในทางที่ดีนะ) ประมาณว่าน่ารักๆ แซวกันเล่นๆ การคุยกันของเราและน้อง ปอ ก็เริ่มพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จากได้คุยทางโทรศัพท์ ก็พัฒนาไปหาที่บ้าน ไปนั่งเล่น นอนเล่น ช่วงแรกๆความรักของเราดูเด็กมาก ไม่มีอะไรเลยนอกจากคุยกัน
จนวันนึ่ง เพื่อน ผช.ของเราคนที่เคยถามเราว่าเมื่อไหร่เราจะมีแฟน มารู้ทีหลังว่าเขาแอบชอบเรา(จริงๆแล้วก็รู้นะแหละแต่ไม่ได้ตอบสนองอะไร) หลังจากที่เพื่อนคนนี้รู้ว่าเราคบกับน้อง ผญ.(น้องปอ) เขาก็เริ่มมีปฏิกิริยาที่เหมือนว่าจะเกลียดเรา พยายามใช้ถ้อยคำที่ถากถาง ทำให้รู้สึกว่ามันแปลกๆ แต่เขาก็ไม่เคยบอกว่าชอบเรานะก่อนหน้านี้......จริงๆเขาเป็นเพื่อน ผช. ที่หน้าตาดีคนนึ่งเลยละ และยอมรับว่าเราก็เคยชมเขาว่าหล่อ แต่คือไม่ได้คิดอะไร เอาจริงๆเรื่องมันมีอยู่ว่า เพื่อน ผช.คนนี้ คือคนที่เพื่อนเราที่สนิทกัน มันชอบอยู่ เราเลยพยายามไม่เข้าไปยุ่ง
สาเหตุที่ทำให้เราชอบ ผญ. อีกสาเหตุนั้นก็คือเรื่องนี้แหละ มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรก็ไม่รู้นะ ผช. ทุกคนที่เข้าหาเรา เพื่อนเรามักจะชอบทุกที แต่ก็เข้าใจเพื่อนแหละ เราเป็นคนไม่ชอบเรื่องเยอะ ปล่อยเลยตามเลย จนเราได้คบกับ ผญ. (จริงๆมีหลายสาเหตุนะที่ทำให้เรา อยากคบกับ ผญ. มากกว่า ผช.)
หลังจากเพื่อน ผช.(นายปอน) รู้ว่าเราคบกับน้อง ปอ เขาก็เริ่มมาวุ่นวายกับชีวิตเรามากขึ้น ดูใส่ใจ ไปไหนไปตาม สั่งห้ามเพื่อน ผช.เข้าใกล้เรา แต่ทำแบบนี้เราอึดอัดมาก เพราะเพื่อนเราที่ชอบเขา เราสัมผัสได้ว่ามันดูผิดหวังมากที่ นายปอน มาชอบเรา....แต่จะให้ทำยังไงละ จะไปห้ามเขาไม่ให้มาชอบก็ทำไม่ได้ แต่เราก็ชัดเจนนะ บอกกับนายปอน ว่าเรามีแฟนแล้วนั้นก็คือน้อง ปอ
หลังจากนั้นเรารู้สึกว่า นายปอน เข้ามายุ่งวุ่นวายกับเราและน้อง ปอ มาก....โดยที่ นายปอน ชอบไปแซวน้อง ปอ อยู่บ่อยๆ มารู้อีกที คือ นายปอน ได้ขอเบอร์น้อง ปอ ไปคุยซึ่งเราไม่รู้ว่าคุยกันแบบไหน ความรู้สึกตอนนั้นมันโกรธแบบบอกไม่ถูก เรารู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เราถามน้อง ปอ ไปตามตรงว่าชอบนาย ปอน ไหมถ้าชอบเราจะได้เลิกคุยกัน อาการนี้เราว่าเราน่าจะหึงน้องเขาละ
เรายังกลับมาคิดนะ ว่าเราคงไม่ดีพอสำหรับน้องเขาหรอก เราเป็น ผญ. น้องก็เป็น ผญ. เราจะคบกันยังไง สู้ปล่อยให้น้องเขาไปชอบกับ ผช. ดีกว่า และเราก็ตัดสินใจบอกเลิกน้องเขาไป โดยเราไม่โทรหา และไม่ติดต่อไปอีกเลย.......
จนมา รร. พอเจอหน้าน้องเราก็หนีทุกครั้ง เพื่อนน้องมาบอกเราว่า ให้เรากลับไปคืนดีเถอะ ปอ ร้องไห้ทุกวัน มา รร.ก็ตาบวม กลับบ้านไปก็ร้องไห้ น้องมาหาเรา เราก็เดินหนี ด้วยความที่เราโกรธ(จริงๆทั้งรัก ทั้งโกรธ) ในตอนนั้นเราคิดนะว่าให้น้องเจอคนที่ดีๆ แต่อีกใจเราก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง น้องโทรมาหาเราหลายสาย หลายวัน เราไม่ได้รับ ถึงรับก็ไม่ได้พูดอะไร รับแล้วฟังอยู่เฉยๆ แล้วก็วาง ตอนนั้นเราก็เสียใจนะ น้องโทรมาได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องตลอด
จนเราก็ทนไม่ไหว ความคิดตอนนั้นคือไม่ไหวละ คือเราต้องการให้น้องเลิกร้องไห้ เพราะสิ่งที่เราได้ยินได้ฟังน้องพูด มีแต่คำว่า กลับมาได้ไหม หนูไม่ได้ตั้งใจ ไม่เป็นแบบนี้ได้ไหม กลับมาเถอะ พี่พูดกับหนูได้ไหม พี่อย่าเงียบได้ไหม........เราก็เจ็บปวดนะกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะเราไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นน้องตั้งใจไหม กับการที่ให้เบอร์คนอื่นไปคุยด้วย.......น้องร้องไห้ จนเราได้ยินเสียงแม่ของน้องลอยออกมาจากโทรศัพท์ ว่าร้องไห้ทำไมใครทำอะไร จากนั้นสายก็ตัดไป
ในวันนั้นเป็นวันเสาร์ เราโทรกลับไปหาน้อง เพื่อหวังว่าเราจะกลับมาคุยดีๆกันเหมือนเดิม น้องรับสายน้องเอาแต่ร้องไห้ เราเลยบอกว่า อยู่บ้านใช่ไหมเดี๋ยวพี่ไปหา เดี๋ยวซื้อขนมไปให้......จากนั้นเราก็ไปหาน้องที่บ้าน น้องออกมาเปิดประตูให้ เราเลยถามว่าเป็นอะไรทำไมร้องไห้(ทั้งๆที่รู้แหละว่าเป็นอะไร) เราถามแม่ละไม่อยู่หรอ น้องบอกแม่พึ่งออกไป น้องอยุ่คนเดียวที่บ้าน ร้องไห้ตาบวมมาก(เพราะน้องตาตี่) เราเห็นเลยบอกให้หยุดร้องได้แล้ว โอเคเรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมนะ เรายิ่งพูดน้องยิ่งร้อง ก็งง เหมือนกัน
ร้องไห้ไม่หยุด เรานั่งอยู่ตรงข้ามเลยเข้าไปโอ๋ บอกหยุดร้องได้แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว และนั้นเป็นกอดแรกที่เราได้กอดน้องเขา และนั้นเรารู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ที่ดีต่อใจมากๆ น้องไม่พูดอะไรเลย มีแต่เราพูดและกอดน้องไว้ที่ไหล่เรา.....มันมีความรู้สึกแปลกๆนะ หัวใจมันเต้นแรง มันคิดไม่ดีเลยอะ55555 คือกอด คือลูบหัว คือเช็ดน้ำตา คือได้อยู่ใกล้ๆกัน น้องไม่ได้ขัดขืนอะไรเลย เราเลยฉวยโอกาสจุฟหน้าผากไปทีนึ่ง จากนั้นเราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม......จริงๆเราไม่รู้หรอกการที่น้องไม่พูดอะไรเลย จริงๆแล้วเรามาทำให้น้องสับสนหรือเปล่า การที่น้องร้องไห้ น้องกำลังสับสนไหม ว่าเลือกที่จะคบเรามันถูกต้องไหม เพราะเราเป็น ผญ.ทั้งคู่ เราคิดว่าน้องในตอนนั้นคงสับสนมาก เราก็เช่นกัน
ชอบผู้หญิงด้วยกันเพราะอะไร01
.....ช่วงเวลาวัยรุ่น เรามักคิดเสมอว่าการมาโรงเรียนเป็นเรื่องน่าเบื่อ แต่สำหรับเราแล้ว น่าสนุกต่างหาก หลังจากเราได้คุยกับน้อง ปอ มาสักพักใหญ่ๆ ข่าวที่คบกันคุยกันก็เป็นเรื่องดังในโรงเรียน พี่ๆ เพื่อนๆ รวมถึงครูที่ รร. เริ่มพูดถึงเราและน้อง ปอ (แต่พูดในทางที่ดีนะ) ประมาณว่าน่ารักๆ แซวกันเล่นๆ การคุยกันของเราและน้อง ปอ ก็เริ่มพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จากได้คุยทางโทรศัพท์ ก็พัฒนาไปหาที่บ้าน ไปนั่งเล่น นอนเล่น ช่วงแรกๆความรักของเราดูเด็กมาก ไม่มีอะไรเลยนอกจากคุยกันจนวันนึ่ง เพื่อน ผช.ของเราคนที่เคยถามเราว่าเมื่อไหร่เราจะมีแฟน มารู้ทีหลังว่าเขาแอบชอบเรา(จริงๆแล้วก็รู้นะแหละแต่ไม่ได้ตอบสนองอะไร) หลังจากที่เพื่อนคนนี้รู้ว่าเราคบกับน้อง ผญ.(น้องปอ) เขาก็เริ่มมีปฏิกิริยาที่เหมือนว่าจะเกลียดเรา พยายามใช้ถ้อยคำที่ถากถาง ทำให้รู้สึกว่ามันแปลกๆ แต่เขาก็ไม่เคยบอกว่าชอบเรานะก่อนหน้านี้......จริงๆเขาเป็นเพื่อน ผช. ที่หน้าตาดีคนนึ่งเลยละ และยอมรับว่าเราก็เคยชมเขาว่าหล่อ แต่คือไม่ได้คิดอะไร เอาจริงๆเรื่องมันมีอยู่ว่า เพื่อน ผช.คนนี้ คือคนที่เพื่อนเราที่สนิทกัน มันชอบอยู่ เราเลยพยายามไม่เข้าไปยุ่งสาเหตุที่ทำให้เราชอบ ผญ. อีกสาเหตุนั้นก็คือเรื่องนี้แหละ มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรก็ไม่รู้นะ ผช. ทุกคนที่เข้าหาเรา เพื่อนเรามักจะชอบทุกที แต่ก็เข้าใจเพื่อนแหละ เราเป็นคนไม่ชอบเรื่องเยอะ ปล่อยเลยตามเลย จนเราได้คบกับ ผญ. (จริงๆมีหลายสาเหตุนะที่ทำให้เรา อยากคบกับ ผญ. มากกว่า ผช.)หลังจากเพื่อน ผช.(นายปอน) รู้ว่าเราคบกับน้อง ปอ เขาก็เริ่มมาวุ่นวายกับชีวิตเรามากขึ้น ดูใส่ใจ ไปไหนไปตาม สั่งห้ามเพื่อน ผช.เข้าใกล้เรา แต่ทำแบบนี้เราอึดอัดมาก เพราะเพื่อนเราที่ชอบเขา เราสัมผัสได้ว่ามันดูผิดหวังมากที่ นายปอน มาชอบเรา....แต่จะให้ทำยังไงละ จะไปห้ามเขาไม่ให้มาชอบก็ทำไม่ได้ แต่เราก็ชัดเจนนะ บอกกับนายปอน ว่าเรามีแฟนแล้วนั้นก็คือน้อง ปอ หลังจากนั้นเรารู้สึกว่า นายปอน เข้ามายุ่งวุ่นวายกับเราและน้อง ปอ มาก....โดยที่ นายปอน ชอบไปแซวน้อง ปอ อยู่บ่อยๆ มารู้อีกที คือ นายปอน ได้ขอเบอร์น้อง ปอ ไปคุยซึ่งเราไม่รู้ว่าคุยกันแบบไหน ความรู้สึกตอนนั้นมันโกรธแบบบอกไม่ถูก เรารู้สึกไม่พอใจอย่างมาก เราถามน้อง ปอ ไปตามตรงว่าชอบนาย ปอน ไหมถ้าชอบเราจะได้เลิกคุยกัน อาการนี้เราว่าเราน่าจะหึงน้องเขาละเรายังกลับมาคิดนะ ว่าเราคงไม่ดีพอสำหรับน้องเขาหรอก เราเป็น ผญ. น้องก็เป็น ผญ. เราจะคบกันยังไง สู้ปล่อยให้น้องเขาไปชอบกับ ผช. ดีกว่า และเราก็ตัดสินใจบอกเลิกน้องเขาไป โดยเราไม่โทรหา และไม่ติดต่อไปอีกเลย.......จนมา รร. พอเจอหน้าน้องเราก็หนีทุกครั้ง เพื่อนน้องมาบอกเราว่า ให้เรากลับไปคืนดีเถอะ ปอ ร้องไห้ทุกวัน มา รร.ก็ตาบวม กลับบ้านไปก็ร้องไห้ น้องมาหาเรา เราก็เดินหนี ด้วยความที่เราโกรธ(จริงๆทั้งรัก ทั้งโกรธ) ในตอนนั้นเราคิดนะว่าให้น้องเจอคนที่ดีๆ แต่อีกใจเราก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง น้องโทรมาหาเราหลายสาย หลายวัน เราไม่ได้รับ ถึงรับก็ไม่ได้พูดอะไร รับแล้วฟังอยู่เฉยๆ แล้วก็วาง ตอนนั้นเราก็เสียใจนะ น้องโทรมาได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องตลอดจนเราก็ทนไม่ไหว ความคิดตอนนั้นคือไม่ไหวละ คือเราต้องการให้น้องเลิกร้องไห้ เพราะสิ่งที่เราได้ยินได้ฟังน้องพูด มีแต่คำว่า กลับมาได้ไหม หนูไม่ได้ตั้งใจ ไม่เป็นแบบนี้ได้ไหม กลับมาเถอะ พี่พูดกับหนูได้ไหม พี่อย่าเงียบได้ไหม........เราก็เจ็บปวดนะกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะเราไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นน้องตั้งใจไหม กับการที่ให้เบอร์คนอื่นไปคุยด้วย.......น้องร้องไห้ จนเราได้ยินเสียงแม่ของน้องลอยออกมาจากโทรศัพท์ ว่าร้องไห้ทำไมใครทำอะไร จากนั้นสายก็ตัดไปในวันนั้นเป็นวันเสาร์ เราโทรกลับไปหาน้อง เพื่อหวังว่าเราจะกลับมาคุยดีๆกันเหมือนเดิม น้องรับสายน้องเอาแต่ร้องไห้ เราเลยบอกว่า อยู่บ้านใช่ไหมเดี๋ยวพี่ไปหา เดี๋ยวซื้อขนมไปให้......จากนั้นเราก็ไปหาน้องที่บ้าน น้องออกมาเปิดประตูให้ เราเลยถามว่าเป็นอะไรทำไมร้องไห้(ทั้งๆที่รู้แหละว่าเป็นอะไร) เราถามแม่ละไม่อยู่หรอ น้องบอกแม่พึ่งออกไป น้องอยุ่คนเดียวที่บ้าน ร้องไห้ตาบวมมาก(เพราะน้องตาตี่) เราเห็นเลยบอกให้หยุดร้องได้แล้ว โอเคเรากลับมาคุยกันเหมือนเดิมนะ เรายิ่งพูดน้องยิ่งร้อง ก็งง เหมือนกันร้องไห้ไม่หยุด เรานั่งอยู่ตรงข้ามเลยเข้าไปโอ๋ บอกหยุดร้องได้แล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว และนั้นเป็นกอดแรกที่เราได้กอดน้องเขา และนั้นเรารู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ที่ดีต่อใจมากๆ น้องไม่พูดอะไรเลย มีแต่เราพูดและกอดน้องไว้ที่ไหล่เรา.....มันมีความรู้สึกแปลกๆนะ หัวใจมันเต้นแรง มันคิดไม่ดีเลยอะ55555 คือกอด คือลูบหัว คือเช็ดน้ำตา คือได้อยู่ใกล้ๆกัน น้องไม่ได้ขัดขืนอะไรเลย เราเลยฉวยโอกาสจุฟหน้าผากไปทีนึ่ง จากนั้นเราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม......จริงๆเราไม่รู้หรอกการที่น้องไม่พูดอะไรเลย จริงๆแล้วเรามาทำให้น้องสับสนหรือเปล่า การที่น้องร้องไห้ น้องกำลังสับสนไหม ว่าเลือกที่จะคบเรามันถูกต้องไหม เพราะเราเป็น ผญ.ทั้งคู่ เราคิดว่าน้องในตอนนั้นคงสับสนมาก เราก็เช่นกัน