สวัสดีค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ว่าทำอย่างไรดี

เรื่องเริ่มจาก เรากับสามีทะเลาะกันเฉลี่ยเดือนละครั้ง ตั้งแต่เริ่มตั้งท้อง จนตอนนี้คลอดมาจะหกเดือนแล้ว ก็ยังทะเลาะกันเรื่อยๆ
ส่วนใหญ่เป็นเพราะสามีไม่พอใจเราไม่ห่ข้าวเช้าให้กิน ดูแลลูกไม่ถูกใจ และปรับเปลี่ยนบ้านตามใจเค้าไม่ได้ หลังคลอดมาอยู่บ้านแม่ดิฉันค่ะ

ล่าสุดทะเลาะเพราะว่าเค้าไม่พอใจ บอกว่าเราริดรอนสิทธิ์ไม่ให้แตะลูก
เริ่มจาก สามีถามว่าจะให้ซื้อข้าวเช้าเผื่อไหม เราตอบว่าเรากินของเหลือ ไม่ต้องซื้อเผื่อ
เค้าก้อไม่สบอารมณ์ แล้วก็เลยแกล้งบอกเราห้ามจับตัวเค้า ตอนที่เราให้ลูกเข้าเต้าเสร็จพอดี เค้าจะมาจับลูกแต่มันโดนตัวเรา
เราก้อแกล้งคืนแค่เบี่ยงหลบบอกว่าไหนห้ามแตะตัวไงมาแตะเราทำไม
เค้าก็เริ่มหงุดหงุดหลังจากเราเบี่ยงตัวไปมา จนเค้าโมโห ขึ้นกูต่อหน้าลูก พอเราวางลูกเค่าก็เดินหนีไป
เราก็เอาลูกมาให้พี่เลี้ยงจามปกติทุกวัน พอเค้าลงมาก็พูดขอหย่า

เค้าขอหย่าเราหลายรอบมากค่ะ
ครั้งนี้เราเลยไปถึงอำเภอเลย แต่สุดท้ายยังไม่ได้หย่าค่ะ
เค้าอยากจะปกครองลูกคนเดียว แต่เราไม่ยอมอย่างน้อยต้องปกครองร่วมกัน
ตอนนี้เค้าอยู่บ้านพ่อแม่เค้าค่ะ

เป็นไปได้อยากได้สิทธิ์ปกครองลูกคนเดียว
เพราะ
1. ตั้งแต่ตอนคบกันก่อนท้อง เราแก่แล้วอยากมีลูก สามีเค้าเฉยๆ มีก็ได้ไม่มีก็ได้
2. ตั้งแต่ท้องจนคลอด จนปัจจุบัน เราออกเงินเองหมด ค่าฝากครรภ์ ค่าคลอด ค่าเลี้ยงดู เพราะเค้ารอสมัครงานอยู่ เราเกรงใจ และจั้งแต่ก่อนท้องเราบอกจะรับผิดชอบดูลูกเอง
3. พ่อแม่เค้าเลี้ยงเค้าดีมาก ไม่ว่าไม่ตี ไม่ให้ทำงานบ้านเลย หาข้าวให้กินทุกมื้อ ไม่อยากให้ทางบ้านเค้าเลี้ยง กลัวลูกเสียคน อนาคตเป็นสามีที่ไม่ดี จะกลายเป็นก่อบาปให้คู่ครองของเค้าในอนาคต


ปัญหาคือ เค้าเป็นคนไม่เปลี่ยนความคิดง่ายๆ คิดว่าที่เค้าเจอมาคือดีสุด ต่างจากบ้านเค้าคือแย่ เค้าเลยอยากให้เอาลูกไปเลี้ยงบ้านเค้า ลูกต้องเป็นของเค้าคนเดียวถ้าหย่า
แต่บ้านเค้า
1. ห้องน้ำใช้ตักราด มีที่รองน้ำลูกเผลอตกไปทำไง
2. โต๊ะกินข้าวอยู่ด้านนอก กินข้าวตากยุงทุกวัน ดิฉันโดนตลอด ต้องเปิดพัดลมไล่ นั่งคนเดียวก้อไม่โดนกัด แต่นั่งล้อมวงปุบลมไม่ถึงก็ เสี่ยงไข้เลือดออก มาตั้งแต่ท้องแล้วค่ะ
บ้านดิฉัน มุ้งลวดรอบ อาจจะมียุงบินตามเข้ามาบ้าง เค้ายังบ่นแล้วบ่นอีกเรื่องยุงกัดลูก
3. บ้านเค้าคูน้ำเต็มตัวเงินตัวท้องเดินอวดโฉมกัน ถ้าลูกโตแล้วเค้าไม่ดูตลอดเวลา ไม่อยากคิดเลยค่ะ ถ้าไม่จ้างพี่เลี้ยงพ่อแม่เค้าเองก็ดูตลอดไม่ไหวหรอกค่ะ แต่ชอบเถียงว่าดูไหว
ตอนพาไปบ้านเค้า ทุลักทุเลมากค่ะ อยู่แค่คืนเดียวก็เครียดแล้ว
4. บ้านเค้าพาไปให้เจ้าเข้าทรงเป่าตั้งแต่ยังไม่ท้องจนคลอดค่ะ ไม่ได้ลบหลู่นะคะ แต่สามีศรัทธามากค่ะ เพราะไปรักษากับพระอาจารย์ทุกโรคค่ะ
5. เค้าต้องได้กินข้าวนอกบ้าน ไปงานเซล
ถ้าไม่ไปด้วยเค้าจะโกรธมาก แต่วันธรรมดาดิฉันติดงาน ไปเย็นมากก็ห่วงลูก พี่เลี้ยงช่วยเลี้ยงทั้งวันแล้ว เค้าก็ต้องมีเวลาเลิกงานไหม
ต้องแล้วแต่ใจเค้าเลย ตอนอยากเที่ยวเล่นไม่สนลูกแล้ว บทมาห่วงลูกว่ากราดติ หมดทุกอย่างที่ไม่ใช่ตัวเองทำ

ตอนที่เค้าแสดงความรักก็ห่วงเราดีหรอกแต่จากเหตุการณ์หลายอย่างทำให้เราก็ไม่อยากทนแล้ว แล้วเค้าก็เสนอหย่าด้วย
เหตุการณ์มี
1. ตอนที่กลับบ้านมาจากผ่าคลอด เค้าช่วยดูลูกให้ 1 คืนเพราะเราเจ็บแผลมากลุกจากเตียงยังยาก วันรุ่งขึ้น เราต้องเป็นคนดูแลบ้านทำความสะอาดล้างจาน ช่วยดูลูก ทุกอย่าง เรื่องเก็บของรกมาก เค้าเป็นคนใช้ของแล้วก็วางทิ้งไว้ระเกะระกะ ผ้าห่ม ซักแทบทุกวันเพราะห่มไม่เก็บ เอาลูกมาวางเปลี่ยนผ้าอ้อมก็เลอะฉี่ลูกไป
เราพยายามดูแลลูกตามเค้าสั่ง กลางคืนก้อตื่นมาอุ้มให้นม กลางวันทำความสะอาด ตั้งแต่อาทิตย์แรกที่ผ่าคลอดเสร็จค่ะ
บางคืนเค้าหลับสนิท ลูกร้องตื่นบ้างไม่ตื่นบ้าง เค้าตื่นมาก็ว่าเราไม่ใส่ใจปล่อยลูกร้องเป็นชั่วโมง
คือลูกเงียบไปแล้ว เพิ่งมาร้องใหม่ เค้าหลับแล้วสับสนเวลา ก็ว่าเราใหญ่โต ไม่มีความเห็นใจเลยค่ะ
ตอนนั้นอารมณ์เครียดเสียใจจนถึงอยากตายทำร้ายตัวเอง เป็นแบบนี้วนไปมาหลายรอบมากค่ะ
ตอนเพิ่งคลอดคือบอบช้ำทั้งกายใจ แผลเลือดซิบๆ ก็ต้องอดทน
2. จ้างมาอยู่ไฟ ก็ดูเค้าให้ความร่วมมือ พูดเป็นห่วง แต่ก็จะแทรกบ่นแล้วงานบ้านที่เราเสียเวลาไปอยู่ไฟ ก็ยังต้องจัดการ แล้วก็ต้องมาทดแทนเวลาที่เค้าเป็นคนดูแทนอีก เป็นอะไรที่กดดันมากค่ะ ปากพูดห่วงแต่การกระทำมีแต่ซ้ำเติมให้เจ็บ
3. ข้าวเช้าไม่เตรียมให้คือระเบิดลง ต้องตื่นมาทำ ทำไม่ไหวต้องสั่งให้ กับข้าวที่พ่อทำรสชาติไม่ถูกปาก คือไม่แตะ ช่วงนั้นสั่งมากินอย่างเดียวจนเงินเดือนเราเกือบติดลบค่ะ ชวนแต่จะออกไปข้างนอก บางวันเตรียมไว้ แต่กว่าจะลงมาเกือบสิบเอ็ดโมงเอาแต่เล่ นมือถือ ก็ว่าไม่ได้ วันนั้นก็แค่เสียของเสียเวลาทำฟรี
4. หนึ่งเดือนหลังคลอด เค้าโมโหหนีกลับบ้าน ทิ้งเราที่เป็นไทรอยอักเสบ มีไข้หนาวสั่นให้ดูลูกคนเดียว
5. บางอาทิตย์พี่เลี้ยงไม่ทำวันอาทิตย์ เค้าก็กลับบ้านเค้าให้เราอยู่ดูคนเดียว
6. บางเรื่องที่ทะเลาะกันถ้าจำต่างจากบ้านเค้าคือผิด ตอนนั้นท้องไปบ้านเค้าแล้วทะเลาะ แม่เค้าบอกก็ยอมๆ ลูกเค้าไปเถอะ มาวันนี้เค้าบอกว่ามีแต่เค้าต้องยอมและโดนพ่อเราบอกว่าให้ยอม เราพูดว่าเราก็โดน เค้าก็ไปฟ้องแม่ แม่เค้าแค่พูดว่า ไม่เคยนะ มีแต่บอกให้ลูกเค้ายอม กลายเป็นเราพูดโกหก ตอนนั้นเราท้อง แล้วโดนเค้าว่าใส่เรื่องทำอาหารให้เค้ากินกับต้องนั่งข้างๆ ตอนเค้าดูหนังสือสอบ เราจำได้จนขยาดไม่อยากไปอีก เราจำไม่ลืมแน่นอน

มีอีกหลายอย่างเลยที่ทำให้รู้สึกแย่แต่เราอดทนเพื่อลูก

สิ่งที่เราทำไม่ดีพยายมชดเชยให้เค้านะคะ
อย่าง นอนบนเตียงหกฟุตกัน 3 คนกลางคืนให้เข้าเต้าแบบนอนให้ไม่อยากให้ลูกตื่นไปเบียดเค้าตกเตียง เราซื้อเตียงแยกห้าฟุตให้ หมื่นกว่า
ออกค่ากินให้ตลอด ไปซุปเปอก็ออกให้เพราะเค้ายังหางานไม่ได้
เรื่องที่เราผิด เราต้องง้อ
เราไม่ผิด แต่เค้าต้องการให้ผิด เราก้ต้องง้อกราบเท้า
แม่เค้าพูดแรงกับเรา เราได้แต่ร้องไห้ แต่เราต้องซื้อพวงมาลัยไปขอขมา
เวลาเค้าพูดแรงกับพ่อเรา เค้าโกรธไม่ไหว้ไม่ทักไปหลายเดือน เราไม่กล้าทักท้วงกลัวมีเรื่องอีก

เคยสลับไปอยู่บ้านเค้า ห้องน้ำเราซื้ออ่างล้างหน้าใหม่ อันเก่ายังใช้ได้แค่สกปรกมากจนขัดไม่ออก แต่จนบัดนี้ ก็ยังได้ใช้แต่อ่างเก่า อ่างใหม่อยู่ที่พื้นไม่ติด

บางครั้งที่ทะเลาะกันจะหย่ากัน คือเค้าว่าจนเราครียด จนให้เค้าเอาลูกไปเลี้ยง วิตกจนนึกว่าตัวเองเลี้ยงไม่ได้ เค้าก็จะเถียงว่า บ้านเค้าต้องจัดเตรียมเอาลูกไปเลี้ยงทันทีไม่ได้
บางครั้งที่ทะเลาะกันอีกจนเราปลง เราก้อบอกให้เค้าเตรียมบ้านไว้ ค่อยเอาลูกไป เค้าก็จะเถียงว่าบ้านเค้าพร้อมตลอด แต่ล่าสุดไปก็เหมือนเดิม
แม่เค้าก้อไม่แข็งแรงกลางคืนหลับยาก ตอน
ไปอยู่ห้ามเราสาระพัด ว่าเราให้เราทำตามเค้าทุกอย่างบางอย่างเค้ายังไม่ทำเลย
เราก็สงสัยนะเพราะลูกร้องกลางคืนบ้าง กลางวันก็ตื่นตลอดเค้าจะเลี้ยงยังไง
เดวเค้าไปทำงานจะเอาลูกไปฝากเลี้ยงแบบที่ตอนแรกเค้าอยากให้เราทำ ยิ่งไม่วางใจเลย

ตอนนี้เราออกเงินจ้างพี่เลี้ยง พ่อเราช่วยออก ถึงมีเวลาให้เค้าบ้าง พาไปห้างกินข้าว แต่เค้าชอบให้เราพาไปข้างนอกเวลาเราทำงาน เพราะ wfh เราก็จะไม่ไป เค้าจะโกรธแล้วงอนค่ะ และบอกว่าเราไม่มีเวลาให้เลย


ขอโทษที่เล่ายาว
อยากได้คำแนะนำค่ะ ว่าจะหย่าดีไหม
หย่าแล้วทำไงถ้าไม่ได้ดูลูก
เค้าเป็นคนไม่ยอมคน ตอนบอกจะเลิกคือไม่อยากพูดคุยอีก ถ้าปกครองร่วม น่าจะมีแต่ปัญหาค่ะ

สิ่งที่ทำให้เราหมดความอดทนคือเค้าไม่มีความเห็นอกเห็นใจจริงๆ มีแต่ต้องตามใจเค้า
เค้าพูดแต่จะเอาลูกไปเลี้ยงเองทั้งๆ ที่
1. เราเสียใจกับการโดนว่ามาตลอด และ เราเสียสุขภาพ ผ่าท้องคือเจ็บมากค่ะ วันแรกหลังผ่า กว่าจะฉี่ออก กว่าจะเดินไปถึงห้องน้ำ ต้องให้พยาบาลสองคนพยุงค่ะ
2. ค่าดูแลเราออกหมด ซื้อของให้เค้าด้วย แต่มันไร้ค่าในสายตาเค้า เพราะเค้าบอกว่าเค้าไม่ได้ขอ
3. เวลาของเราก็ไร้ค่า ทั้งๆ ที่เวลาเราเป็นเงินเป็นทอง ทำงานกว่าจะได้เงินมาให้พอใช้จ่าย บ้านเค้าพ่อแม่เค้าว่างตลอด เลยต้องอยู่กับเค้าตลอด อยากไปไหนตอนไหนก็ไป ถ้าเราทำไม่ได้คือโดนว่ายาวเป็นชั่วโมง พูดวนๆ ให้เกินชั่วโมงให้เราเสียเวลาเล่นๆ ไม่ฟังคือบ้านแตก ระเบิดลง

อยากหาทางออกค่ะ
1. เราอยากมีลูก อยากมีคนให้คิดถึงตอนแก่ เราคิดขนาดถ้าไม่ได้มีสิทธิ์ในตัวลูก จะไปทำกิ๊ฟเมืองนอกเลยนะคะ หรือรับอุปการะเด็กเลยเพราะร่างกายไม่น่าไหวถ้าให้ผ่าอีกคน จะสี่สิบแล้วด้วย แบบนี้ได้แต่ทำใจ เสียใจที่ไม่ได้เลี้ยงลูกคนนี้จนโต ไม่คาดหวังให้เค้าคิดถึงด้วย บ้านนั้นคงเป่าหูพูดว่าเรา
2. หย่า แล้วฟ้องขอสิทธิ์ดูแลลูกคนเดียว อันนี้ไม่มั่นใจเลยว่าจะชนะไหม เค้ามองภ่ยนอกเปนคนดีไม่กินเหล้าไม่สูบ แต่แค่อยู่ร่วมกันได้ยากค่ะ

ขอบคุณที่ช่วยอ่านจนจบนะคะ