สวัสดีค่ะ หนูมีเรื่องที่ไม่เข้าใจและกำลังสับสนเกี่ยวกับชีวิตหรือตัวในช่วงนี้เลยอยากจะขอฟังความคิดของทุกคนดูค่ะ คือ หนูอยากรู้ว่าการที่เด็กคนหนึ่งเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียนเป็นเด็กดีของพ่อแม่มาตลอดอยู่แต่ในกรอบที่พวกเขาวางไว้ไม่เคยต่อต้านหรือทำสิ่งนอกกรอบเลย วันนึงเขาเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นแล้วเริ่มมีความคิดเป็นของตนเอง และต้องการความอิสระอยากไปสนุกสนานกับกลุ่มเพื่อนบ้าง ตามประสาของวัยซึ่งเรารู้ตัวเองดีว่าอะไรควรไม่ควรเราไม่ได้มีเจตนาที่จะไปทำอะไรที่ไม่ดี แต่พ่อแม่กับไม่เห็นด้วยกับความคิดของเราเพราะเหตุผลว่าเรื่องพวกนี้มันไร้สาระ มันไม่สำคัญเท่าอนาคตของตนเอง พ่อแม่คิดว่เรากำลังจะเริ่มทำตัวนอกกรอบไม่เชื่อฟังพวกเขาแล้ว ซึ่งเราเองก็เข้าใจว่าพวกเขาหวังดีและเราเองก็เป็นห่วงความรู้สึกของพวกเขาไม่อยากให้พวกเขาเสียใจ เลยตัดสินใจทิ้งความคิดที่จะอยากไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนไป แต่สิ่งที่หนูอยากรู้คือ คนเราเกิดมาผ่านวัยเด็กแล้วก็โตเป็นผู้ใหญ่เลยหรอคะคือพอเราจากช่วงวัยเด็กก็คิดแต่เรื่องอนาคตชีวิตของตนเองต้องตั้งใจเรียนนะถึงจะได้มีชีวิตที่ดีไม่ต้องลำบากอีก อย่าให้เรื่องการมีแฟนหรือว่าเพื่อนมาทำลายชีวิตของเราโฟกัสแต่เป้าหมายของตนเอง อย่างนี้แล้ว การที่เราไปสังสรรค์หรือใช้ชีวิตอิสระเหมือนกับวัยรุ่นคนอื่นๆมันเป็นสิ่งที่ผิดใช่มั้ยคะ หรือว่าทำตามที่ผู้ใหญ่สอนแหละดีแล้ว