ข้อมูลค่อนข้างยาว ใครไม่ไหวข้ามได้เลย แต่ถ้าหากมีผู้ที่จะอนุเคราะห์ให้ความช่วยเหลือ ต้องขอขอบพระคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
หลังสวดมนต์ก่อนนอนเสร็จ ตอนแรกตั้งใจจะหลับตาและแผ่เมตตาให้กับคนที่เรารู้สึกไม่ดีด้วย เพราะ อยากหยุดความรู้สึกที่ไม่ดีกับคนๆหนึ่งสักที
ก็พยายามนึกภาพหน้าเขา แล้วแผ่เมตตา ทั้งขออโหสิกรรมที่เราได้รู้สึกอกุศลด้วยต่างๆนาๆ
หลังจากนั้นภาพคนนั้นก็หายไปแล้วเกิดเป็นภาพนามธรรมที่มีทั้งน่าเกลียดและมีทั้งว่างเปล่าสบายตา(แต่ระหว่างนี้ก็ได้พยายามมุ่งหน้าแผ่เมตตาอยู่เรื่อยๆ)
ระหว่างนั้นก็ได้สังเกตว่าพอความรู้สึกทางลบเกิดขึ้น ภาพนามธรรมนั้นก็น่าเกลียด แล้วสลับกับความรู้สึกที่สบายใจจากการขอโทษในใจ ภาพนามธรรมนั้นก็เปลี่ยนเป็นเรียบสบายตา แบบนี้สลับไปเรื่อยๆ สังเกตได้อีกนิดว่า รู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนยอดก้อนหินที่สูงเหมือนหน้าผา มีทั้งโหวงๆและสบายสลับกัน
(ตรงนี้ยอมรับว่า เราเพ่งมากๆไปที่อยากแผ่เมตตา และขออโหสิกรรม เพื่อให้หายเจ็บปวด เวลานึกถึงหน้าคนๆนี้)
แล้วจากนั้นก็เกิดความรู้สึกเหมือนมันจะระเบิดออกมาจากกลางกาย ตรงนี้ภาพคนนั้นหายไปแล้ว กลายเป็นทั้งอึดอัดละเหมือนในตัวมีแรงดันมากๆจนจะระเบิด
เราเลยค่อยๆพยายามมองดูมัน คิดในใจว่า ถ้าจะเกิดอะไรก็ให้มันเกิดไปเลย จะระเบิดจะตายก็ให้มันเกิดไปเลย โดยเราพยายามกลับมาที่ลมหายใจดังเดิม
จนน่าจะ 1 -2นาที ความรู้สึกตัวจะระเบิดก็เบาบางลงไป กลับกลายเป็นอึดอัดตรงอก เหมือนจะอ้วก จะเรอ เวียนหัว นิดหน่อย ตรงนี้เรารับรู้ได้ว่าเป็นอาการทางกาย เลยเลือกที่จะหยุดทำสมาธิ แล้วลืมตา
พอลืมตาเรากลับไม่ได้รู้สึกสบายใจเลย เหมือนเศร้าจากเรื่องคนนั้นมีอยากร้องไห้ออกมา แต่ร้องไม่ออก และไม่สบายใจไม่พอ รู้สึกแน่นหน้าอก อึดอัดไปหมด
เราสังเกตตัวเองได้ เลยพยายามเสิร์ชหาข้อมูล เกี่ยวกับการแผ่เมตตาที่ถูกต้อง เขาให้เริ่มแผ่เมตตาให้ตัวเองก่อน เพื่อให้ตัวเองสบายใจก่อนที่จะทำให้ผู้อื่นสบายใจ (ตรงนี้เราเข้าใจ เพราะทุกคืนสวดมนต์แล้วมีบทแผ่เมตตานี้อยู่แล้ว)
พอเราเริ่มแผ่เมตตาให้ตัวเอง จู่ๆใจก็เบาขึ้น แล้วพอสวดจบ ก็เรอออกมา จนไม่แน่นหน้าอกแล้ว และรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง
คำถามคือ
1. อาการทางสมาธิที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติที่คนเริ่มฝึกสมาธิเจอกันใช่หรือไม่ (ทุกวันนี้กำลังพยายามฝึกนั่งสมาธิให้สม่ำเสมอ ซึ่งตอนนี้สามารถดูจิตตัวเองได้ว่ากำลังคิดอกุศล หรือคิดและรู้สึกอะไรอยู่ ได้)
2. อยากหายทุกข์ใจจากคนๆหนึ่ง ให้แผ่เมตตาให้เขา จนกว่าจะหายใช่หรือไม่ (ตรงนี้เรามีพื้นฐานธรรมะเกี่ยวกับสัจธรรมและอริยสัจ4อยู่ แต่บางครั้งก็ช่วยให้หยุดคิดอกุศลเด็ดขาดไม่ได้ จึงทุกข์ใจอยู่ยาวๆ)
สงสัยเรื่องอาการตอนนั่งสมาธิ
หลังสวดมนต์ก่อนนอนเสร็จ ตอนแรกตั้งใจจะหลับตาและแผ่เมตตาให้กับคนที่เรารู้สึกไม่ดีด้วย เพราะ อยากหยุดความรู้สึกที่ไม่ดีกับคนๆหนึ่งสักที
ก็พยายามนึกภาพหน้าเขา แล้วแผ่เมตตา ทั้งขออโหสิกรรมที่เราได้รู้สึกอกุศลด้วยต่างๆนาๆ
หลังจากนั้นภาพคนนั้นก็หายไปแล้วเกิดเป็นภาพนามธรรมที่มีทั้งน่าเกลียดและมีทั้งว่างเปล่าสบายตา(แต่ระหว่างนี้ก็ได้พยายามมุ่งหน้าแผ่เมตตาอยู่เรื่อยๆ)
ระหว่างนั้นก็ได้สังเกตว่าพอความรู้สึกทางลบเกิดขึ้น ภาพนามธรรมนั้นก็น่าเกลียด แล้วสลับกับความรู้สึกที่สบายใจจากการขอโทษในใจ ภาพนามธรรมนั้นก็เปลี่ยนเป็นเรียบสบายตา แบบนี้สลับไปเรื่อยๆ สังเกตได้อีกนิดว่า รู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนยอดก้อนหินที่สูงเหมือนหน้าผา มีทั้งโหวงๆและสบายสลับกัน
(ตรงนี้ยอมรับว่า เราเพ่งมากๆไปที่อยากแผ่เมตตา และขออโหสิกรรม เพื่อให้หายเจ็บปวด เวลานึกถึงหน้าคนๆนี้)
แล้วจากนั้นก็เกิดความรู้สึกเหมือนมันจะระเบิดออกมาจากกลางกาย ตรงนี้ภาพคนนั้นหายไปแล้ว กลายเป็นทั้งอึดอัดละเหมือนในตัวมีแรงดันมากๆจนจะระเบิด
เราเลยค่อยๆพยายามมองดูมัน คิดในใจว่า ถ้าจะเกิดอะไรก็ให้มันเกิดไปเลย จะระเบิดจะตายก็ให้มันเกิดไปเลย โดยเราพยายามกลับมาที่ลมหายใจดังเดิม
จนน่าจะ 1 -2นาที ความรู้สึกตัวจะระเบิดก็เบาบางลงไป กลับกลายเป็นอึดอัดตรงอก เหมือนจะอ้วก จะเรอ เวียนหัว นิดหน่อย ตรงนี้เรารับรู้ได้ว่าเป็นอาการทางกาย เลยเลือกที่จะหยุดทำสมาธิ แล้วลืมตา
พอลืมตาเรากลับไม่ได้รู้สึกสบายใจเลย เหมือนเศร้าจากเรื่องคนนั้นมีอยากร้องไห้ออกมา แต่ร้องไม่ออก และไม่สบายใจไม่พอ รู้สึกแน่นหน้าอก อึดอัดไปหมด
เราสังเกตตัวเองได้ เลยพยายามเสิร์ชหาข้อมูล เกี่ยวกับการแผ่เมตตาที่ถูกต้อง เขาให้เริ่มแผ่เมตตาให้ตัวเองก่อน เพื่อให้ตัวเองสบายใจก่อนที่จะทำให้ผู้อื่นสบายใจ (ตรงนี้เราเข้าใจ เพราะทุกคืนสวดมนต์แล้วมีบทแผ่เมตตานี้อยู่แล้ว)
พอเราเริ่มแผ่เมตตาให้ตัวเอง จู่ๆใจก็เบาขึ้น แล้วพอสวดจบ ก็เรอออกมา จนไม่แน่นหน้าอกแล้ว และรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง
คำถามคือ
1. อาการทางสมาธิที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติที่คนเริ่มฝึกสมาธิเจอกันใช่หรือไม่ (ทุกวันนี้กำลังพยายามฝึกนั่งสมาธิให้สม่ำเสมอ ซึ่งตอนนี้สามารถดูจิตตัวเองได้ว่ากำลังคิดอกุศล หรือคิดและรู้สึกอะไรอยู่ ได้)
2. อยากหายทุกข์ใจจากคนๆหนึ่ง ให้แผ่เมตตาให้เขา จนกว่าจะหายใช่หรือไม่ (ตรงนี้เรามีพื้นฐานธรรมะเกี่ยวกับสัจธรรมและอริยสัจ4อยู่ แต่บางครั้งก็ช่วยให้หยุดคิดอกุศลเด็ดขาดไม่ได้ จึงทุกข์ใจอยู่ยาวๆ)