เวลาที่แฟนเราไปทำงานต่างจังหวัด หรือมีเหตุการณ์ที่ต้องเเยกกันประมาณ 3-4 วัน เเล้วเราเป็นคนอยู่บ้าน เราจะรู้สึกโดดเดี่ยวเเละอยากคุยกับเขามาก ทุกวันเราจะรอเขาโทรหาเราเสมอ เเต่เราเเชทคุยกันเป็นพัก ๆค่ะ เราอยากให้เเฟนโทรมาหาทุกคืน คุยกันนิดหน่อยก็ยังดี ได้เเชร์เรื่องราวในวันนั้นให้กันฟัง เเต่ทุกครั้งที่แฟนไม่อยู่ ก็จะไม่ค่อยได้โทรคุยเลย เเทบจะไม่เลยก็ว่าได้ เพราะเเฟนต้องออกไปทานข้าว เเละดื่ม กับเพื่อนที่ไปทำงานด้วยกันทุกคืนเเละทุกครั้ง จนเราไม่ได้คุยกันเลย
เรารู้เเละเข้าใจเหตุการณ์เเละสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนะคะ ว่าเขาไปกับเพื่อนเเละต้องออกไปสังสรรค์อยู่เเล้ว จะปฏิเสธนอนอยู่ห้องก็ไม่ได้ เเละเราเคยพูดเรื่องนี้กับเขาไปตรง ๆเเล้วค่ะ เเต่เราก็อดนอยด์ เเละร้องไห้ทุกครั้งเลย เเต่ก็ไม่ชวนทะเลาะนะคะ เเละรู้สึกว่าไม่ตื่นเต้นหรือดีใจ เมื่อถึงวันที่เขาจะกลับมา ทั้งที่เราอยู่ด้วยกัน เรามีความสุข เเละคลั่งรักกันมาก เเต่พอห่างกันก็มีเหตุการณ์ เเละความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเสมอ จนกลัวว่าความรู้นอยด์ของเรานี้มันจะสะสม จนระเบิดออกมา เเละเราก็ไม่ได้อยากเลิกกับเขานะคะ เเต่อยากจัดการความรู้สึกนี้มาก เเละล่าสุดเราก็บอกกับเขาตรง ๆว่าเรารู้สึกยังไงบ้างค่ะ เขาก็อ่านเเละไม่ตอบเราเลย จนตอนนี้ก็ยังไม่ได้คุยกันเลยค่ะ
ขอคำแนะนำในการจัดการความรู้สึกเเละเเง่คิดค่ะ
เรารู้เเละเข้าใจเหตุการณ์เเละสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนะคะ ว่าเขาไปกับเพื่อนเเละต้องออกไปสังสรรค์อยู่เเล้ว จะปฏิเสธนอนอยู่ห้องก็ไม่ได้ เเละเราเคยพูดเรื่องนี้กับเขาไปตรง ๆเเล้วค่ะ เเต่เราก็อดนอยด์ เเละร้องไห้ทุกครั้งเลย เเต่ก็ไม่ชวนทะเลาะนะคะ เเละรู้สึกว่าไม่ตื่นเต้นหรือดีใจ เมื่อถึงวันที่เขาจะกลับมา ทั้งที่เราอยู่ด้วยกัน เรามีความสุข เเละคลั่งรักกันมาก เเต่พอห่างกันก็มีเหตุการณ์ เเละความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเสมอ จนกลัวว่าความรู้นอยด์ของเรานี้มันจะสะสม จนระเบิดออกมา เเละเราก็ไม่ได้อยากเลิกกับเขานะคะ เเต่อยากจัดการความรู้สึกนี้มาก เเละล่าสุดเราก็บอกกับเขาตรง ๆว่าเรารู้สึกยังไงบ้างค่ะ เขาก็อ่านเเละไม่ตอบเราเลย จนตอนนี้ก็ยังไม่ได้คุยกันเลยค่ะ