คือผมสงสัยมากๆเลยเรื่องมีอยู่ว่าบ้านผมมันมีไม้อยู่3เสาแล้วทีนี้เมื่อ3ปีก่อนยายเค้าบอกให้เอาไม้ไปใต้บ้านแล้วคิดว่าทำไมต้องไว้ตรงนัเค้าก็ตอบส่งๆว่าเอาไว้เถอะไม่ต้องถามมากพอผมถามเอ้าแล้วถ้าดินมันซุดไม่เท่ากันขึ้นมาจะแก้ยังไงเค้าก็บอกไม่หรอกปล่อยไว้งี้แหละทีนี้ดินมันก็ซุดเรื่อยๆผมก็เอาดินมาใส่แต่ไม่ได้ทับไม้ที่วางไว้ตอนแรกทีนี้คึกอะไรไม่รู้บอกอยากให้ย้ายไปอีกที่เฉยเลยคือผมไม่ได้ติดตรงย้ายนะแต่ผมสงสัยว่าผมก็แนะนำแล้วแต่เค้าบอกปล่อยๆไปที่นี้เค้าบอกว่าก็บอกตั้งแต่ตอนย้ายว่าเดียวเอาไว้ตรงนัละพอดินซุดค่อยย้ายละเอางดินใส่พอผมบอกว่าไม่เห็นตรงกับที่บอกตอนแรกเลยอยู่ๆเค้าก็โว้ยวายด่ากราดไปทั่วทวงบุญคุณนั้นนี้อยู่2ชมผมก็เงียบฟังเผื่อจะได้คำตอบแต่สรุปทั้งหมดที่บ่นมา2ชมไม่มีไรเกี้ยวกับไม้เลยมีแต่เรื่องอื่นแล้วก็ว่าผมไม่เข้าใจละเถียงไม่ฟังทั้งๆที่เค้าพูดคนเดียวตลอด2ชมพอผมถามว่าเถียงตรงไหนเค้าก็เงัยบละก็พูดเรื่องอื่นอีกผมก็ถามอีกผมไม่เข้าใจตรงไหนเค้าก็สูตรเดิมพูดเรื่องอื่นอีกผมก็ไม่เลิกถามว่าเรื่องไม้อะพูดไม่ตรงกับตอนแรกนะเค้าก็บ่นยาวเลยตอนที่ผมพิมอยู่เข้าก็บ่นอยู่เลยผมไม่เขเาใจอะทำไมแค่การยอมรับผิดมันยากไปสำหรับผู้สูงอายุขนาดนั้นเลยหรอช้ำใจสุดๆตรงที่ว่ามีลูกหลานเหมือนไม่มีไม่เคยช่วยทำอะไรคือผมก็เต็มใจชาวยตลอดแต่พอทำไรไม่ถูกใจเค้าก็ไล่ให้ไปไกลๆไม่ต้องมาทำกูทำเองละทีนี้เค้าก็มาบ่นที่หลังอีกตอนพูดก็พูดสะดิบดีว่ามีความคิดอะไรเสนอได้พอผมเสนอไปก็ไม่เอาแต่ทีนี้ก็เอาความคิดผมไปทำผมไม่ติดอยู่แล้วแต่พอได้ดีเค้าเอาเข้าตัวแต่พอแย่มาด่าผมทุกวันนี้คือท้อมากๆเค้าไม่ฟังอะไรเลยลืมอะไรก็ด่าคืออะไรอะปากบอกว่าเข้าใจว่าเด็กสมัยใหม่แต่ที่ทำคือไม่เลยละมีเป๊าะแตกตรงที่พูดว่าพ่อแม่กุสอนมาแบบนักูก็สอนตามก็จะได้ดีเองผมก็ไม่เห็นมันดีตรงไหนการที่มาด่ากันแบบไร้เหตุผลแบบเนี้ยขอโทษนะครับที่บ้างที่จะพิมใส่อารมณ์ไปบ้างอย่างน้อยโตไปผมมีลูกมีหลานก็ไม่สอนอะไรแบบนี้แน่ๆอะ
ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ
ทำไมคนอายุมากถึงไม่กล้ายอมรับผิด