คือเราเป็นคนคิดมากชอบคิดเรื่อยเปื่อยชอบคิดถึงเรื่องเก่าๆในอดีต ชอบคิดเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ชอบจิตนาการในเรื่องต่างๆ
และเราก็เป็นคนที่เหมือนขาดความอบอุ่น
เพราะเราก็มีปัญหากับครอบครัวบ่อยๆแล้วไหนแม่จะมาเสีย พ่อติดคุก ปู่เป็นโรค
คือตอนนี้เราอยู่กับปู่เรานะคะแต่ปู่เราเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วแบบรุนแรงมากเลยค่ะแค่เดินนิดหน่อยก็เหนื่อยไม่ไหวแล้ว เราเลยต้องรับภาระดูแลในหลายๆเรื่องซึ่งมันก็เหนื่อยอะค่ะ
แต่ที่พิมพ์มาทั้งหมดนี้ เพื่อนๆของเราไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นยังไงรู้สึกอะไรโดนอะไรมาบ้าง แม้เเต่เพื่อนสนิทก็ไม่รู้ ไม่มีใครรู้เลยนอกจากตัวเราเอง เพราะเราตอนอยู่กับเพื่อนอยู่ที่คนเยอะๆเราไม่เคยร้องไห้ให้ใครเห็นไม่เคยเศร้าไม่เคยเครียด ยิ้มตลอดสดใสตลอด
แต่จริงๆอะเราคิดมากแบบสุดๆจนเป็นไมเกรนแบบเป็นบ่อยละเป็นทีคือทรมาณมากแทบทำอะไรไม่ได้ เราเลยคิดที่จะหาวิธีแก้เครียดละไม่คิดมาก ตนเราค้นพบวอธีหนึ่งคือ เอ็นจอย5555 แบบว่าปัญหามาเราไม่ต้องคิดเยอะแค่เอ็นจอยไปกับปัญหา เพื่อที่จะได้ไม่คิดเยอะเอาจริงๆเอ็นจอยมันช่วยไม่ได้ทั้งหมดหรอกแต่อย่างน้อยมันก็ช่วย ละเราก็คิดมาตลอดว่าปัญหาคือประสบการณ์ มันเลยทำให้เราไม่ได้อะไรมาก(มั้ง55)จนวันหนึ่งมีเพื่อนมาปรึกษาเราเรื่องที่บ้านของมัน คือมันก็เครียดอะ เราก็ให้คำแนะนำละก็วิธีแก้ต่างๆจนมันบอกว่า เราไม่เข้าใจหรอกเพราะเราไม่ได้เป็นคนคิดมาก มันบอกเราเป็นคนสดใสดูมีความสุขตลอดเวลา ไม่น่าจะมีเรื่องให้เครียดอะไรอะ คือเราอ่านประโยคเสร็จเราสตั้นไปสักพักเลยค่ะแบบว่าเราสดใสเกินไปรึป่าว เราทำตัวมีความสุขมากไปเหรอ ตอนนั้นหลายๆคำถามอยู่เต็มหัวเราไปหมดเลยค่ะ


มีใครเป็นแบบนี้บ้างคะ มาแชร์ประสบการณ์และวิธีแก้กันหน่อยค่ะ