นิราศร้าง  ทิ้งร่างมา  ต้องลาจาก 
สุดที่จะ  ยื้อยุด  ฉุดกระชาก
กรรมวิบาก  ทำพลัดพราก  ดึงลากไป

ลอยละล่อง  ลิ่วมา  ในป่าใหญ่
ไม่เห็นใคร  มองกวาดตา พาสงสัย
ไม่รู้สึก  หนาวร้อน  เจ็บอะไร
แต่เศร้าใจ  ไม่ทัน  จะร่ำลา

ทั้งครอบครัว  เมียลูกหลาน  ญาติพี่น้อง
ทั้งเพื่อนผอง  ทั้งคุณครู  มวลหมู่หมา
ต้นแสงจันทร์  หางนกยูง  ทั้งฝูงปลา
ทั้งต้นหญ้า  งอกยาวไป  ใครจะตัด 

คิดคะนึง  ลอยถึงทาง  สามแยกหน้า
ท่านยมมา  ถามไถ่  ใจอึดอัด
บาปบุญที่  เคยทำมา ปรากฏชัด
สามแพร่งคัด  จัดสรรไว้  ให้ทุกคน