เนื่องจากกระทู้เก่า ๆ ที่เคยตั้งไว้ ตอนนี้เรากลับมาใช้ชีวิตคนเดียว เที่ยวคนเดียว เริ่มรู้สึกว่าการไม่ต้องเอาใจลงไปผูกไว้ที่ใครมันปลอดภัยกว่า เราไม่ต้องมานั่งรับรู้เรื่องราวที่ตัวเราเองไม่ชอบ ไม่อยากเจอ และสิ่งสำคัญคือเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูแลตัวเองได้ในระดับหนึ่ง หน้าที่การงาน การใช้ชีวิตอยู่ในระดับกลาง ส่วนลูกก็มีแม่ของเราเป็นคนดูแลให้ การส่งเสียดูแลลูกเป็นหน้าที่ของเราทั้งหมด ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าชีวิตแค่ต้องการ การตอบสนองการซัพพอตทางความรู้สึก แบบต้องการคนที่แบบไปเที่ยวด้วยกันได้ ทำกิจกรรมด้วยกัน แต่ไม่ต้องมีสถานะ แบบพอว่างหรือเหงาก็ทำกิจกรรมด้วยกัน ทุกอย่าง /2 หรือต้องการเพื่อนที่เป็นได้ทุกอย่าง เพื่อนที่เป็นมากกว่าเพื่อน แต่ก็ไม่ใช่แฟน และเพื่อนที่ไว้ใจได้ ไม่เอาเรื่องส่วนตัวที่ทำกับเราไปพูดกับคนอื่น ตอนนี้แค่ต้องการความสบายใจ และที่สำคัญคน ๆ นั้นต้องไม่มีใคร หรือหากว่าตอนนี้ยังไม่มีใคร แล้วในสักวันคิดว่าเจอคนที่ใช่แล้ว พร้อมจะเดินออกไปก็แค่บอก ***สำคัญคือต้องบอก ห้ามเสียดายหรือห้ามโลภ (และรสนิยมอย่างหนึ่งที่ชอบคือคนในเครื่องแบบ อายุตั้งแต่ 30 ขึ้นไป ไม่เกิน 45 ) เราไม่ได้สวยเป็นผู้หญิงบ้าน ๆ แต่หากชีวิตอยู่ในจุดที่โอเคกับใครสักคนก็จะดูแล ฟิวเหมือนเพื่อนที่ทำให้กันได้หมดทุกอย่าง ไปเจอพ่อแม่เราได้ เพราะที่บ้านไม่ได้ Fix ว่าคนที่เราพาไปเจอต้องเป็นแฟน เพราะพ่อแม่เข้าใจว่าชีวิตเรา เราเลือกและเราดำเนินชีวิตเอง พูดง่าย ๆ คือที่บ้านไม่ได้ยึดติดอะไรเรื่องเรานัก ที่พาไปเจอที่บ้านเพราะต้องการให้ที่บ้านเข้าใจว่ามาทำงานอย่างน้อยก็มีเพื่อนมีคนที่คอยอยู่ด้วยที่บ้านจะได้ไม่ห่วง