เรารู้สึกเหมือนเป็นลูกที่แย่.... 
แม่เราอายุ 59 เราอายุ 34 มีครอบครัว มีลูก 2คน

ที่บอกว่ารู้สึกเป็นลูกที่แย่ เพราะเรายังปล่อยให้แม่ทำงานหนัก แม่อาศัยอยู่คอนโดกับเราและครอบครัว พวกเราอยู่ต่างประเทศ ดังนั้น ทุกอย่างมีค่าใช้จ่าย ซึ่งเราไม่ได้เรียกร้องอะไรจากแม่

เรามักจะได้ยินแม่พูดบ่อยๆว่า แม่มาอยู่ต่างประเทศ 20ปี ยังลำบากอยู่เลย ยังทำงานหนัก บ้านก็ไม่มีไว้ที่ไทยเหมือนอย่างคนอื่น

ลูกคนอื่นเค้าช่วยพ่อแม่ ปลูกบ้าน เพื่อนแม่หรือป้าๆ อายุเยอะกันไม่ต้องทนทำงานหนักเหมือนแม่แล้ว

แม่มักจะบ่นทางโทรศัพท์​กับเพื่อนๆ (เราแอบได้ยินบ่อยๆ)​ว่า ที่เค้าไม่มีเงิน เพราะซับพอร์ตลูก แต่ตั้งแต่แม่รับเรามาอยู่ด้วยที่ต่างประเทศ 16ปี เราอาศัยแม่อยู่แค่ 2 ปีแรก

พอเรามีครอบครัว เราไม่เคยขอเงินแม่เลย เดือดร้อนหรือเงินขาดมือ ส่วนมากจะกู้ธนาคารเอา เพราะรู้ว่า ถ้าขอแม่ 10ปีข้างหน้า แม่ก็เอามาพูด ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ เพราะมีแค่ครั้งเดียวที่เอาเงินเค้ามาใช้ ก่อนที่จะมีครอบครัว

ระหว่างที่แม่อยู่กับเรา เรามักจะได้ยินแม่นินทาเราให้เพื่อนเค้าฟังบ่อยๆ ว่าเราดูแลเค้าไม่ดี ไม่ทำกับข้าว หาข้าวให้กิน (เราทำกับข้าวเฉพาะตอนเย็น ซึ่งแม่ไม่กินข้าวเย็น) เราไม่ได้ทำกับข้าวทุกวัน เพราะลูกกับสามีเป็นคนกินง่าย แค่ไข่ดาว ไข่ต้มก็กิน ส่วนเรา ค่าใช้จ่ายเยอะ เพราะเป็นแม่ลูกอ่อน เลยประหยัดบ้าง

แต่ถ้าแม่อยากกินอะไร แค่เอ่ยปากเราก็ทำให้กิน 

เรารู้สึกว่าแม่เป็นคน Toxic แม่ไม่เคยพอใจในสิ่งที่มี แม่ไม่มีหนี้ มีเงินเก็บบ้าง กำลังจะย้ายกลับไทย เพียงแต่ไม่มีบ้านที่ไทย และเงินไม่พอสร้างบ้าน

ส่วนตัวเรา หนี้สินเยอะ มีค่าใช้จ่าย เลยช่วยซัพพอร์ตแม่ไม่ได้ พอเราบอกว่าาเราส่งให้กินได้เดือนละ 3000-5000บาท แม่บอกว่า จะไปพอกินอะไร และแม่ก็ดูถูกว่า เราไม่มีปัญญาหรอก

เรารู้สึกไม่ชอบแม่ตัวเอง ทั้งที่เป็นคนสวดมนต์ ทำบุญเยอะมาก  แต่กลับหาวิธีให้ตัวเองมีความสุขไม่ได้...

เรารู้สึกว่าเราเป็นลูกที่แย่ ที่มีส่วนทำให้แม่เหนื่อย ที่ไม่มีเงินมากพอ ที่จะทำให้ท่านสุขสบาย

รู้สึกเหนื่อยมากๆ เกือบเป็นซึมเศร้าหลังคลอด
อยากหาวิธี ให้หยุดความคิดไม่ดีกับแม่ ให้ตัวเองไม่รู้สึกแย่ค่ะ
เรากลัวว่าที่ชีวิตเราติดขัด มันเป็นผลกรรม เพราะเราดูแลท่านไม่ดีรึป่าว