ผมเป็นคนที่ขี้กังวลมาตลอด พอเวลาไปเรียนก็เจอแต่ครูชอบบ่น ชอบด่า สารพัด จนเป็นปม กลายเป็นคน อ่อนไหวกับคำพูด ด้วยความชอบกังวลเป็นทุนเดิมเลยเอาคำพูดที่แย่ๆ มานอนคิดซ้ำไปซ้ำมา เป็นลูบจนเครียดบางวันนอนไม่หลับบางวันนอนดึก พอเครียดที่ความรู้สึกมันโถมเข้ามาทีเดียว เจ็บหน้าอก ตัวร้อน ปวดหัว นับวันยิ่งหนักขึ้น เป็นความรู้สึกที่ไม่ได้ชอบแต่ออกจากการคิดแบบวนซ้ำไม่ได้ จนคิดขึ้นมาได้ จะอยู่ต่อไปทำไมอยู่ไปก็มีแต่จะเครียดຕายๆไปก็จบ อยู่ไปก็ไม่มีค่าอยู่ไปก็ไม่มีใครเห็นหัว จนมันมาควบคู่กับแบบเครียดทีความรู้สึกโถมเข้าเม่านั้นแหละ ความคิดที่ว่าอยากຕายมันจะกลับมาตลอด อยากถามว่าควรมำยังไงดีครับ