อยู่ๆก็นึกได้ตอนคุยกับคนๆนึงเรื่องเพื่อน เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์
คือเราเนี่ยแต่ไหนแต่ไร มักยอมเพื่อนทุกอย่าง เพียงเพราะอยากให้เขายอมรับ ยอมโดนกดโดนtoxicต่างๆนานา โดนเมินเพราะเขามีเพื่อนใหม่นี่เจ็บสุด โดนแบบนี้มาตั้งแต่ปถมจนปัจจุบัน แต่ก็นะไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน  ทุกวันนี้ก็ยังเหนื่อยกับเรื่องนี้อยู่เลย แต่ก็คิดได้ว่า

"บนโลกใบนี้ไม่ได้มีแค่เพื่อนคนเดียว"

"พ่อแม่เราไม่ได้เลี้ยงดูเรา ให้มาลองรับความtoxicใคร และเราก็ไม่อยากถวายชีวิตตัวเองให้คนไม่รักเราด้วย"

แค่นั้นแหละ เราก็ไม่แคร์คนแบบนั้นอีกเลย จากที่รักมากพร้อมให้ พอตั้งสติได้ เสียเวลามาก รักตัวเองดีกว่า
เราหวังว่าคนที่กังวลเรื่องเพื่อนแบบเราจะเข้าใจได้ว่า เราไม่ได้มีเพื่อนคนเดียว ขอให้ทุกคนเจอเพื่อนที่ใช่และอย่าจมปักเพราะมันไม่มีคำว่าตลอดไปในความสัมพันธ์

สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ😉

ปล.ใครเจอเพื่อนแบบไหนมาระบายได้นะคะ