สวัสดีคะ 

ตั้งกระทู้คนถาม ตามหัวข้อเลยว่าคนส่วนใหญ่คิดอย่างไรเกี่ยวกับรำไท้เก็ก
แล้วการรำไท้เก็ก เป็นกิจกรรมที่ทำแค่เฉพาะผู้สูงวัยหรือป่าว ？

ก่อนอื่นโดยส่วนตัวเคยตามอาม่าไปรำไท้เก็กที่สวน สมาชิกส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้สูงวัย
เคยรำเป็นเพื่อนอาม่า บ้างเหมือนกัน ก็รู้สึกว่าการรำไท้เก็ก ก็เหมือนกับการเล่นโยคะ ที่มีการควบคุมร่างกายให้ช้าๆ ใช้สมาธิ ควบคุมลมหายใจ 
ครั้งแรกที่ลองรำตามอาม่าตอนนั้นก็อายุ20ต้นๆ เท่าที่จำได้ก็รู้สึกว่ามันเหนื่อยมากๆ วันต่อมาคือปวดขา ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไหม? การรำไท้เก็กจึงมีแต่ผู้สูงวัยมารำ แต่คิดแล้วอาจจะเป็นเพราะมันเคลื่อนไหวช้า เพลงเพราะถูกใจคนในอายุรุ่นๆนั้น และ พวกเขาสามารถมีกลุ่มที่สามารถมานั้งสังสรรค์กับเพื่อนวัยหลังเกษียน เพื่อแก้เหงา 
หลังจากที่ได้ตามอาม่าไปรำบางครั้ง ก็เคยพาอาม่าไปงานแข่งไท้เก็กด้วยนะคะ
ส่วนใหญ่ก็มีแต่ผู้สูงวัย พอมีวัยรุ่นบ้าง และเด็ก แต่รุ่นวัยเริ่มต้นทำงาน วัยรุ่น และ เด็กคือน้อยกว่ามากจริงๆ
แต่การรำไท้เก็ก ก็มีทั้งมวย ดาบ(อันนี้ไม่แน่ใจเค้าเรียกดาบหรือกระบี่) แล้วก็มีพัด และอื่นๆอีกมากมาย เหมือนเป็นมหกรรมหนังจีนเวอร์ชั่นผู้สูงวัย
เคยถามอาม่าเหมือนกันว่าแต่แต่ละแบบต่างกันยังไง เหมือนอาม่าบอกคร่าวๆว่ามวยก็มีหลายตระกูล มีแบบที่เล่นแข่ง สุขภาพ แล้วก็ภายใน แต่ส่วนที่อาม่าเล่นแค่เพื่อสุขภาพและสังคม

ตอนนี้ก็หลายปีแล้วเราก็ยังเห็นเพื่อนอาม่าส่วนใหญ่ก็ยังเหมือนเดิม สามาชิกใหม่ๆก็น้อยมาก สมาชิกเก่าๆบางคน ก็ไม่ได้มาเล่นอีกเพราะลูกหลานๆที่เขาสามารถดูแลได้เขาก็พาไปอยู่ด้วย ก็มีเพื่อนอาม่าบางคนห่างหายไปบ้างเหมือนกัน ทางอาม่าเราก็เหมือนกัน หลังจากโควิดก็ไม่ได้พาอาม่าไปเลย และตอนนี้อาม่าก็อยู่กับพี่ชายเป็นคนดูแล เรายุ่งมากก็เลยไปไม่ได้มีเวลาว่างด้วยกันเหมือนก่อน

ก็เลยมีความคิด ความคิดนึงที่อยากจะถามทุกคนว่า การรำไท้เก็กนี่เป็นแค่กิจกรรมที่ทำได้เฉพาะผู้สูงวัยจริงๆหรือ หรือถ้าวันนึง ถึงเวลาที่เราแก่ตัวลง ยังจะมีคนสนใจมาเล่นไท้เก็กกันอยู่มั้ย?