เป็นทัศนคติในฉบับตนเองเท่านั้น*

ตอนเด็กเป็นพวกคิดว่านิดเดียวไม่ได้จะไม่เลือกแล้วไม่ใช่แล้ว เรื่องเล็กน้อย

แต่พอโตขึ้นทัศนคติเริ่มเปลี่ยน เริ่มคิด ว่าคนเราไม่มีใครไม่เคยทำผิด  คนรักที่ดี ไม่ใช่คนที่ไม่เคยทำผิดพลาด  แต่ เป็นคนที่ทำผิดแล้วรู้จักขอโทษ รู้จักแก้ไข  


แต่มีบางอย่างที่ทำแล้วไม่ใช่เลย
คือการนอกใจ เป็นดั่งเส้นฟางสุดท้ายขาดแล้วขาดเลย
ไม่ว่าปัจจุบันและยังยึดอยู่
เป็นคนไม่เชื่ออะไรง่าย มีหลักฐานประกอบเสมอ






ความรักที่ดีคือให้อภัย
เข้าใจ อย่าเอาเรื่องเล็กน้อยมา
คิดว่า มาตัดสินคนที่อยู่ข้างหน้า
คนที่อยู่ข้าง ว่าไม่ใช่เพียง
แค่ไม่รู้จักเขาดีพอ เพียงแค่ไม่เคยใกล้ชิด บางทีพลาดสิ่งดีๆไปเพียงแค่การตัดสินใจตามอารมณ์ชั่ววูบ


คนบางคนให้คนอภัยเป็นล้านรอบ
แต่คนบางคนเพียงครั้งเดียวไม่ยอมให้อภัย


อีกฝ่ายยอมให้อภัยเสมอ อีกฝ่ายไม่ยอมให้อภัยเลย มันมีให้เห็นอยู่ทั่วไป


อะไรที่พอดี ย่อมดีเสมอไป