เรื่องยาวนิดหน่อยนะคับ

    ผมอายุ 22 กำลังจะ 23 ผมอยู่กับพ่อแม่และพี่ชาย 1 คน พ่อจะ70แล้ว แล้วเป็นมะเร็งคับแต่ไม่บอกว่าระยะเท่าไร ไม่ได้ทำงานแล้ว 
มีแค่พี่กับแม่ที่ทำ ที่บ้านแทบจะไม่มีเงินแล้วคับ ตั้งแต่พ่อไม่ได้ทำงาน แต่มีญาติที่ส่งผมเรียน 
บัจจุบันผมได้ตัดสินใจลาออกจากมหาลัยนึงคับ (ยังไม่ได้ไปลาออกนะคับครอบครัวบอกคาไว้ก่อน)
ก่อนตัดสินใจว่าจะออก ผมท้อจะออกไปรอบนึงแล้วคับ รอบนั้นเกือบแทงตัวตายตอนปี 2 แต่สุดท้ายแค่ดรอปเฉยๆเพราะครอบครัวบอกสู้หน่อย
จากนั้นก็สู้เรียนมาจน ปี 5 เทอม 2 (ผมเรียน 6 ปีนะคับเพราะดรอปวิชาหลักไป) รอบนี้ไม่ไหวจิงๆคับทำงานไม่ได้เลยตันไปหมด
ด้วยความที่งานมันใหญ่ และมันก็จะใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆตามปีที่มากขึ้น บวกกับงานที่ทำผ่านมามันห่วยเลยคับ ได้ c กับ d ทั้งทีเต็มทีแล้วจิงๆ

    พอออกมาไม่ได้ไปเรียนแล้ว ผ่านมาพักใหญ่ผมก็ได้ไปงานรับปริญญาเพื่อนเก่าคับ ได้เห็นเพื่อนค่อยๆจบไปทีละคน มีงานทำ
ผมก็ดาวยาวเลยคับ ผมทำให้พ่อแม่ผิดหวังบ้าง กูนิมันภาระชัดๆบ้าง กูกำลังทำอะไรอยู่วะบ้าง  กูเกิดมาทำไมบ้าง บลาๆๆๆๆๆ
จนผมเริ่มกินข้าววันละมือ ไม่มีความอยากอาหารเลย นอนหลับยาก กว่าจะหลับประมาณ2-3ชม. เบื่อทุกอย่าง ทำอะไรก็ไม่มีสมาธิ
ผมเลยออกไปหาเพื่อนบ้างเผื่อจะดีขึ้น แต่กลายเป็นว่ารู้สึกแย่กว่าเดิม เพราะไม่ได้เจอเพื่อนนานสังคมมันก็เปลี่ยนไปด้วย ดาวเลยคับ
ทีนี้กลับบ้านมานั่งโง่ๆหาอะไรดูไม่ได้คิดอะไร จู่ๆก็ร้องไห้ แบบฟูมฟายเลย ผมก็งงกูร้องทำไมวะ ไม่เข้าใจอารมณ์ตัวเองเหมือนผมไม่รู้ตัว
มีคิดอยากตายเป็นบางวันประมาณ 1-2 ครั้งต่ออาทิตย์