บุพการีเราก็เคยทำงานค้าบริการมาก่อนที่เราจะเกิดมา พวกเขาทะเลาะกันทีไร มันจะมีเรื่องพวกนี้ลอยมากับคำด่า เอาจริงน่ะ ระหว่างจากบ้านนอกมาทำงานโรงงานลุ้นไฟไหม้หรือตึกถล่มตายหาศพไม่เจอ กับค้าบริการมีกินแต่โดนเหยียดหรือเจอหน้าก็ชวนไปซั่ม มันไม่มีอะไรดีไปกว่ากันหรือสมบูรณ์แบบกว่ากันหรอก ที่พ่อด่าแม่เราว่าทำอาชีพนี้มาก่อนเราเกิด ช่างมันปะไร แม่ด่ากลับว่าพ่อเกาะแม่กิน โอเคมะ

เราโตมาเห็นเพื่อนๆ ที่หวังมีชีวิตที่ดีด้วยการเสียตัวให้ลูกชาวสวนรวยๆ แล้วพอเขาเขี่ยทิ้งจากครอบครัวชีวิตก็เทาดำกันไป บางคนเรียนพรีดีกรีไป ไซด์ไลน์ไป เราเองก็มีคู่ใจคนแรกเป็นคนทำไซด์ไลน์ ต่อมาชีวิตลองเป็นสาว ก็เทคยาแต่งสาวไปแอ๊วฝอ ทำให้ชีวิตตอนตกงาน (ปริญญาไร้ความหมายเพราะไม่มีคนค้ำ) มันไปได้ (ดีใจที่เลิกไปก่อนคนเก็บดิจิตอลฟุตปริ้นเรามาแบล็กเมล) วันนี้เรากลายเป็นชายแท้ใครสนิทกันเราก็ยอมเป็นคู่ใจให้แลกค่าข้าวเล็กๆ น้อยๆ ทั้งชีวิตเรามันวนเวียนอยู่ตรงนี้ มันไม่สว่างไสวสักที เพราะกฎหมายไม่เปิดทาง รายได้ลงไปกับสุขภาพที่บัตรทองไปไม่ถึง คิดจะสร้างตัวมีอาชีพที่สาม อัพเกรดชีวิตทวีรายได้ มันก็ไม่อำนวย แย่จัง

ได้ข่าวว่ามีคนเกี่ยวกับนักการเมืองเขาทำธุรกิจ en v เราก็รู้ล่ะว่ากฎหมายอยากให้คนเป็นคนดี อาชีพนี้ไม่ต้อนรับ แต่ทำไงได้น่ะ ความต้องการของคนถ้ามันมีทางออกที่ได้รับการยอมรับ มันเป็นอีกซอฟท์พาวเวอร์นึงที่ควรได้รับการยอมรับโดยรัฐบาลนี้ ถ้าอยากมีรายได้เข้ารัฐ นี่คืออีกหนึ่งทางนะ เงินหมื่นไม่ได้ไม่เป็นไร เราขอใช้แรงเอาทำเงินเองมีศักดิ์ศรีมากพอ