ตั้งแต่ซื้อกล้องมา และฝึกถ่ายภาพ การถ่ายวัด กลายเป็นงานอดิเรกไปเลย ชอบมากกว่าคาเฟ่สะอีก ปกติไม่ชอบเข้าวัดนะ แต่พอเวลาถ่ายรูปแล้ว รู้สึกได้ถึงความงาม และคติธรรมที่แฝงไว้ ไม่ว่าจะตามภาพฝาผนังก็ดี หรือสถาปัตยกรรมก็ดี มันดูมีอะไรให้น่าค้นหามากๆ

วัดแห่งนี้ เป็นวัดที่รัชกาลที่ 4 ท่านผนวชที่นี่ หลักๆคนน่าจะรู้จัก "พระไพรีพินาศ" หลายคนมาก็มักจะขึ้นไหว้ที่นี่ 

เราใช้เลนส์ซูมที่ใช้ไปถ่ายดารา(เวลาตามไปติ่ง) จนชิน เลยจะติดเลนส์นี้ไว้เสมอ เพื่อเก็บรายละเอียดของสถาปัตยกรรม ที่ช่างเขียนในสมัยนั้นสร้างสรรค์ไว้ให้ลูกหลานแบบเราดู พอเอามานั่งดูก็สนุกดีค่ะ รายละเอียดปราณีต มีความเป็นแบบจีนผสมผสานกันลงตัว

แต่ทีเด็ด ที่เรารู้สึกชอบมากที่สุด คือคติธรรมที่แฝงไว้บนภาพฝาผนัง และการดีไซน์วัดด้านอุโบสถค่ะ ถ้าใครมีโอกาสได้ไป อยากให้ลองสังเกตดูเสา และภาพบนเสา (เพราะบนฝาผนังด้านบนถ้ามาตอนที่เค้าไม่เปิดไฟ จะมองยากมากค่ะ ขนาดเราใช้เลนส์ซูมไปยังถ่ายแทบไม่เห็น) จะแฝงคติธรรมเอาไว้  รู้สึกจะเป็นขรัวอินโข่ง ที่เป็นช่างเขียนภาพฝาผนัง ที่เขียนแบบตะวันตก

เสา : สังเกตเสาดีๆ ถ้ายิ่งหากจากตัวพระจะสีเข้มออกไปทางดำ => หมายความว่ายิ่งมีจิตใจที่ออกห่างธรรม จิตใจยิ่งมืดดำ

จริงๆ ภาพวาดฝาผนังของขรัวอินโข่ง ที่เก็บมาได้จะเป็นอีกวัดหนึ่งที่มีโอกาสได้ไปชื่อวัดบรมนิวาส อันนั้นพอได้เห็นภาพกับความหมายคติธรรมที่แฝง นี่แบบว่าจึ้งมาก ไม่คิดว่าในสมัยนั้นเค้าจะซ่อนอะไรแบบนี้ไว้ได้อย่างฉลาดมาก ไว้จะรวบรวมรูปแล้วลงให้ดูในโพสต์หน้านะคะ