คือไม่ได้จะบอกว่าเค้าผิด หรือบอกว่าสิ่งที่เค้าคิดมันแย่นะคะ แต่เราพยายามทำความเข้าใจเค้าอยู่ค่ะ  เรื่องมีอยู่ว่า เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวค่ะ เลี้ยงลูกมาตัวคนเดียว จน ปีที่ 4 เราเปิดใจให้เค้าแล้วก็คบหากันพัฒนามาจนถึงปัจจุบัน 2 ปีค่ะ ปัญหาคือ ลูกเรา ตอนนี้ 6 ขวบ วัยกำลังซน ดื้อตาใส และมีความคิดของตัวเองมากๆ  เราดูแลกันแบบ พ่อแม่ลูก น้องไม่รู้ว่าคนนี้ไม่ใช่พ่อน้องนะคะ เค้าเรียกพ่อ และเข้าใจว่าคนนี้คือพ่อค่ะ  ปัญหาคือ แฟนเราคนนี้เป็นคนค่อนข้างคิด หรือมองโลกในแง่ร้ายอยู่สักหน่อย อาจจะด้วยสังคมที่โตและอะไรหลายๆอย่าง เวลาที่ลูกพูดหรือทำอะไร เค้าจะคิดและมองในแง่ร้ายไว้ก่อนเลยค่ะ ตัวอย่างเช่น

ลูกพูดเพราะมีครับลงท้ายทุกคำ เค้าก็จะคิดว่า ลูกทำเพราะหวังขนม หรือของเล่นที่พึ่งซื้อมา
ซึ่งเราเองก็รู้ว่า เด็ก มันก็แน่นอนอยู่แล้วที่เค้าจะต้องพยายามทำเรื่องที่พ่อแม่คาดหวังให้เค้าทำ เพื่อให้ตัวเค้าเองได้สิ่งที่เค้าต้องการเพราะเค้าไม่ได้มีเงินซื้อ

เค้าจะชอบไม่ให้ของเวลาลูกทำผิดเรื่องเล็กๆน้อยๆ แล้วก็พูดเรื่อง "การทำตัวดีเพราะแค่หวังของ" เสมอค่ะ เรื่องเล็กน้อยอย่างเช่น กระโดดนิดหน่อยเวลากำลังเดินไปที่ไหนสักที่ หรือ เวลาที่ลูกเสนอความคิดอะไรที่ลูกคิดว่ามันถูก(ซึ่ง มันไม่ค่อยถูก) หรือเผลอหยิบจับของเล่นมาดู เวลาเราไปเดินห้างกัน 
เราเองก็เข้าใจธรรมชาติเด็กนะคะ เห็นอะไรก็คงอยากได้อยากจับ (แต่เวลาที่เราให้วางหรือเปล่าเค้าก็จะทำแต่โดยดีนะคะ ไม่งอแง มีแค่บ่นว่าเสียใจ นิดหน่อย)

เวลาลูกพูดอะไรก็จะคิดไปในทางร้ายไว้ก่อน พูดดีหวังอะไรหรือเปล่า บอกรักหวังอะไรหรือเปล่า ไม่จริงใจนะ มองใช้สายตาแบบนี้ไม่พอใจหรือเคืองแน่
ชอบบอกว่าลูกเราไม่ชอบเค้า

เราก็เลยบอกว่า อาจจะเป็นเรื่องปกติส่วนนึงว่าลูกทุกคนจะวิ่งเข้าหาแม่เสมอเป็นคนแรกอยู่แล้ว บอกเค้าว่าอย่าแกล้ง หรือกวนเค้ามากเกอนไป อย่าไปคิดไม่ดี หรือ เข้มงวดจุกจิกเรื่องเล็กๆน้อยๆด้วย เพราะเค้าจะรู้สึกว่าพ่อไม่รักเค้า ไม่ฟังเค้า เอาแต่จะแกล้ง (ตามความเข้าใจเรานะคะ)
ทั้งนี้ทั้งนั้น ลูกเราก็รักเค้านะคะ เคยมีครั้งนึงที่เราตัดสินใจว่าจะเลิกเพราะเค้าเหมือนจะเหนื่อยๆ เรื่องงานเรื่องส่วนตัวที่บ้าน เลยเลือกจะตัดปัญหาในชีวิตออกไป และเลือกตัดเราค่ะ เราเลยถามลูกว่า เค้าจะโอเคไหม เค้าบอกว่าไม่เอา เราเลยถามว่าทำไมละ ปะป๊าเหนื่อยนะ ลูกเลยตอบเรามาว่า เพราะเราเป็นครอบครัว ครอบครัวก็ต้องอยู่ด้วยกันสิ แล้วก็ร้องไห้ แต่สุดท้ายวันนั้น ก็จบลงตรงที่เราก็ตัดสินใจจะอยู่ด้วยกัน และเราก็ได้ระบายความอึดอัดทั้งหมด เรื่องที่เคยจะคอยบอกให้เราทำนั่นทำนี่ เพราะเป็นห่วงเรื่องอนาคตเรา (เราเข้าใจค่ะ แต่ก็อึดอัดมากจนวันนึงจะเลิกกัน เราเลยระเบิดความอึดอัดออกมาค่ะ)

เค้าจะชอบทำเหมือนว่าความผิดคนอื่นผิดมหันต์ พอมีเหตุการณ์ที่เราบอกว่าบางครั้งเรื่องนี้เค้าก็ผิด เค้าก็จะโกรธงอนไม่พอใจ เราเลยไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงกับเค้าค่ะ ให้เข้าใจสิ่งที่เป็น ธรรมชาติของเด็ก (เราเข้าใจค่ะ ว่าตัวเค้าเองไม่เคยมีลูก และไม่เคยคาดคิดว่าตัวเองที่เคยเป็นหนุ่มโสดจะต้องมานั่งเลี้ยงเด็กดื้อ) 

เลยอยากจะขอคำแนะนำจากทุกท่านค่ะ เช่นวิธีพูด หรือวิธีคิดต่างๆ หรือวิธีการรับมือ เหตุผลเพราะวันนี้ยังรักเค้าค่ะ รักทั้งลูกและแฟน ข้อดีเค้าก็เยอะค่ะ เป็นผู้ชายคนแรกที่ เราบอกว่ามีลูก เค้าไม่รีแอคน่าเกลียดค่ะ เค้าขอดูรูปลูกเรา และก็กอดเราไว้ เป็นโมเม้นที่ทำให้เรารักเค้าค่ะ เค้ารักและ ดูแลลูกเรา คอยเป็นห่วง คอยคิดให้ว่าควรจะทำยังไงต่อ หรือ ช่วยวางแผนชีวิตต่างๆ เรื่องค่าใช้จ่ายช่วงแรกๆที่ชีวิตเราแย่ คอยให้คำปรึกษา  และลูกเราก็รักเค้า555 แต่เวลาเค้าเล่นกันแรงหรือพูดกันร่ำรี้ร่ำไร ลูกก็หงุดหงิดเค้าเหมือนกันค่ะ  

ปล. อธิบายความ ซน ลูก 6 ขวบนะคะ พูดเยอะ,เถียงทุกคำ(มีเหตุผลของตัวเอง),เวลาให้ทำอะไร ไม่ค่อยทำตามบอกซ้ายไปขวา บอกขวาไปซ้าย,ติดเล่น,ชอบทำท่ากวนๆประหลาดๆ,ขี้แงมากกกกกกกกขี้งอนมากกกกกกก

นิสัยคุณพ่อ คิดเยอะมากกกก,คิดร้ายมากกกก,จุกจิก,ร้ำรี้รำไร ย้ำคิด ย้ำทำ ย้ำพูด จนเรางง เป็นคนเชื่อในหลักการตัวเองมาก ไม่ชอบโดนต่อว่า,ขี้หงุดหงิดมากกกกกกกกกก(ชนิดที่ว่า เดินอยู่ละอากาศร้อน หรือ เราเลือกร้านอาหารไม่ดูฟ้าฝน อุณหภูมิ(ถามแล้ว บอกแล้วแต่เธอ ไปถึงหงุดหงิด บางทีบอกไม่อยากกินละ จะไปหากินคนเดียว ละก็เดินไปเลย หรือบางครั้งนั่งกินแบบหงุดหงิด แล้วก็บอกว่าไม่เห็นหรอว่ามันร้อน ต่อฃมากินเพราะถ้าปฎิเสธ เธอก็จะไม่พอใจอีก/ซึ่งอย่างที่บอกว่า เรา ให้ เค้า เป็น คน เลือก แล้ว! เราเองยังไงก็ได้ เพราะเราร็ว่าเค้าจะหงุดหงิด 

นั่นละคะ คร่าวๆ Helpppppppp me plzzzz