สวัสดีครับผมอายุ15 กำลังจะจบม.3เร็วๆนี้ ผมอยากมาเล่าประสบการณ์ต่างๆให้พี่ๆที่เข้ามาอ่านครับ
ผมมีแพลนว่าจบม.3 ช่วงปิดเทอมจะไปสมัคเป็นพนักงานที่ร้านค้าหรือที่ผมสามารถทำงานได้ 
เรื่องการเรียนผมไม่ได้เก่งเกินไปแล้วก็ไม่ได้ด้อยเกินไป เกรดผม3.5บวกลบทุกปี 
ตอนอายุ13-14 ผมได้มีโอกาสเข้าทำงานช่วงปิดเทอมเพื่อนของพ่อให้ผมทำผมเลยเข้า เป็นงานตัดปาล์มผมทำได้6เดือนเงินก็ได้หลายร้อยต่อวัน 
ช่วงเรียนก็ไปแค่เสาร์อาทิตย์ จนผมออกเพราะผมคิดว่ามันอาจจะไม่ดีร่างกายในระยะยาว
จนตอนนี้ผมก็อยากจะหารายได้อีกครั้งเพราะที่บ้านของผมสอนผมตอนเด็กๆว่า ถ้าอยากได้อะไรให้นำมาด้วยตัวเอง พ่อแม่ช่วยผมแค่เรื่องเรียนแค่นี้ผมก็ว่าดีมากๆแล้ว ที่บ้านไม่เคยตามใจแล้วผมก็ไม่เคยขออะไรท่านเลย อาจจะมีบ้างเรื่องอุปกรณ์ที่จำเป็นเล็กๆน้อย ตอนนี้ผมก็ช่วยงานที่บ้านตลอด อะไรที่ผมทำได้ผมก็ทำ 
เรืองความรักผมไม่มี เพื่อนผมมีนิดหน่อยไม่กี่คน ผมชอบนั่งวางแผนชีวิตชอบฟังแนวทางชีวิต แต่บางทีผมก็คิดจนเครียดร้องไห้เลยก็มีบ้างนะ55
ผมสัญญากับตัวเองว่าสักวันผมจะต้องประสบความสำเร็จให้ได้ ผมพูดกับยายว่าถ้าผมโตไปยายอยากได้อะไรบอกได้เลยนะ 
ตอนเด็กๆผมก็โดนครอบครัวดูถูกนะ เคยโดนไล่ออกจากบ้านหลายครั้งผมคงทำอะไรผิดแหละมั้ง ตอนเด็กๆผมมีเพื่อนคนเดียวบางวันเพื่อนไม่ว่างมาผมก็เล่นคนเดียว ผมก็ไม่โกรธที่บ้านหรอก แต่ว่าผมต้องทำให้ที่บ้านเห็นให้ได้ว่าเด็กคนนี้ก็ประสบความสำเร็จได้นะ ผมคงเล่าแค่นี้จริงๆมีอะไรเยอะเลยแหละผมอายุแค่นี้ผมก็ผ่านมาไม่น้อยเลยแต่ก็จะเจออะไรอีกเยอะ อีกอย่างตอนนี้ผมก็เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งหุ่นยนต์ได้2ปีแล้วด้วย แล้วก็เป็นสิ่งที่ผมชอบแต่ผมชอบคอมพิวเตอร์มากกว่าทางด้านฮาร์ดแวร์ ขอบคุณพี่ๆที่เข้ามาอ่านนะครับอีก4-5ปีหรือมากหรือน้อยกว่านั้นผมจะกลับมาเล่าประสบการณ์ความสำเร็จให้พี่ๆได้ฟังกันนะครับ  ผมผิดตรงไหนควรแก้ตรงไหนพี่ๆสามารถแนะนำติชมกันได้นะครับ คำติชมของพี่ๆอาจจะช่วยให้ผมคิดได้ดีกว่านี้ก็ได้นะครับบันทึกวันที่ 25/11/2566