คืออยากถามความคิดเห็น หรือคิดซะว่าเรามาระบายก็ได้
เราอายุ 21 ค่ะ เราเรียนจบ ม.ต้น แล้วไม่ได้เรียนต่อ ม.ปลาย ในระบบ เราเรียน กศน. ครอบครัวเรามีอาชีพเป็นเกษตรกรค่ะ อยู่แบบหาเช้ากินค่ำ เราก็เลยเป็นคนที่ค่อนข้างอยู่ง่ายกินง่าย ง่ายแบบง่ายจริงๆ ถ้าไม่มีก็แค่ไม่กิน เราจะไม่ขอเงินไปซื้ออาหารอื่นหรือบอกให้แม่หาอาหารให้ใหม่ค่ะ. ครอบครัวเรามี พ่อแม่ เรา กับ พี่สาวที่ห่างกัน 8 ปี (หนีออกจากบ้านตั้งแต่ 16 17) มีลูกแล้วด้วย อายุ 11 ปี. เราก็เป็นน้าให้เขา. แต่ที่แน่ๆ เราและแม่ช่วยกันเลี้ยงหลาน พี่สาวเราไม่ได้เลี้ยงเลยค่ะ ออกบ้านไปกับแฟนตั้งแต่ลูกหย่านม. คือเรารู้สึกเหมือนเป็นแม่คนแทนพี่สาวเราเลยค่ะ...😅
อีกอย่างคือตัวเราเป็นคนกลัวสั่งคมค่ะ เป็นคนเงียบๆ เป็นซึมเศร้า เครียด อะไรเยอะมาก แต่ส่วนใหญ่มันเป็นทางจิต เราได้แต่เก็บมันไว้ในใจ เรากลัวการอยู่ท่ามกลางผู้คน เป็นคนคิดมาก เดินๆอยู่ก็กลัวว่าเขาจะคิดยังไงกับเรา คือคิดมากแล้วก็เครียด (อันที่จริงเราไปเรียนม.4 ในโรงเรียนประจำจังหวัด สอบติดอันดับต้นๆ ด้วย) นั่นคือเหตุผลที่เราไม่เรียนในระบบ เราเคยโดนแกล้งนิดๆหน่อยๆ แต่มันฝังใจค่ะ ไม่มีเพื่อนด้วย..."อยากตายด้วยซ้ำ"
แม่จะคอยพูดอยู่ตลอดเวลาว่า โตแล้วนะ จะดูแลตัวเองได้ไหมถ้าวันนึงแม่ไม่อยู่. แม่อยากให้หางานทำ เวลาผู้ใหญ่แถวบ้านบอกจะให้ลูกหลานเขารับไปทำงานด้วย แม่ก็อยากให้ไปนะ แต่ใจนึง แม่ก็ห้ามแบบทางอ้อม แบบจะไหวหรอลูก อยู่บ้านกะแม่นี่แหละ อยู่ให้แม่ใช้ ทำงานบ้านช่วยอะไรแบบนี้. คือคุณแม่ก็ 50+ แล้วนะคะ แกค่อนข้างหัวโบราณหน่อย แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ พี่สาวเรากลับมาอยู่บ้านกับแม่ค่ะ พาแฟนใหม่มาอยู่ด้วย มีงานทำทั้งสองค่ะ แต่เขาสองคนไม่เคยออกค่าใช้จ่ายค่าเลี้ยงดูอะไรเลยค่ะ ไม่ช่วยงานบ้านด้วย ล้างจานซักใบก็ไม่ทำ ได้เงินมาแต่ละวันก็จะซื้อเหล้ามาดื่ม ให้ลูกกินมาม่า 2 ห่ออะไรแบบนี้ ทุกอย่างคือพ่อกับแม่เราเท่านั้น.
ส่วนเราตอนนี้ อยู่ในตัวเมืองกับเพื่อนค่ะ เขาโตกว่านึงปี เคยสนิทกันมากๆๆๆๆๆ เขาได้เรียนมหาลัย แต่ดรอปแล้ว เคยทำงานร้านเบเกอรี่เล็กๆ ในห้างด้วย. คือเราเพิ่งเข้ามาอยู่กับเขาเมื่อวันสองวันนี้เอง เขาบอกว่าจะพาไปหางานทำ แต่ตอนนี้คือ..อยู่เฉยๆค่ะ...คือเค้าก็ไม่ได้รวยนะคะ แต่แบบเค้ามีชีวิตที่ไฮโซกว่าเรามาก เป็นคนช่างพูดด้วย ต่างกับเรามากเลยค่ะ..เรารู้สึกว่าเค้าไม่ใช้คนที่เราเคยรู้จัก..(หรือผิดที่เราเอง? 😅)
เราเลยรู้สึกว่า...ถ้าเราอยากจะกลับไปหาพ่อกับแม่ ไปดูแลท่านทั้งสองตามมีตามเกิด..เราจะดูโง่มั้ยค่ะ? เราคิดถึงแม่มาก..เรากลัวพี่สาวเรากับแฟนใหม่เขาทะเลาะกับแล้วเผลอทำร้ายแม่อ่ะค่ะ...หลานสาวก็บอกว่าคิดถึงเรา อยากให้กลับไปอยู่ด้วย เขาไม่สนิทกับแม่แท้ๆของเขาเลย...หรือเราควรจะอยู่กับเพื่อนเราต่อ คอยหางานทำ..แต่ไม่รู้ว่าจะมีไหม...เราควรบอกเขายังไงดีคะ เพราะเขาก็บอกว่าเขาอยากให้เราอยู่ด้วยกันเพราะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก
มีใครพอจะแนะนำอะไรยังไงให้เราได้มั้ยคะ? อย่าด่ากันเลยนะคะ เราอ่อนไหวจริงๆ...
ควรทำงาน หรือ กลับไปอยู่กับแม่
เราอายุ 21 ค่ะ เราเรียนจบ ม.ต้น แล้วไม่ได้เรียนต่อ ม.ปลาย ในระบบ เราเรียน กศน. ครอบครัวเรามีอาชีพเป็นเกษตรกรค่ะ อยู่แบบหาเช้ากินค่ำ เราก็เลยเป็นคนที่ค่อนข้างอยู่ง่ายกินง่าย ง่ายแบบง่ายจริงๆ ถ้าไม่มีก็แค่ไม่กิน เราจะไม่ขอเงินไปซื้ออาหารอื่นหรือบอกให้แม่หาอาหารให้ใหม่ค่ะ. ครอบครัวเรามี พ่อแม่ เรา กับ พี่สาวที่ห่างกัน 8 ปี (หนีออกจากบ้านตั้งแต่ 16 17) มีลูกแล้วด้วย อายุ 11 ปี. เราก็เป็นน้าให้เขา. แต่ที่แน่ๆ เราและแม่ช่วยกันเลี้ยงหลาน พี่สาวเราไม่ได้เลี้ยงเลยค่ะ ออกบ้านไปกับแฟนตั้งแต่ลูกหย่านม. คือเรารู้สึกเหมือนเป็นแม่คนแทนพี่สาวเราเลยค่ะ...😅
อีกอย่างคือตัวเราเป็นคนกลัวสั่งคมค่ะ เป็นคนเงียบๆ เป็นซึมเศร้า เครียด อะไรเยอะมาก แต่ส่วนใหญ่มันเป็นทางจิต เราได้แต่เก็บมันไว้ในใจ เรากลัวการอยู่ท่ามกลางผู้คน เป็นคนคิดมาก เดินๆอยู่ก็กลัวว่าเขาจะคิดยังไงกับเรา คือคิดมากแล้วก็เครียด (อันที่จริงเราไปเรียนม.4 ในโรงเรียนประจำจังหวัด สอบติดอันดับต้นๆ ด้วย) นั่นคือเหตุผลที่เราไม่เรียนในระบบ เราเคยโดนแกล้งนิดๆหน่อยๆ แต่มันฝังใจค่ะ ไม่มีเพื่อนด้วย..."อยากตายด้วยซ้ำ"
แม่จะคอยพูดอยู่ตลอดเวลาว่า โตแล้วนะ จะดูแลตัวเองได้ไหมถ้าวันนึงแม่ไม่อยู่. แม่อยากให้หางานทำ เวลาผู้ใหญ่แถวบ้านบอกจะให้ลูกหลานเขารับไปทำงานด้วย แม่ก็อยากให้ไปนะ แต่ใจนึง แม่ก็ห้ามแบบทางอ้อม แบบจะไหวหรอลูก อยู่บ้านกะแม่นี่แหละ อยู่ให้แม่ใช้ ทำงานบ้านช่วยอะไรแบบนี้. คือคุณแม่ก็ 50+ แล้วนะคะ แกค่อนข้างหัวโบราณหน่อย แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ พี่สาวเรากลับมาอยู่บ้านกับแม่ค่ะ พาแฟนใหม่มาอยู่ด้วย มีงานทำทั้งสองค่ะ แต่เขาสองคนไม่เคยออกค่าใช้จ่ายค่าเลี้ยงดูอะไรเลยค่ะ ไม่ช่วยงานบ้านด้วย ล้างจานซักใบก็ไม่ทำ ได้เงินมาแต่ละวันก็จะซื้อเหล้ามาดื่ม ให้ลูกกินมาม่า 2 ห่ออะไรแบบนี้ ทุกอย่างคือพ่อกับแม่เราเท่านั้น.
ส่วนเราตอนนี้ อยู่ในตัวเมืองกับเพื่อนค่ะ เขาโตกว่านึงปี เคยสนิทกันมากๆๆๆๆๆ เขาได้เรียนมหาลัย แต่ดรอปแล้ว เคยทำงานร้านเบเกอรี่เล็กๆ ในห้างด้วย. คือเราเพิ่งเข้ามาอยู่กับเขาเมื่อวันสองวันนี้เอง เขาบอกว่าจะพาไปหางานทำ แต่ตอนนี้คือ..อยู่เฉยๆค่ะ...คือเค้าก็ไม่ได้รวยนะคะ แต่แบบเค้ามีชีวิตที่ไฮโซกว่าเรามาก เป็นคนช่างพูดด้วย ต่างกับเรามากเลยค่ะ..เรารู้สึกว่าเค้าไม่ใช้คนที่เราเคยรู้จัก..(หรือผิดที่เราเอง? 😅)
เราเลยรู้สึกว่า...ถ้าเราอยากจะกลับไปหาพ่อกับแม่ ไปดูแลท่านทั้งสองตามมีตามเกิด..เราจะดูโง่มั้ยค่ะ? เราคิดถึงแม่มาก..เรากลัวพี่สาวเรากับแฟนใหม่เขาทะเลาะกับแล้วเผลอทำร้ายแม่อ่ะค่ะ...หลานสาวก็บอกว่าคิดถึงเรา อยากให้กลับไปอยู่ด้วย เขาไม่สนิทกับแม่แท้ๆของเขาเลย...หรือเราควรจะอยู่กับเพื่อนเราต่อ คอยหางานทำ..แต่ไม่รู้ว่าจะมีไหม...เราควรบอกเขายังไงดีคะ เพราะเขาก็บอกว่าเขาอยากให้เราอยู่ด้วยกันเพราะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก
มีใครพอจะแนะนำอะไรยังไงให้เราได้มั้ยคะ? อย่าด่ากันเลยนะคะ เราอ่อนไหวจริงๆ...