เรื่องนี้ผ่านมา 3 ปีแล้วค่ะ มันเกิดขึ้นตอนที่ฉันกำลังเรียนอยู่ม.6เรียกได้ว่าช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่กำลังจะเรียนจบเลยก็ว่าได้ คือฉันอยากจะบอกว่าฉันไม่ได้เป็นคนมีสัมผัสที่6หรือใดๆนะคะ คือมีอยู่วันหนึ่งฉันฝันว่าแม่พาหมาดำตัวใหญ่มากๆมาให้ฉันแบบจูงมาให้ถึงที่บ้านแล้วฉันก็รับไว้ตื่นเช้ามาฉันเลยเล่าให้ยายฟังว่าเมื่อคืนฮันฝันแบบนี้ ยายเลยบอกว่า “มันไม่ใช่นะ ถ้าฝันถึงหมาดำหรือแมวดำนั้นหมายความว่าจะมีปอบเข้ามาให้หมู่บ้าน” ฉันได้ฟังละแบบก็อึ้งอยู่เพราะประจวบเหมาะกับช่วงนั้นหมู่บ้านจองฉันเหมินมีเรื่องลี้ลับบางอย่าง ฉันก็เลยลองค่นหาให้Google ดูว่าจริงมั้ย สรุปก็เหมือนมีคนบอกว่าจริงหลังจากนั้นมาสักพักมันก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นนะ ละอยู่มาวันหนึ่งแม่ฉันเอาพระมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ มันเป็นพระที่เหมือนทำจากดินแดง ฉันก็เลยถามแม่ว่าเอามาจากไหน แม่เลยบอกว่า “อ่อ แม่ทำงานอยู่ละมียายคนหนึ่งเขามาขอให้ช่วยทำบุญหน่อย แม่ก็เลยทำบุญโดยการซื้อพระมาจากเขา” ฉันก็ไม่ได้เอะใจอะไรแล้วคืนวันนั้นอ่ะฉันจำได้เลยว่าฉันอ่ะนอนอยู่เหมือนกำลังจะเข้าด้วยแหละมั้ง ฉันก็เหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น ฉันเห็นแม่กำลังแต่งตัวกำลังจะไปทำงาน วันนั้นฮันใส่เสื้อสีเหลืองละกางเกงยีนกำลังยืนแต่งตัวที่หน้ากระจก ฉะนก็เลยเหมือนจะลุกละถามแม่ว่าจะไปทำงานแล้วหรอ แต่เหมือนฉันจะลุกไม่ได้ฮันก็เลยหันไปเห็นผู้หญิงคนนอนอยู่ข้างๆฉัน โห้ฉันจำได้ดีแบบไม่ลืมผู้หญิงคนนั้นใส่ชุดเหมือนคนเหนือสมัยก่อนอะไรทำนองนั้นอ่ะ แต่เป็นคนที่สวยมาก(และก็น่ากลัวมากในเวลาเดียวกัน🥹) แล้วคือที่ฉันลุกไม่ได้คือเขาจับแขนฉันอยู่จับเหมือนกดไว้ละความรู้สึกคือมันจริง จริงมากๆแล้วฉันเริ่มกลัวลนลานอยู่ผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มแบบน่ากลัวอ่ะแบบฉีกยิ้ม ฉันก็ยิ่งกลัวฉันเลยหันไปเรียกแม่ๆๆ ฉันเรียกประมาณ4-5รอบ แต่ผู้หญิงคนนั้นกับหัวเราะแล้วก็พูดกับฉันว่า “เรียกไปแม่เธอก็ไม่ได้ยินหรอก” ฉันแบบยิ่งกลัวเข้าไปอีกเหมือนเขาเห็นว่าฉันกลัว เขายิ่งหัวเราะสะใจมากขึ้น ฉันเรียกแบบสุดชีวิต จนฉันหลุดออกจากภวังค์นั้นได้ แต่เดจาวู ฉันเห็นแม่อ่ะยืนแต่งตัวอยู่ที่หน้ากระจกละใส่เสื้อสีเหลืองกางเกงยีนเหมือนในฝันเป๊ะ แล้วฉันเลยชะโงกหน้าถามแม่ว่า “แม่ไเ้ยินที่หนูเรียกรึป่าว” แม่เลยบอกว่า “ไม่นิ ก็เห็นนอนนิ่งอยู่จะมาเรียกได้ยังไง” ฉันก็ยิ่งแบบหน้าเสีย แล้วหลังจากนั้นก็เลยเล่าให้แม่กับยายฟัง เขาเลยแนะนำให้ไปทำบุญ แล้ววันต่อมายายก็เลยไปเล่าให้คนที่รู้จักฟังเหมือนคนนั้นเขาเชื่อเรื่องพวกนี้แล้วก็บูชาพระมากมาย เขาเลยแนะนำยายว่าให้สวดคาถาชินบัญชร แต่สวดแค่ครึ่งเดียวแล้วเหมือนให้สวดแบบขับไล่มั้งไม่แน่ใจ
แล้วฉันกับแม่ก็เลยว่านั่งคุยกันว่ามันเกิดจากอะไรก็เลยมานึกถึงพระที่แม่ซื้อมานี้แหละ พอแม่รู้แม่ฉันก็โยนทิ้งถังขยะเลยจ้าให้รถขยะรีบเก็บไปอย่างไว หลังจากนั้นก็สวดคาถาชินบัญชรทุกวันจนไม่เจออะไรแบบนี้อีก