สวัสดีค่ะพี่ๆ ชาวพันทิป
มีสิ่งหนักใจ อยากจะขอคำปรึกษาว่าควรทำยังไงดีค่ะ

เรามีพี่น้อง 3 คน ส่วนตัวห่างกับน้องสาว 2 ปี เลยค่อนข้างสนิทกันมากกว่ากับพี่ชาย
น้องสาวเป็นคนที่ถ้าดีๆ ก็ดี แต่จะโมโหง่ายมาก อารมณ์เหวี่ยงสุด โดยเฉพาะตอนหิวและตอนขับรถ
แต่จะเหวี่ยงแค่เฉพาะกับคนที่บ้านค่ะ กับคนอื่นปกติดี พออารมณ์ดี ก็กลับมาพูดปกติ แต่ไม่เคยขอโทษเลย
เวลาโมโหแม้แต่แม่หรือพี่เตือนก็ไม่ได้ พอบอกก็โดนโมโหใส่ แม่อายุเยอะแล้ว เหนื่อยจะทะเลาะอะไรที่เงียบได้ก็เงียบไป
หรือไม่ก็ออกแนวพูดจาให้กลับไปทบทวน ส่วนเราถ้าบอกดีๆ ไม่ฟังเราก็ขึ้นเหมือนกันค่ะ แต่เค้าก็ไม่ฟังเรา
คงเพราะอายุห่างกันไม่กี่ปี ฟีลเหมือนเพื่อนมากกว่า

พอเราทำงานเราก็ซื้อคอนโด แยกออกมาอยู่คนเดียว พอไม่ได้เจอกับน้องก็ไม่ได้ทะเลาะกันเท่าไหร่
อาจจะมีผิดใจกันบ้างประปราย แต่พอแยกกันแล้วกลับมาเจอกันก็ปกติค่ะ
ช่วงหลังเราย้ายมาอยู่ต่างประเทศ ที่คอนโดเราเลยไม่มีคนอยู่
บวกกับน้องได้งานใหม่พอดี ถ้ามาอยู่คอนโดเราก็จะเดินทางสะดวก และมีคนอยู่อาศัยห้องก็จะได้ไม่เก่าด้วย
ก็เลยให้น้องมาอยู่ โดยที่ไม่ได้ให้จ่ายเงินอะไรนอกจากค่าน้ำ ค่าไฟ แต่พวกค่าส่วนกลางเราก็ยังจ่ายให้ค่ะ

ล่าสุดเรากลับไทย แม่ให้น้องสาวขับรถพาออกไปข้างนอกกัน
น้องเป็นคนขับ เรานั่งข้างๆ แม่นั่งด้านหลัง ระหว่างขับรถน้องสาวขับไปก็ด่ากราดไป
แม่ได้ยินเลยบอกให้ใจเย็นๆ ลูก แต่น้องสาวก็ยังไม่หยุด เจออะไรไม่พอใจก็ด่าอีก
ทีนี้เราเลยบอกด้วยน้ำเสียงเชิงบ่นว่า "ใจเย็นๆ" เท่านั้นแหละ!!
น้องสาวสวนกลับด้วยเสียงโมโห "เย็นอะไร!! ก็ดูมันสิ!!!" บลาๆๆๆๆ
เราเองทนมาหลายครั้งแล้ว(มีหลายเหตุการณ์ก่อนหน้าเหตุการณ์วันนี้)
ก็เลยระเบิดอารมณ์เลยค่ะ น้องก็โต้กลับไม่ยอมแพ้เช่นกัน แม่ก็พยายามบอกให้หยุด แต่ก็ไม่มีใครฟังเลย

ยอมรับเลยว่าเราผิดที่ระเบิดอารมณ์ออกไป และรู้สึกผิดกับแม่มากๆๆๆๆๆ
จนไปนั่งร้องไห้ สงบสติอารมณ์สักพักนึง เสียใจที่นานๆจะได้กลับบ้าน แต่กลับมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้
และรู้สึกผิดและสงสารแม่มากๆ ที่แม่บอกว่าน้องชอบโมโหใส่มันคือแบบนี้นี่เอง แม่ต้องเจออะไรแบบนี้ตลอดเลยเหรอ
และที่ผิดหวังที่สุดคือเราอุตส่าห์หวังดีกับน้อง พยายามให้สิ่งที่ดี เพื่อหวังว่าเค้าจะคิดได้ ดีกับเรากับคนที่บ้านบ้าง แต่ไม่เลย....
แล้วหลังจากวันนั้นน้องสาวก็ฮึดฮัดใส่เรา และไม่คุยกับเราอีกเลย จนเรากลับมาก็ไม่ได้คุย

มาถึงเรื่องที่อยากปรึกษาค่ะ คือปกติเวลากลับไทย เราจะไปนอนคอนโดตัวเองที่ให้น้องอยู่
เพราะคิดว่าจะได้ไม่เสียค่าโรงแรม แต่ครั้งนี้มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้ว เราควรจะไปนอนโรงแรมดีไหมคะ
ควรเสียตังเพื่อความสบายใจหรือควรรักษาสิทธิ์ของตัวเองดี

อีกอย่างเราอยากดัดนิสัยหรือให้บทเรียนกับน้องสาวบ้าง (เช่น ไม่จ่ายค่าส่วนกลางให้) แต่ก็ไม่รู้ควรทำอย่างไรค่ะ เกรงใจแม่
สุดท้าย เรามีทิฏฐิมากเกินไปไหมคะ หรือจริงๆ เราควรเป็นคนขอโทษก่อนเรื่องมันจะได้จบ แม่จะได้ไม่เป็นทุกข์คะ
แค่รู้ว่าถ้าปล่อยให้มันจบไปทุกครั้ง โดยที่ไม่มีบทเรียน ไม่มีการขอโทษ น้องก็จะเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ มันท็อกซิกมากจริงๆค่ะ

ใดๆ ที่เขียนมา มันเป็นแค่มุมมองจากตัวเรา เราอยากให้พี่ๆที่มีประสบการณ์ชีวิต
มีวิจารณญาณมากกว่าเรา ช่วยให้คำปรึกษาด้วยค่ะ
ขอขอบพระคุณล่วงหน้านะคะ