(ย้อนกลอนเดิม)

เคยแถลงแต่งกลอนผัวเมีย
ยังไม่เคลียร์แจ่มแจ้งแถลงไข
ก็มาขัดอุปสรรคจนไกล
วันนี้ไซร้จักคิดต่อกลอน

อยู่กันหนึ่งปี
เหมือนวานนี้อุทาหรณ์
ให้ฮัดฮัดซัดอาวรณ์
นั่งนอนถอนฤทัย(1)

ผัวเมียเพลียติดขัด
ถนัดทะเลาะเคราะห์ใหญ่
เมียขี้เหล้าเร้าเริงใจ
ผัวเป็นใบ้เมียจำนรรจ์

ลิ้นกับฟันนั่นพี่เบิร์ด
ผมมันเตลิดยังสงสัย
เอะไม่ผิดเมียด่าเป็นไฟ
ใช้ไม่ได้ไร้เหตุผล(2)

จึงเผลอละเมอทำร้าย
อีปากละลายกูสับสน
เกิดเป็นคนเอาแต่บ่น
ไร้หนทางจัดการตัว

แดกเหล้าเช้าเย็น
ทุกข์เข็ญสลัว
วอดวายแต่ชัวร์
ผัวเมียกลัวอับปาง(3)

หนึ่งปีนงนุชลาจาก
หากทิ้งหมาต่าง-
หน้าเป็นบอกทาง
แสนอ้างว้างเปลี่ยวเอกา

สับสนคนเป็นผัว
เมามัวมัวหมองครองโสดบ้า
คิดหาหนทางมรรคา
และปัญญาพาตนพ้นมา(4)