[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ภาพจากกูเกิ้ล)

      ••• โศกซ้ำ •••

๏    ค่ำนี้ไม่ต่างจากคืนใด
เสียงระเบิดควันไฟไหม้เผา
สงครามลามปะทุแยกเรา
พี่ต้องเข้าประจำกรมกอง

๏   กล่อมลูกน้อยซ่อนซับน้ำตา
โหวงเหว่ว้าอกขมตรมหมอง
เก็บขายกินทรัพย์สิ้นดินทอง
เพื่อนผองดองญาติไร้พึ่งใคร ฯ

    ๏   ข้าวสารหุงหมดหม้อ       ทนหนอ ลูกเอย
    เช้าแม่คงไปขอ                   แบ่งได้
    สมภารท่านมีพอ                  ขอพึ่ง อาศัย
    เพียงอย่าได้เจ็บไข้               ลูกแก้วกลอยขวัญฯ

๏   โหยหิวไส้กิ่วแล้วแม่ยอม
หวังเจ้าเนื้อหอมอุ่นอิ่มไซร้
ผักบุ้งเก็บกำกอบก้านใบ
ผัดเกลือใส่ให้รสพอกลืน

๏   ลูกจ๋าหนูต้องกินสักหน่อย
ถึงแม้นไม่อร่อยทนฝืน
สงครามยามอดช้ำกล้ำกลืน
ค่ำคืนกกใกล้กล่อมนิทรา ฯ

    ๏   ระเบิดพรมท่วมฟ้า          ธานี
    กอดลูกพาหลบหนี             แม่ป้อง
    มัจจุราชปลงชี้                   เอาชีพ ทั้งสอง
    สว่างวาบกึกก้อง                 หลุดพ้นโศกตรม ฯ

๏   ไฟลุกลามท่วมบ้านพังลง
เศษดินผงถล่มกองหนา
ทับร่างเด็กน้อยพร้อมมารดา
พรากสิ้นวิญญาชะตากรรม

๏   หวอสงบชาวบ้านตามหา
ผู้รอดชีวาอนาถซ้ำ
เห็นเพียงมือพ้นกองดินดำ
ไร้คำจำนรรจ์....ร้องให้โฮ ฯ

    ๏   จดหมายบอกข่าวเศร้า         เมียรัก ลูกเอย
    ใจพี่เจ็บร้าวนัก                       หม่นล้า
    เดินทางค่ำมิพัก                      มาเพื่อ ปลงศพ
    หากเกิดในชาติหน้า                 ชดใช้ตายแทน ฯ

๏   ผัวกลับมาเห็นเซ่นเศษซาก
เมียลำบาก...อยู่อย่างหิวโซ
พ่อวาดภาพหนูยามเติบโต
เข่าทรุดโศกาหน้า...จมดิน

๏   สองศพยังวางไว้รอเผา
ขมเศร้ามอมน้ำเมาสติสิ้น
คลุ้มคลั่งหลอนฟังคล้ายได้ยิน
เฝ้าจินต์หวนหาหน้าครอบครัว ฯ

    ๏   โศกสลดไม่สิ้น               รินยา
    หวังแค่ยมบาลพา                ล่วงพ้น
    แต่หาใช่เวลา                     รอดอยู่ ทำไม ?
    ใครช่วยปลดทุกข์ท้น            หม่นเศร้าเกินไหว ฯ

๏   รันทดไอ้คนบ้าเดินเพ้อ
ละเมอหาเมียรักคืนผัว
ลูกเอ๋ยมากอดพ่ออย่ากลัว
ตีอกชกหัวร่ำอาลัย...

๏   บ้างร้องให้ทั้งหัวเราะร่า
เวทนาหนักหนาช้ำไหน
โศกนาฏกรรมทำร้ายใจ
เหลือเถ้าไว้...แลจิตแหลกลาญ ๚ะ

       ---ถุงมือเงา---