เราไม่เคยรู้ว่าเพื่อนโกรธอะไรเรา ทุกครั้งเราเคยถามตรงๆเพื่อนก็ไม่เคยบอกว่าเป็นอะไร แต่ก็คือไม่พูดกับเรา ทำทุกอย่างไม่เหมือนเดิม เวลาเราสนิทกับใครเราก็จะรู้ว่าเพื่อนเปลี่ยนไปไม่มีทางที่เราจะไม่รู้ ปกติเราไม่ค่อยพูดอยู่แล้วแต่ถ้าสนิทกับก็จะพูดเยอะหน่อย แต่เพื่อนพูดเก่ง เฟรนลี่ ซึ่งเขาไม่พูดกับเรา ถึงแม้บางครั้งเราจะไม่เข้าใจแต่เรายอมลดอีโก้แล้วเข้าไปคุยก่อนตลอด เราเคยบอกให้เพื่อนเปิดอกเคลียร์กันแต่ดูเหมือนเขาจะไม่อยากเปิดอกคุยกันเท่าไหร่
รู้สึกอึดอัดเพราะอยู่หอเดียวกันเรียนสาขาเดียวกัน รู้สึกเสียใจนะที่เพื่อนเงียบใส่ เราถามคำเพื่อนก็ตอบคำ จนเราคิดว่าเพื่อนอคติกับเราหรือป่าว แต่ตลอดเวลาที่คบกันมามันดีมาตลอด ช่วยเหลือเรา เราช่วยกัน นึกถึงกัน ไปไหนไปกัน แต่ช่วงนี้เหมือนเป็นช่วงขาลงเพื่อนเงียบใส่เราบ่อยงอนเราบ่อย เราไม่ได้โกรธเพื่อนเลยถึงบางครั้งจะไม่เข้าใจกันเราไม่ได้อคติเพื่อนเราจึงโกรธเพื่อนไม่ลง ต่อให้มีเรื่องที่เราไม่พอใจแต่เราก็คิดไปว่าทุกคนย่อมมีข้อดีข้อเสียตัวเราเองเช่นกันแล้วเราก็หายละไม่คิดอะไร แต่เพื่อนเปลี่ยนไปจนเราภาวนาว่าถ้าเกิดว่าอิ่มตัวต่อกันแล้วขอให้จากไปอย่างไร้ความเจ็บปวดด้วยเถิด ตัดเพื่อนเจ็บยิ่งกว่าอกหักเสียอีก เราควรรอเวลาหรือควรทำอย่างไรดี แอบเครียดแอบฟุ้งซ่านเหมือนกันนะ😄 อยากให้เป็นเหมือนเดิมแต่เข้าใจนะ โลกใบนี้ไม่มีอะไรจีรัง แม้แต่ใจคน เหมือนจะธรรมะ ธรรมโม แต่เครียดนะเอาจีง