อาสวักขนญาน เป็น1ในวิชชา8 กำจัดอาสวะที่เกิดในจิต รูป เวทนา สัญญา สังารวิญญาน เป็นอาสวะ เป็นเหตุแห่งกิเลส การเข้าถึงอาศัย3ข้อ 1. สมาธิในระดับฌาน3ขึ้นไป เป็นผู้รู้ 2.รู้ แยกชัดในจิตได้ว่าอะไร คือ รูป เว

ไม่มีมนุษย์หน้าไหน จะไปทำให้จิตเที่ยงได้ เพราะจิต(สภาพจิต) เปลี่ยนแปลงไปตามการรู้สภาวะ   ปิติสุข เปลี่ยนแปลงเพราะสมาธิหวั่นไหว ไม่ตั้งมั่นไปกับอาการทางอายตน  มันเที่ยงได้จริงมีสภาวะเดียวเท่า

ผู้ที่ตรัสรู้แล้ว เขาไม่พูดหรอกว่า เขารู้อะไร เมื่อธรรมทั้งหลายได้ถูกถ่ายทอดไปแล้ว สิ่งที่เรียกว่า ธรรม จะเป็นธรรมไปได้อย่างไร สิ่งที่ว่า ไม่มีธรรม นั่นแหล

สังขาร3นั้นว่าถึง การเห็นหลังออกจากนิโรธ เกิดการปรุงแต่งแล้วเป็นสายปฎิจสมุปบาท  ดังนั้น  สายเกิด-หากยังไม่ถูกปรุงแต่ง จะไม่สามารถอธิบายได้ด้วยปฏิจสมุปบาท การเริ่มต้นปรุงแต่งเรียกจิตสังขาร สา

ขณะจิตคือขณะแห่งวิญญาน ตัวตนเกิดอยู่ในทุกขณะจิตที่มีวิญญานรู้มีสติเห็นตัวตนในวิญญาน เป็นมรรค

ก็จิตเองนั่นแหล่ะ หลุดพ้น มันจะเป็นขั้นๆของสติ สมาธิ ปัญญา    เมื่อรู้จิตได้ก็จะมีอินทรีย์     อินทรีย์กล้าขึ้นจะเห็นใจ เห็นใจแยกออกมาจากจิต    

ใจ คือสภาพจิตปัจจุบัน คือความรู้สึก หรือ คือเวทนา  ใจเป็น "ผล" การปฏิบัติภาวนา   ไม่เห็นใจ จะไม่รู้ว่าการปฏิบัติเป็นอย่างไร ก้าวหน้าถึงไหนแล้ว เมื่อเห็นใจ จะเห็นผล  เห็นจิตแยก