ถ้าเอายุคปัจจุบันก็ต้องกูเกิ้ลแม็พล่ะครับ เพราะเป็นยูสเซอร์รีวิวที่เรียลดี เจ้าของร้านมาขอปิดเม้นแบบเว็บรีวิว(ที่จ่ายตังซื้อรีวิวได้)ไม่ได้

แต่ถ้าตัดโซเชียลไปเอาการตัดสินใจหน้างานเพียวๆ
- ก็ดูการตกแต่งร้าน ไม่เน้นสวยแต่เน้นที่ดูสะอาดตา ดูใส่ไอเดียการจัดวางร้าน คือถ้าร้านที่เจ้าของใส่ใจแม้กระทั่งความเป็นอยู่ร้านก็ดูจะไว้ใจได้ว่าใส่ใจอาหารที่เสิรฟไปด้วย(ไม่จำเป็นต้องรสชาตินำก็ได้ ร้านอร่อยแต่เลี้ยงหมา หรือโต๊ะมีฝุ่นเกาะ คราบสกปรกติดจาน ฯลฯ ผมก็ไม่เอา หลายร้านที่เคยกินก็ห่างไปด้วยความใส่ใจดูแลร้านไม่ดีนี่แหล่ะ)

- คนที่กิน คือมันเห็นแล้วแยกได้น่ะว่าใครนักท่องเที่ยวใครคนท้องถิ่น แต่งง่ายๆสบายๆ พนักงานออฟฟิศ ครอบครัวมีลูกหลาน คือถ้าเห็นแบบนี้คือพออนุมานได้ว่ามีคนกินซ้ำ ไม่เน้นฉาบฉวยขายขาจรอย่างคนเดินทาง นักท่องเที่ยว

- ถ้านั่งร้านไปแล้วก็ดูที่เครื่องปรุง ช้อนส้อม ทิชชู่ที่วางบนโต๊ะได้ การที่ร้านใช้ของพวกนี้อย่างดีมียี่ห้อ ก็พอบอกได้ว่าวัตถุดิบที่ร้านใช้เกรดไหน

ปล.ของผมนี่อายุร้านไม่เกี่ยว ล่าสุดพึ่งเจอร้านข้างทางที่เป็นแค่ตำบลในอำเภอเล็กๆชัยนาท เจ้าของเป็นวิศวะจบไม่นานมาทำเป็ดย่างหนังกรอบ แค่การจัดร้านการใช้โทนก็สะดุดตากินแล้วไม่ผิดหวังอร่อยที่สุดในรอบปีที่กินเป็ดย่างมา ร้านข้างถนนแต่เป็ดกับหมูกรอบที่ดูด้วยตาเตรียมขายได้เกินร้อยจานเจ้าของบอกถ้าจะมากินเที่ยงบอกโทรหากันก่อนได้บางทีหมด คนชอบสั่งเป็นกล่องไปออฟฟิศกัน(พื้นที่ไม่มีไรเดอร์) คือที่จะว่าร้านใหม่ๆอร่อยก็มี ร้านเก่าแก่ที่มักเจอปัญหาอย่างหนึ่งคือไม่ใช่เจนแรกที่ทำแล้วไม่แก่จนเป็นลูกหลานก็คนงานไปเลย ร้านมีชื่อประจำจังหวัดเจ้าหนึ่งไปกินทั้งคนเสิรฟคนทำพม่าล้วนรสชาตไม่ใช่รสเดิมที่เราเคยกินตอนเด็กเลย