จริงๆเรารู้ว่าคงไม่มีใครมาเข้าใจเรา100% เเต่ทำไมทุกครั้งที่เราพูดอะไรไป เเฟนเราไม่เคยเเม้เเต่จะเข้าใจเราเลย เรื่องเล็กๆที่ขอก็มักจะโดนมองข้ามไปเสมอ เรามีเรื่องคิดเยอะมากเลย เรื่องอนาคตตัวเอง เรื่องเรียน เราอยากไปเรียนต่อในปีหน้า เเต่เรารู้ว่าบ้านเราไม่มีทางส่งเราได้ เราเลยจะไปทำงานตอนจบม.6 เราขอไปอยู่กับเเฟนเพื่อไปทำงาน เพราะ จ.เราไม่มีงานเลย เเต่เเฟนไม่เคยให้พื้นที่ส่วนตัวเราเลย ให้เเม่เข้ามาห้องได้ เพราะห้องมันล็อคไม่ได้ พอเราพูดเรื่องนี้ เเฟนก็ว่าเรา หาว่าเเม่เค้าเป็นคนนแก จะมามีพื้นที่ส่วนตัวอะไร มันมีอีกหลายเรื่องที่เราโคตรไม่โอเค งานบ้านเราก็ต้องทำคนเดียว เขาไม่เคยเเตะ พอบอกให้ช่วยก็เฉยเมยต่อ เราอยากเเค่มีงานทำเเละได้ไปเรียนต่อ เราอยากมีชีวิตที่ดีขึ้น เพราะเราอดทนไม่มากพอหรือป่าวนะ ควรทำไงดี เบื่อจัง