ก็ใช่สิ ไม่ใช่ที่ดินเรา ..... เราก็เเค่อาสัยเเกอยู่  (ถ้าเป็นแบบนี้ จะซื้อต้นไม้ จะลงทุนตอนต้นไม้ จะเสียเวลาประคบประหงมทำไม??? )  
ทั้งฉีดยาฆ่าหญ้า ทั้งตัดเหลือเเต่ตอ จนตาย  เเทบไม่เหลือเลย 

เหมือนทำลายจิตใจ พังทลาย ..... เช้ามาก็เห็นต้นไม้ ดอกไม้ ได้กินลูก เเต่ตอนนี้เหลือไม่กี่ต้น ...... มันเจ็บปวดเหลือเกิน  
เคยคิดว่าครอบครัวคือ สิ่งที่เข้าใจเรามากที่สุด เเต่ไม่เลย  ...... พยายามทำลายสิ่งที่เราสร้างมา   

ในหัวมีเพียงเเต่ว่า "ถ้าเราตายไป"  ก็คงจะดีที่สุด   .... ตอนนี้มันพังไปหมดเเล้ว 

............................................................................................

อยากเเยกครอบครัวไปอยู่ที่อื่น เเล้วไม่กลับมาอีกเลย !!!   ตอนเเรกก็เป็นห่วงที่บ้าน "เเต่ตอนนี้ ใจเเตกจนยับไม่เหลือเยื่อใยเเล้วจริงๆ "

ขนาดขนดินใส่ล้อยางรถ ปลูกต้นไม้ก็เเล้ว (ล้อใหญ่)  : แกก็ขุดออกชะเรียบเลย  (นี่เราขนดินปลูกต้นไม้เพื่ออะไร????)  
แก้วมังกรที่ปลูก ต้นใหญ่ ก็ทยอยล้ม .... ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราปลูกมา 

...........................................................................................
สิ่งเดียวที่อยู่ในหัว คือ ออกจากบ้าน  พอกันที  (งานเเต่งก็ไม่อยู่เเน่ๆๆเเล้ว)