ที่ผมเกลียดตัวเองคือทุกอย่าง การเรียน,การใช้ชีวิต,วิธีคิด ผมเกลียดตัวเองเองเกลียดมากจนไม่อยากแม้แต่จะเห็นหน้าตัวเองในกระจกหรืออะไรทั้งนั้น ทุกๆครั้งที่ผมเห็นหน้าตัวเองผมจะหลบสายตาออกทุกครั้งแม้แต่ชื่อของตัวเองผมยังไม่อยากจะได้ยินเลย เคยลองพยายามที่จะมองหน้าตัวเองอยู่นะแต่ไม่เคยทำสำเร็จเลย เวลามีใครมาทำอะไรดีๆด้วยผมจะเผลอคิดในหัวตลอดว่า"เราสมควรได้รับอะไรแบบนี้แล้วเหรอ? ดีพอที่จะได้แล้วเหรอ? ไม่ใช่ว่าของแค่นี้ใครๆก็ทำได้เหรอ? ที่เขาพูดมันคือความจริงเหรอ?"แบบนี้ตลอดๆจนผมเริ่มจะรู้สึกเกลียดตัวเองขึ้นมา 

สิ่งที่ผมเจออยู่นี้มันเรียกว่าโรคได้รึเปล่าครับหรือมันเป็นแค่ผมเกลียดตัวตนของตัวเองแค่นั้น?

ถ้าสิ่งที่ผมเขียนมันดูมึนๆหน่อยก็อย่าแปลกใจครับ ผมกำลังซึมอยู่