ครั้งหนึ่งผมได้รักกับคนที่มีเจ้าของแล้ว แฟนเขาบอกว่าโอเคที่มีเรา เหมือนจะคบกันสามคนเลย สุดท้ายก็หึงกันไปหึงกันมา เราเองก็รู้สึกเจ็บปวดที่ทนอยู่กับความรู้สึกแบบนั้น สุดท้ายก็นทนไมได้
        เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมได้ไปหลงรักคนๆหนึ่งที่เขามีเจจ้าของแล้ว ทั้งงที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ ก็ยังฝึน ต่อมามันเลยเกิดเป็นความรักที่มันดูจะมีความสุขที่เราได้มารักกันนั้น โดยที่มีคนๆนั้นที่ผมไปรักกับเขา และอีกคนหนึ่งก็คือแฟนของของเขา เราได้คุยกันมาสักพัก ระหว่างนั้นก็มีปัญหาหึงหวงกันจนมันให้เกิดการทะเลาะกันเกิดขึ้น แล้วก็เคลียร์กันมาได้ตลอด
เราทั้งสองต่างก็เป็นเสฟโซนให้กันและกันคุยกันเรื่องปัญหาความทุกข์ที่ทุกคนมี มันดีมากนะจนเราเกิดเป็นความรักให้กันและกันเราสองคนรักกันมาก แต่ก็ยังมีอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นแฟนของคนที่ผมคุยอยู่นั้น เหมือนเขาจะยินดีและโอเคกันมาตลอด จนครั้งหนึ่งเราเคยตกลงว่าคบกันเป็นแฟน สามคนตอนนั้นก้ดูมีความสุขดี
   ตอนนั้นความรักระหว่างเราสามคนได้เริ่มก่อตัวขึ้นมามันเป็นความรู้สึกที่ดี ที่เราสามคนต่างก็มอบความรักให้กันจนมาวันหนึ่งมีหนึ่งในสามคนของเรารู้สึกหึงขึ้นมาและมันก็เกิดปัญหาทะเลาะกันจนตัวผมเองคิดว่าผมต้องออกมาจากตรงนั้นดีกว่าเพื่อที่จะจบปัญหาที่เกิดขึ้น
   ผมตัดสินใจแล้ว่าจะเดินออกมาแต่ก็ทำไม่ได้ก็เลยกลับไปคบกันสองคนและคบกันโดยที่มีแฟนเขาและผมกับคนที่ผมคบ จนตอนนี้เรามีปัญหากันอีกรอบมีเรื่องไม่เข้าใขระผม กับแฟนของแฟนผม จนทำให้มองหน้ากันไม่ติด ผมเองก็รู้ดีอยู่เเก่ใจว่า คนที่เป็นตัวจริงไม่ไม่ไช่เราแน่นอน ตอนแรกก็รั้งอรยู่เพราะว่ารักมาก จนตอนนี้มาคิดดูว่า เราออกมาจากตรงนั้นที่กว่าอย่างน้อยยังจบเรื่องงทุกย่างได้ มันอาจจะเจ็บน่อยต่ก็ยังดีที่ไม่ได้ทำให้ใครเจ็บอีกเลย คนที่ผมคบด้วยก็จะไม่ต้องมานักใจ แบกรับความรู้สึกขอองสองฝ่าย 
  คิดหลีกทางใให้เขาสองคนรักกันดีกว่าบางทีเขาอาจมีความสุขมากกว่าอยู่กับเราอีก
สุดท้ายแล้วผมก็เป็นคนเดินจากมาทั้งที่ยังรักอยู่รักมากรักโดยที่ไม่ต้องหวังอะไรเพียงได้รู้ว่าเรารักกันก็พอแล้วในเมื่อมมันเป็นไปไม่ได้ก็คงต้องหลีกทางให้เขา ได้แต่หวังว่าเขาคงจะมีความสุขส่วนเราก็อยู่ต่อไปอยู่ไปโดยหวังทุกๆจะดีขึ้นทั้งความรู้สึกและจิดใจ