เพิ่งเริ่มงานใหม่ในบริษัทแห่งหนึ่ง เราเป็นน้องใหม่ในแผนกเด็กสุด ใหม่สุด เพิ่งเริ่มเรียนรู้งาน ระบบการทำงานที่นี่ค่อนข้างจะแตกต่างจากที่เราเคยทำมา และไม่ค่อยตรงสาย เรารู้สึกเครียดมากและปรับตัวได้ยากกว่าที่ทำงานที่เก่า

เริ่มจาก 1 พี่ที่เป็นผู้ดูแลเรา คอยรับหน้าที่ฝึกงานให้เรา เขาไม่ค่อยแชร์งาน ทำงานมาแล้ว เวลาพอสมควร งานที่รู้น้อยมาก ทำให้น้องๆคนอื่นๆที่ทำงาน ชอบทำน้ำเสียงสายตาดูถูกเรา เราถามถึงระบบการทำงานเอกสารมีแบบฟอร์มกลางหรือไม่ มีระบบควบคุมเอกสารหรือไม่เพื่อจะได้ไม่ใช้ผิด เขาตอบว่าก็มีเราขอไฟล์เขาบอกว่าโหลดจากเว็บใหญ่ของบริษัทได้เลย เราไปหามาจากแหล่งที่บอกพอเราหามา นำไปถามเขาว่าใช่ไหม เขาบอกเหมือนน้ำเสียงไม่พอใจ แบบไปหามาจากไหน เอามาดูสิ่ แล้วให้เราแก้ใหม่เป็นแบบฟอร์มที่เขาเคยทำไว้ใช้อยู่ประจำ เราสงสัยว่ามีแบบฟอร์มทำไมไม่ให้มาตั้งแต่ทีแรกพอเราทำผิดมาก็ด่าเรา เรารู้สึกเสียหน้าและอับอายมาก เพราะเราคิดว่านี่เป็นเรื่องที่ควรแชร์กันในข้อมูล ซึงเราสอบถามเขาโดยตรงแล้ว และเราไม่ชอบการที่ตอกย้ำความผิดพลาดแต่ไม่เคยช่วยแก้ไข เอาแต่พูดถึงความผิดนั้น เช่น เราดูวันที่ประชุมคืออีกวันหนึงก็หาว่าเราดูผิด เราบอกพี่อีกท่านว่าเราดูดีแล้ว พอพี่เขาดูอีกรอบเป็นตามที่เราบอกจริงก็เงียบแต่คนอื่นที่เขาได้ยินตอนพี่คนนี้ด่าเราก็ตอกย้ำเราในประโยคแย่ๆ และคนในแผนกชอบจี้เราบอกว่า เรานี่ไม่รู้อะไรเลย, เราทำแบบนี้รู้ไหมทำให้พี่คนนี้เดือดร้อน , เรานี่เคยรู้อะไรบ้างเนี้ย นำเสียงแบบตลกขบขัน
อีกเรื่องคือเราได้รับมอบหมายจากหัวหน้าให้ไปนอกสถานที่กับพี่ที่ดูแลเราซึ่งเราไม่สนิทมากเพราะพึ่งเข้ามา เราบอกว่าขอเช็คตารางก่อนได้ไหมเพราะอาจจะไม่ว่างเพราะเราต้องไปดูงานอีกที่ พี่ที่ดูแลเราก็เสนอคนที่เขาสนิทด้วยให้ไปแทนทั้งๆที่พี่อีกท่านไม่ได้ดูระบบตรงนี้ด้วย สุดท้ายเราเลยไปบอกพี่เขาว่าเราว่างวันนั้นเราไปดูงานด้วยกันได้เพราะกลุ่มงานเดียวกัน แต่พี่เลี้ยงเรายังยืนยันว่าเราต้องเตรียมสถานที่จัดงานอีกที่คงไม่ว่างให้พี่อีกท่านไปแทนเรา น้ำเสียงเขาแกมบังคับเหมือนไม่พอใจไม่อยากให้เราไปด้วย เราก็อยากเถียงนะว่าหัวหน้ามอบเราไปนี่ ทำไมพี่ไม่อยากไปกับเราหรอ เราสงสัย เราคิดแบบนี้เลยตอบไปว่าแล้วแต่พี่ได้เลยครับ ให้พี่อีกคนไปแทนผมก็ได้ บางทีเรารู้สึกน้อยใจเหมือนกันนะ ที่ทำงานกลุ่มโปรเจคเดียวกันแต่พี่เขาไม่เคยแชร์ข้อมูลอะไรเลย ตลอดเวลาที่เราทำงานมาเราลุกไปถามรีแอคพี่เขาตลอดว่าพี่ไม่อะไรให้ช่วยไหม อันนี้ผมช่วยไหมผมพอจะรู้อยู่ พี่เขาคอยปฏิเสธตลอด เราคงไม่ได้ทำงานอะไรเลยถ้าหัวหน้าไม่บอกกับพี่คนนั้นว่าให้เราทำ เคยบอกพี่เขาตรงๆว่าเราอาจจะใหม่แต่เราตะเรียนรู้ไป เราจะพยายาม แต่เหมือนพี่เขาก็ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมให้เราทำ แต่ให้พี่อีกคนทำแทนทั้งๆที่เรื่องนั้นมันควรเป็นเราที่ได้ทำ เรารู้สึกไม่ดีกับพี่ที่ทำงานนี้มากๆ บางทีก็บูลลี่กันเหมือนเป็นเรื่องตลก พูดแซะพูดเหมือนเตือนด้วยความหวังดี แต่คำบางคำ ประโยคบางประโยคก็ทำร้ายเรานะ เราไม่ตอบโต้บางที่กะยิ่มๆเราไม่อยากมีเรื่องและไม่อยากเอาตัวเข้าไปยุ่ง แต่เขาไม่รู้จริงๆหรอว่าที่เขาทำมันจะส่งผลต่อจิตใจคนอื่นมากขนาดไหนเขาจะเสียใจไหม ทั้งๆที่เขาแก่กว่าเรามาก แต่เรารู้สึกแย่กับพี่ท่านนั้นมาก  เพราะหลายครั้งเข้าไปอยู่ในสถาณการณ์ที่นินทากันเองในกลุ่ม คนนี้ไม่อยู่นินทาคนนั้น คนนั้นไม่อยู่นินทาวด่าว่าคนนี้ เราค่อนข้างไม่ชอบ ได้แต่นั่งฟังไปเงียบๆเพราะเราค่อนข้างแยกชัดเจนว่างานคืองานส่วนตัวคือส่วนตัว ถึงไม่ชอบแต่ไม่พูดลับหลังกัน บางทีเราก็ไม่เห็นด้วยบอกว่าไม่เห็นด้วยกับเขา เขาก็พาลมาว่าเราอีกว่าไม่รู้อะไร ยังโลกสวยอยู่ ยังไม่เจอของจริง เอาจริงเราเจอสังคมทำงานมาเยอะเหมือนกันนะ แต่เราเลือกที่จะมองมันมุมดีๆ เราพยายามจะมองพี่เขาในมุมดีๆ แย่กว่าพี่คนนี้ก็เคยเจอ เราไม่ไปยุ่งด้วย แต่พี่คนนี้จะแยกว่าตรงที่เขาชอบสอย ชอบเตือน ชอบที่จะพูดเรื่องแย่ๆ ทัศนคติลบๆของตนเองใส่เรา ทุกวัน ย้ำว่าทุกวันทำงานจริงๆ จะรับมือพวกแบบนี้ยังไงดีครับ มีเยอะมากเลยมีเรื่องอีกหลากหลายที่เล่าไม่หมด