ถึงทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ ช่วยเราหน่อยย ช้ำในจะตายแล้ว เราเชื่อว่าทุกคนต้องเคยคิดถึงใครบ้างคนมากๆ กันบ้างแหละ  แต่ก็อาจจะแบ่งความคิดถึง ออกเป็นระดับๆไป บางคนคิดถึงแทบตาย อาทิตย์เดียวก็ลืมล

จากกระทู้ที่เราได้ขอคำปรึกษาไปครั้งก่อนเราเลือกที่จะจบ คสพ.นี้แล้วค่ะ ถึงจะเจ็บเเค่ไหนเเต่จะไม่มีวันเสียใจทีหลังเเน่นอนค่ะ วันนี้เรากะจะบอกเขาเเต่เขาก้ไม่ว่างทั้งวันเรารอตั้งเเต่เช้าถึงตี 3 แต่เขา

รู้สึกผิดมากค่ะ ที่ไม่ได้เข้าไปช่วยพยุง ได้แค่ถามไถ่ ในขณะที่เพื่อนตกบรรไดไปต่อหน้าค่ะ รู้สึกตกใจ ได้แต่ถามว่าเจ็บหรือป่าว ทุกครั้งที่มีคนถามหรือพูดถึงอาการ /เหตุการ เราจะรู้สึกผิดคลอดที่ได้แต่ยืนมอง

19 มกราคม 2568 เวลา 13:41:07 น.   แล้วถ้าเราตัดไม่ขาด เพราะเรายังเป็นห่วงแต่เขาละคะ กลัวเขาอยู่ไม่ได้ กังวลว่าเขาจะเจ็บเเค่ไหน ไม่ค่อยห่วงว่าตัวเองจะเ

รายละเอียด:คือ เราเลิกกับคนเก่า(ที่เป็นแฟนคนแรก)มา6-7 ปีแล้ว ในระหว่าง2-3ปีหลังนี่เรามั่นใจว่าเราลืมเค้าไปได้แล้วเพราะช่วงนั้นเราไม่ได้นึกถึงหรือคิดถึงอะไรเค้าเลย +ในระหว่างนั้นก็ไม่ได้ติต่อหากันแล้วด

เราจะคิดถึงคนที่เคยเจอเเละเคยคุย(แบบกิ๊ก) ในพันทิปได้นานเเค่ไหนกัน ทั้งๆ ที่ตอนนี้เรามีแฟนและไม่ได้กลับไปคุยกับเขาเเล้ว ปล. เราชอบกลับมาดูว่าเขาส่งหลังไมค์มาบ้างมั้ย เเล้วเขาก็ส่งมาหาเราจริงๆ ในช่วงป

ตอนนั้นเรากลับเพื่อนกลับจากการเเสดงที่โรงเรียน ตอนเดินกลับพวกเราก้คุยกันไปเรื่อยเเล้วเพื่อนก็เริ่มล้อชื่อคนที่ชอบกันอะไรเเบบนี้ ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรอยู่ๆก็พูดชื่อย่อที่เพื่อนชอบออกมา ตอนนั้นเราลืมไ

เราเป็นมาพักใหญ่ๆแล้วค่ะน่าจะตั้งแต่2-3เดือนที่แล้ว รู้สึกหัวใจมันเจ็บแปล๊บแปล๊ปตลอด ทุกครั้งที่มีเวลาได้คิดทบทวน ก็จะมีความคิดที่ตัวเองรู้สึกด้อยค่าประหม่าและกังวลตลอดเวลาเลย รวมถึงเรื่องประสบการณ์ที