ตีแผ่สังคมในโรงเรียน

เรามีเรื่องอึดอัดใจจนอยากระบายค่ะ เรื่องนี้จริงๆมันผ่านมานานมากๆแล้ว 10 กว่าปีได้แต่มันยังคงเป็นแผลที่ฝังลึกในใจเรามาตลอดไม่เคยหาย
ทุกๆครั้งที่เราดูซีรีย์หรือดูภาพยนตร์ที่มีการบลูลี่กันเกิดขึ้นในโรงเรียนมันทำให้เราเกิดอาการแพนิค ทุกครั้งเราจะร้องไห้และภาพในอดีตมันจะย้อนกลับมาทุกที เรื่องนี้เกิดขึ้นช่วงเราเรียนอยู่ชั้น ม.2 ตอนแรกเราก็เป็นเด็กเรียนดี เป็นเด็กกิจกรรมของโรงเรียนที่ลงแข่งงานโรงเรียนก็ได้แชมป์ตลอดเราร้องเพลงเพราะ ไม่ว่าจะแข่งอ่านทำนองเสนาะหรือแข่งโต้วาทีเราก็ได้ที่หนึ่งและเป็นหนึ่งในสมาชิกวงโยธวาทิตของโรงเรียนเราไม่ได้มีเพื่อนเยอะแต่ก็คุยเล่นกับเพื่อนในห้องได้ปกติ จนมีเด็กผู้ชายย้ายมาใหม่กลางเทอม เขาเป็นคนหล่อ หน้าตาดี แรกๆสาวๆในโรงเรียนก็กรี๊ดกันแหละเพราะหล่อแต่พอเวลาผ่านไปเราถึงรู้ว่ามันคือไอชั่วดีๆนี่เอง เขาชอบมาวุ่นวายกับเรา มาแกล้งจับหน้าอก ล้วงใต้กระโปรงเราง่ายๆว่าชอบล่วงละเมิดเรา เพื่อนในห้องคิดว่าเราชอบที่โดนกระทำแต่เราแค่อายเลยไม่ตอบโต้เพราะพอเราด่าเขาก็ทำรุนแรงกับเรา ยิ่งไปฟ้องครูเราก็ยิ่งกลัวเพราะไอนี่มันชั่วมาก มันไม่กลัวครูประจำชั้นหรือใครทั้งนั้นและมันก็ทำกับเราแบบนี้แค่คนเดียว จนเราเริ่มจิตตกเพื่อนๆในห้องก็เริ่มพากันรุมเกลียดเรา นินทาลับหลัง พูดกับเราไม่ดีว่าเราตอแ** ทำตัวเรียบร้อย แอ๊บแบ๊ว สารพัด เราในตอนนั้นก็เริ่มเปลี่ยนไปแย่ลง ไม่อยากไปเรียน บางทีก็แกล้งป่วยโกหกพ่อแม่เพราะไม่อยากไปเผชิญหน้ากับเพื่อนในห้องเราเกลียดพวกนั้นทุกคน ถ้าเราไป เราจะไปนั่งหลังห้อง โต๊ะเรียนจะนั่งเป็นคู่ข้างหน้าเราจะมีเพื่อนผู้ชาย 2 คนและข้างๆเราจะมีอีกหนึ่งคน พวกนี้เป็นเพื่อนสนิทเรา อย่างน้อยๆเขาก็ช่วยเราเวลาไอเด็กเวรนั่นมาลวนลามเรา แต่ก็ช่วยไม่ได้ตลอดเพราะเขาก็กลัวเดือดร้อนเหมือนกัน จากที่เราเคยตั้งใจเรียน เราเรียนแย่ลงเพราะไม่มีความสุขเลยกับชีวิตในโรงเรียน เราอยากกลับบ้าน แต่ก็ทำไม่ได้เลยทำได้แค่นั่งฟุบหลับในห้องเรียน เพราะเราเรียนไม่รู้เรื่องเลยช่วงนั้น เวลาผ่านไปชีวิตเราเหมือนอยู่ในนรกจากที่มีไอเลวนั่นแกล้งเราแค่คนเดียวหลังๆมาเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆก็เริ่มทำตามและช่วยมันแกล้งเราบางคนก็จับแขนเราขึงไว้ไม่ให้ดิ้นเราได้แต่ร้องไห้อ้อนวอนว่าอย่าทำเรา แต่พวกมันก็เอาแต่หัวเราะชอบใจ พวกผู้หญิงในห้องก็นั่งมองแบบสะใจไม่เคยมีความคิดจะห้ามหรือจะช่วยเราแม้แต่นิดเดียวเราใช้ชีวิตอยู่แบบนั้นมาตลอด จนเรามารับรู้ว่าไอเลวนั่นมันมีแฟนคบกับเพื่อนร่วมชั้นอีกห้องหนึ่งเราก็รู้จักนางนะ เพราะนางเรียนเก่งมากก่อนที่นางจะมาคบไอชั่วนี่นางนิสัยดีและดีกับเรามาก แต่เราก็เข้าใจได้นางอาจจะหึงและไม่ชอบที่แฟนนางมายุ่งกับเราเราก็พยายามเลี่ยงๆและตอบโต้กลับไอเลวนั่นเพราะเราไม่อยากมีปัญหา เราเคยคิดว่าชีวิตวัยเรียนของเรามันคงจะแย่ได้มากสุดเท่านี้แหละคงไม่มีอะไรแย่ได้มากกว่านี้อีกแล้ว
จนกระทั่ง.... ช่วงหนึ่งที่คลิปโป๊มันระบาดเพื่อนๆก็ส่งบลูทูธแชร์กันเราก็ไม่ได้คิดอะไรก็ปกติเด็กวัยนี้อยากรู้ อยากลองจนมีเพื่อนมาถามเราว่าคนในคลิปใช่เธอปะหน้าโคตรเหมือน ทั้งทรงผมทั้งเบ้าหน้ามันเธอเลย แล้วเขาก็เอาคลิปให้เราดู เราตกใจมากเพราะเหมือนเราจริงๆ เหมือนมากแต่ไม่ใช่เราแน่ๆเพราะตอนนั้นเราไม่เคยมีแฟน ยิ่งมีอะไรกับผู้ชายยิ่งแล้วใหญ่ไม่มีทาง เราก็ตอบปฏิเสธไปแล้วอีกอย่างชื่อย่อสถานศึกษาที่ปักตรงหน้าอกเสื้อก็ไม่ใช่ของโรงเรียนเรา เพื่อนๆก็รู้นะแต่ก็ล้อเรา เอาคลิปไปดูต่อๆกันแล้วบอกคนอื่นว่าเป็นเรา ตอนนั้นเราไม่คิดว่ามันจะมึปัญหาอะไรตามมาเพราะมันไม่ใช่เรา
แต่เราคิดผิด มันเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมากๆหลังจากนั้น เราโดนเรียกพบผู้ปกครองเพราะเรื่องคลิปที่เป็นไวรัล เราตกใจมากเพราะเราชี้แจงไปแล้วว่าไม่ใช่เราทางโรงเรียนเรียกพบพ่อเราแล้วเอาคลิปช่วงที่เห็นหน้าชัดๆให้พ่อเราดู พอเราบอกไม่ใช่ลูกสาวผมแน่นอน ตอนนั้นเราน้ำตาไหลเราสงสารพ่อและสงสารตัวเอง ทำไมพ่อเราต้องมารับรู้อะไรแบบนี้อะ ถึงจะไม่ใช่เราแต่พ่อคงเสียใจไม่น้อย ทั้งพ่อและเราปฏิเสธทางโรงเรียนทุกอย่างแล้วก็ได้ขอสรุปว่าให้เราตรวจภายในไปเลยให้จบๆ เราคือ... ทำไมเราต้องตรวจ? เราเป็นผู้ถูกกระทำนะ ? ทำไมตัองมาถามหาความจริงอะไรจากเราขนาดนั้น มีใครนึกถึงจิตใจ นึกถึงความรู้สึกของเรากับครอบครัวบ้าง? ทางโรงเรียนแจ้งว่าเราต้องทำให้ชัดเจนว่าเราไม่ใช่คนในคลิปเพราะโรงเรียนเสียชื่อเสียงแล้วชื่อเสียงของเราล่ะ ? 
คลิปมันแพร่ได้แค่ในโรงเรียนเหรอ ? ต่อให้เราตรวจแล้วเราบริสุทธิ์ คนอื่นที่เขาไม่ใช่เด็กโรงเรียนนี้ถ้าเขาดูแล้วมันจะต่างอะไร ? เราต้องเอาหลักฐานไปปาใส่หน้าทุกคนที่ดูคลิปไหมอะ ? แต่สุดท้ายเราก็ต้องไปตรวจและผลออกมาว่าเราบริสุทธิ์ ทุกคนรู้ใหม่ทางโรงเรียนจัดการต่อยังไง ? จัดประชุมนักเรียนระดับชั้น ม.2 แล้วแจ้งว่าเราไปตรวจกับโรงบาลมาแล้วว่าเราบริสุทธิ์เพราะฉะนั้นคนในคลิปไม่ใช่เรา ต่อไปถ้าใครพูดเรื่องนี้หรือเอาคลิปนี้มาเผยแพร่อีกจะโดนลงโทษ จบ...... ใช่ค่ะ จบแล้วแยกย้ายกลับไปเรียนตอนนั้นเรานั่งถามตัวเองในใจว่าเพื่ออะไร? ทุกคนทำกับเราแบบนี้เพื่ออะไร ? พวกที่ล้อเรานอกจากจะไม่สำนึกผิดมันยังล้อเลียนเราอีกว่ายังไม่เคยโดนเหรอเนี่ย อยากโดนไหม จัดในห้องเรียนเลย ทำคลิปของตัวเองไปเลย 555+ เราถามกลับตลกมากเหรอ? แล้วพวกมันก็แกล้งเราหนักขึ้นๆจนขึ้น ม.3 เราก็ได้ลงสมัครสภานักเรียน(โดนขอร้อง)กับเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่ง เราให้ชื่อนางว่า เน่านะคะ ช่วงนั้นเน่ามาตีสนิทกับเราและชอบมาฝากให้เราซื้อนั่น ซื้อนี่ให้ชอบมาขอร้องให้เราทำนั่น ทำนี่ให้ เราก็คิดอยู่นางอยากจะสนิทกับเราทำไมในเมื่อทั้งสายชั้นมัธยมมีแต่คนเกลียดเราจะตาย แต่ช่วงนั้นเราก็ยังโดนแกล้งนะแต่น้อยลง เพราะแฟนไอชั่วนั่นนางมานั่งเฝ้าที่ห้องเวลาพักตลอด หรือถ้ามีคาบว่างตรงกันนางก็จะมาอยู่ตัวติดกันตลอดเพราะนางกลัวไอชั่วมายุ่งกับเรา เราก็อุตส่าห์สบายใจเรื่องนี้ก็มาเจอเรื่องใหม่เพราะเน่า คือ นางเหมือนพวกนกสองหัวอะ มาทำดีกับเราเพราะเพื่อนในห้องเกลียดเราแม้กระทั่งเพื่อนสนิทเราไอผู้ชาย 3 คนอะ นางก็ไปตีสนิทแล้วพยายามแยกพวกนั้นออกจากเรา แต่นางทำไม่สำเร็จนะ พวกนั้นก็ยังอยู่เคียงข้างเราเหมือนเดิม ช่วงนั้นมันเกิดอะไรขึ้นเราเองก็จำไม่ค่อยได้ ตอนนั้นเน่าเริ่มตีตัวออกห่างเราไปสนิทกับเพื่อนผู้หญิงคนอื่น เราก็ไม่ได้สนใจนะ ตอนนั้นคิดว่าดีซะอีกไปซะเถอะ เราจำได้ว่าช่วงนั้นน่าจะตอนเย็นๆ เราไม่รู้เน่าไปฟ้องอะไรแม่นาง แม่นางมาหาเรื่องเราถึงในห้องเรียนนางผลักเราจนล้มต่อหน้านักเรียนคนอื่นๆในห้อง แล้วก็ชี้หน้าด่าเรา ส่วนเน่าก็พูดว่าแม่พอเถอะ อย่าไปยุ่งกับคนแบบมันเลย ประโยคสุดท้ายที่เราจำได้คือระวังตัวไว้นะ ตอนนั้นเรางงมาก ว่าเราทำอะไรผิด? จากที่แย่อยู่แล้วเรายิ่งกลายเป็นหมาหัวเน่าไปอีก บางวันเดินขึ้นห้องมาโต๊ะเรียนเราเปียกไปด้วยน้ำ หนังสือเรียนเราเปียกหมด เราคือนั่งทรุดลงร้องไห้ตรงนั้นเลย แล้วไอชั่วก็เดินมาหาเรายื่นหนังสือวิชาเรียนต่อไปให้เราพร้อมบอกว่าให้ยืมแล้วก็ขอโทษ เราปัดออกแล้วบอกว่าไม่เอาไปไกลๆ มันก็เดินกลับโต๊ะมัน แต่ทิ้งหนังสือไว้ เราก็นั่งก้มหน้าร้องไห้เอาหนังสือออกมาเช็ดน้ำทีละเล่ม แล้วเพื่อนผู้ชาย 1 ใน 3 คนที่เราสนิทก็บอกว่าเรา 'เรารู้เว้ยว่าใครทำ เราเห็นแต่ถ้าเราบอกแก แกอย่าไปบอกใครนะว่าเราบอก' แล้วเราก็ได้คำตอบว่าแฟนไอชั่วนั่นเป็นคนเอาน้ำมาเทราดใต้โต๊ะเรา เพราะโมโหที่แฟนนางชอบมายุ่งกับเราและโมโหเพราะคิดว่าเราอ่อยแฟนนาง เราก็ได้แต่เก็บความโกรธไว้ในใจ หลังจากเหตุการณ์วันนั่นไอชั่วก็ไม่มายุ่งกับเราอีก เราได้มีชีวิตวัยเรียนที่สงบในเทอม 2 ก็ไม่สงบทีเดียวมีเรื่องยุ่งยากเกิดขึ้นบ้างแต่เราก็อดทนจนผ่านมาได้ และนางเน่าก็มาขอโทษเราแต่เราไม่รับ ก่อนจะจบภาคเรียนเราก็ไม่ไปงานที่เขาจัดให้พวกนักเรียนที่จบการศึกษา ไม่ถ่ายรูปหมู่ จบแล้วคือจบเลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่