คือพ่อเราเสียตั้งแต่อายุได้10ขวบ
และเราต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวเพราะแม่
ไปอยู่บ้านกับยายที่อยู่ต่างหมู่บ้านและปล่อย
ให้เราใช้ชีวิตอยู่คนเดียวลำพังจนอายุ12ปีแม่ถึงมารับไปอยู่ด้วย..ซึ่งความผูกพันระหว่างแม่กับเราคือไม่มีเลย
เราทำงานหาเงินส่งตัวเองจนจบม.6รับจ้างทำงานทุกอย่างจนเข้าวัยทำงานตัวคนเดียวไม่เคยได้รับความอบอุ่นมีแต่คำด่า..คำสาปแช่งพอเราส่งเงินให้ก็หาว่าส่งมาน้อยไม่พอจะใช้หรอก..(คือแม่ติดการพนัน)มีแต่บอกไม่พอใช้แต่ไม่เคยถามสบายดีไหม เป็นไงบ้าง..
บอกได้เลยคำเดียวคือชีวิตโครตดิ่ง..อยากตัดขาดทุกอย่างถ้าว่าเราไม่ดีก็ตัดแม่ตัดลูกไปเลย..ร้องไห้ทุกครั้งที่รู้สึก😭😭😭😭😭