สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากปรึกษาทุกๆคนค่ะ
ขออนุญาตเกริ่นก่อนนะคะว่าเราเองเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพคนเดียวโดยไม่มีเพื่อน ซึ่งนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง เหตุเกิดจากเราได้ไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านแห่งหนึ่ง ทำให้ได้เจอกับแฟนที่คบกันอยู่ปัจจุบันนี้ เราสองคนคุยกันได้สักพักก็ตกลงคบกันนะคะ ตอนนี้เราคบกันมาประมาณ 2 ปีแล้วค่ะ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานี้เราอยู่กินด้วยกันทุกวันเลยค่ะ(ตอนแรกที่คุยกันเขามีปัญหากับรูมเมทเมทนิดหน่อย เราเลยให้เขามาอยู่ด้วยชั่วคราวเพื่อที่จะหาหอใหม่ค่ะ แต่ว่าอยู่ไปอยู่มาก็เลยปล่อยเลยตามเลย^^) เราสองคนอายุเท่ากันนะคะ เราไปเรียนมหาลัยส่วนเขาก็ไปทำงาน ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะปกติดี ค่อยๆปรับตัวกันไป อยู่มาวันนึงเขาเริ่มมีปัญหาเรื่องเงิน เรื่องนี้เรารู้จากพี่ที่ทำงานของเขาค่ะ เขายืมเงินจากเพื่อนที่ทำงานของเขาแต่เขาไม่เคยบอกเราเลย ต้องขอออกตัวก่อนเลยนะคะว่าเราเป็นคนไม่เช็คโทรศัพท์ของแฟนเลย พอจับได้เขาก็บอกว่าเงินไม่พอใช้ เราก็สงสัยว่าทำไมไม่พอทั้งๆที่ค่าห้อง ค่าน้ำ/ไฟ ของใช้ต่างๆ เราเป็นคนออกเองทั้งหมด รวมถึงค่าอาหารที่กินที่ห้องก็เป็นเราที่รับผิดชอบ เค้นไปเค้นมาได้เรื่องว่าเอาเงินไปปั่นสล็อตกับเติมเกมส์ เรามารู้ทีหลังว่าเขาเติม rov ทีละ 3-4000 คราวนี้ก็เป็นเราที่ต้องไปใช้หนี้คืนให้เขา อันนี้ถือเป็นความผิดครั้งแรกเราก็ให้อภัยได้ หลังจากนั้นก็มีเรื่องหยิบยืมเล็กๆน้อยๆ เราก็มองข้ามไปไม่มีอะไร เรื่องที่สองคือเขาแอบคุยกับสาวอื่นๆอยู่เสมอถ้ามีโอกาสเขาก็มักจะทักไปคุยกันคนอื่นๆ ตอนจับได้เราเสียใจมากๆเลยค่ะ เขาสัญญาว่าจะไม่ทำอีกเราก็ยกโทษให้เขา พอช่วงปีที่สองที่เราคบกันเนี่ยเขามีเรื่องผู้หญิงบ่อยมาก แอดคุยมั่วซั่วไปหมด คนคุยเก่าก็กลับไปคุย น้องที่ทำงานก็มี อันนี้จับได้เกือบทุกเดือนเลยค่ะ พอมันมีครั้งแรกเราก็ระแวงเลยหาโอกาสเช็คโทรศัพท์ แล้วันก็มีจริงๆTT พักหลังมาเขาไม่ให้เราจับโทรศัพท์เลย หวงมาก ทุกครั้งที่เราขอดูโทรศัพท์ก็ต้องทะเลาะกันตลอด เรากลายเป็นขี้ระแวง ขี้สงสัยไปหมด รู้สึกไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลยค่ะ เราเข้าใจนะคะว่าโทรศัพท์เป็นของส่วนตัวแต่เราที่โดนนอกใจมา เราเองก็มีสิทธิ์สงสัยไม่ใช่หรอคะTT สองสามเดือนหลังมานี้เวลาทะเลาะกันหรือเรางอน เขาแทบจะไม่ง้อเลย ทะเลาะกันทีไรเขาก็หนีไปนอนตลอดเราต้องหายเอง บางทีก็รู้สึกน้อยใจว่าเราเองก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่อยากจะมีความรักดีๆบ้างสักครั้ง เปิดใจมีแฟนครั้งแรกก็เป็นแบบนี้เลย เศร้ามากค่ะ เคยพยายามคุยกันเรื่องนี้อยู่หลายครั้งนะคะ แต่เขาไม่ชอบพูดอะไรเลย นั่งฟังเราเงียบๆบางทีก็เอาเกมขึ้นมาเล่นตอนคุยกัน เราเหนื่อยจะพูดแล้วค่ะ เขาละเลยเราทุกอย่างทั้งๆที่เราเป็นคนคอยซัพพอร์ตเขามาโดยตลอด ทุกครั้งที่มีปัญหาเราต้องเป็นคนจัดการให้ อยากเลิกกับเขาหลายครั้งแต่ก็เป็นเราเองที่ใจอ่อน ตัดเขาไม่ขาดสักที ทั้งๆที่รู้ว่าอยู่ต่อไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ทุกวันนี้แทบไม่ใช่แฟนกันแล้วเหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว เขาบอกว่าเขาเองก็พยายามทำตัวให้ดีขึ้น พยายามใส่ใจเราแล้ว ซึ่งเราเองก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนที่เขาพูดเลยค่ะ และยังแอบสงสัยว่าคนที่รักกันมันต้องพยายามใส่ใจกันด้วยหรอคะ เรื่องแบบนี้มันไม่ได้เป็นไปตามธรรมชาติหรอคะ รักใครก็อยากดูแลอยากเอาใจใส่เขา อยากทำอะไรให้ เราไม่ได้ต้องการทรัพย์สินเงินทองจากเขาเลยนะคะ เราอยากได้แค่ความสบายใจจากเขาแค่นั้นเลย ทำไมมันยากจัง พูดมาขนาดนี้แล้วเขาดูไม่มีอะไรให้น่าอยู่ต่อเลยสักนิด แต่ทำไมเราถึงทำใจตัดเขาไม่ได้สักที อยากจะเลิกแต่ก็เลิกไม่ได้ใจไม่แข็งพอ อยากสอบถามหลายๆท่านในที่นี้ว่าเคยประสบพบเจอเหตุการณ์แบบนี้เหมือนกันบ้างไหมคะ แล้วทำยังไงถึงผ่านมาได้ อยากออกไปจากความสัมพันธ์นี้มากๆค่ะ