คือผมทำงานอยู่แถวตึกบางนาทาวเวอร์ครับ ทุกวันผมจะต้องขึ้นรถไฟฟ้าสายสีเหลืองมาลงที่สถานีศรีเอี่ยม ผมไปเจอผู้หญิงอยู่คนนึงครับ ผมเจอเขาบ่อยมากเลยเพราะเขาลงสถานีเดียวกับผม เขาเป็นผู้หญิงผมสีออกทองๆ ชุดทำงานเขาสีกรมมีแถบเรืองแสงตรงขากางเกง คือมันเป็นไปได้ยากมากเลยที่เขาจะขึ้นรถไฟฟ้าขบวนเดียวกับผมในแต่ละวัน ผมแอบชอบเขาครับแต่ไม่กล้าไปทัก เขาโคตรน่ารักเลยขนาดเห็นเขาแค่ในแมสก์ ทุกครั้งที่ผมเจอเขา เขาไม่เคยนั่งตรงที่นั่งเลย เขาจะยืนอยู่ตรงช่วงระหว่างโบกี้รถไฟฟ้าตรงทางเดินแคบๆ คือผมกับเขามาทำงานพร้อมกันบ่อยมาก ผมชอบไปอยู่ตรงเกือบๆกลางขบวนที่ประตูเปิดมาละเจอลิฟต์เลยเพราะอยากอยู่ในลิฟต์กับเขา ผมแอบมองตาเขาผ่านกระจกประตูลิฟต์ด้วย แต่ไม่กล้ามองนานเขิน พอลงลิฟต์เสร็จผมจำได้ว่าหลังจากที่ผ่านประตูที่ต้องเอาบัตรไปแตะ เขาจะออกตรงทางเดินฝั่งขวาฝั่งเดียวกับตึกที่จอดรถตรงสถานีศรีเอี่ยม ส่วนผมจะออกตรงฝั่งซ้าย ฮืออออ ผมแอบปลื้มเขามากเลย วันนี้เป็นวันที่ผมจะเจอเขาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเพราะผมโดนย้ายไซต์งาน ผมมารู้วันสุดท้ายว่าสถานีที่เขาลงตอนขากลับบ้านคือบางกะปิ ผมเสียดายมากเลยที่ผมไม่ได้ไปทักเขาเพื่อบอกลาเขาว่าจะไม่ได้เจอกันอีกละนะ ถ้าคุณผ่านมาเห็นและจำผมได้ ผมอยากบอกคุณว่า ผมชอบคุณนะครับ