สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กป6ปีหน้าขึ้นม1 เราอยากให้พี่ๆให้คําปรึกษาเรานิดนึง คือเราเป็นเด็กกรุงเทพเกิดเเละโตที่กรุงเทพ เเต่เมื่อป5เราได้มาอยู่กับป้าเราที่กําเเพงเพชร โรงเรียนที่เราอยู่เรียกได่ว่าบ้านนอกเลยค่ะ เราเลยต้องปรับตัวหลายอย่างมาก เเต่สังคมก็ไม่ได้เเย่ เรามีเพื่อนสนิทมากๆ2คน รวมเราก็เป็น3 เพื่อนเราคนนึงเป็นประธานนักเรียน อีกคนก็เป็นคนที่เก่งมากก ย้อนกลับไปตอนป5 เราเคยรับโอกาสแข่งคอมพิวเตอร์ศิลปหัตถกรรม แต่เราก็ไม่มั่นใจตัวเอง บวกกับตอนนั้นเราติดโควิดอยู่ก็เลยไม่รู้ว่าจะได้ซ้อมทันหรือเปล่า เลยปฏิเสธครูไป หลังจากเราหายก็ไปโรงเรียน แล้วครูก็เอาเพื่อนเราที่เป็นประธานนักเรียนไปแข่งแทน เราก็ไม่ได้อะไรแค่น้อยใจนิดหน่อย ด้วยความที่เราเป็นลูกครึ่ง ครูคนนึงก็เลยชวนให้เราไปแข่งครอสเวิร์ด เราก็เลยไป แต่สุดท้ายมันก็ออกมาแย่เราแพ้ แต่ก็เข้าใจว่าเราไม่ได้ซ้อมมาดีแล้วเราก็ซ้อมมาคนละแบบด้วยเพื่อนที่เป็นประธานนักเรียนคนนั้นขอเรียกชื่อนามสมมุติว่าบีนะคะ บีชนะ ก็เลยได้ไปแข่งต่อที่เขตเราก็ดีใจด้วย พอบีไปเเข่งที่เขตบีก็ชนะอีกไปเเข่งระดับภาคได้ที่8จาก40กว่ารร พอขึ้นป 6 มาบีก็ได้เป็นประธานนักเรียน เราก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่ถือว่าค่อนข้างจะเก่งในโรงเรียน แต่เรากลับน้อยใจเพราะเวลาเราจะไปทำอะไรเราก็ได้ที่ 2 ไม่มีเรื่องไหนที่เราเก่งเลย เราเคยคิดว่าเราทุ่มเทให้กับการเรียงความ เราได้รับรางวัลเรียงความตลอด แต่พอได้ไปแข่งกับโรงเรียนอื่น เราก็แพ้ ความที่เป็นเด็กกรุงเทพฯเป็นทั้งลูกครึ่ง ครูก็จะฝากความหวังไว้กับเรา พอไม่ได้ก็ตอกยํ้า โคตรเฟล เวลาเรียนเราก็ไม่ได้เเย่เป็นท็อปห้อง เเต่ทุกคนดูจะเก่งกว่สเราหมดเลย เพื่อนเราอีกคนนึงเรียกว่าจีนะ จีเก่งเลขเก่งวิท บีก็เก่งเลข เเต่เราอ่อนอยู่คนเดียว เเต่ก็พยายามทําให้เสร็จ มีครั้งนึง คนที่เคยเขียนคอมกับบี ถอนตัว ศิลปหัตถกรรมปีนี้มันจะไม่ลงคอม บีก็เลยต้องเรียกว่าจะเอาเราหรือจีไป เราเลยบอกว่า
" เอาจีไปเถอะ เราอยู่คนเดียวได้ ไม่อยากให้จีอยู่คนเดียว " ทั้งที่เราไม่อยากให้ใครไปทั้งนั้น พอมันซ้อมคอมเราก็ต้องอยู่คนเดียว มันชนะทุกรอบ ปีนี้เราก็ไปแข่งเรียงความ แต่ก็แพ้เหมือนเดิมเลยไม่ได้ไปต่อกับพวกมัน ครอบครัวเราค่อนข้างจะสนับสนุน เราได้ลองทำหลายอย่าง เเต่เราก็ไม่เคยทําได้ดี หรือรู้ว่าตัวเองชอบอ่ะไร วิชาอะไรสักอย่าง วาดรูปก็พอได้ กีต้าร์ก็เคยเล่น กีฬาก็แย่ เราควรทำยังไงดีคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ 🤍